Wie heeft hier ervaring mee? Bij mijn vorige bevalling gebeurde dit. Vandaag was ik bij de gyn en hebben we het er uitgebreid over gehad. Ook over wat er mis is gegaan. De tijd tussen ontdekking en geboorte (meestal spoedkeizersnede) mag niet meer dan 20-30 minuten zijn, bij mij was dat zo'n 1,5 uur. Als je de statistieken ernaast legt is de overlevingskans dan nog maar zo'n 50%. Ik ben hier erg van geschrokken. De kans op herhaling is klein, heeft ook wel met verschillende factoren te maken. Dankzij uitgebreide instructie van de gyn weet ik nu hoe ik moet handelen als het weer zou gebeuren. Misschien overdreven maar ik ga me daar dus wel preventief aan houden op het moment dat mijn vliezen voortijdig breken. Natuurlijk hoop ik gewoon dat mijn baby zich op tijd omdraait (ligt nu in stuit, dat is een risicofactor) en netjes indaalt. Dan kan het in principe niet misgaan.
Hai, Ik ben 6-11 bevallen en idd ook een navelstrengprolaps. Veel reactie zul je hier niet krijgen denk ik, het is nogal zeldzaam geloof ik. Kan er ook vrij weinig over vinden op Google. Even schrikken hè? Pfff... Gelukkig met ons meisje alles goed. Bij mij werd het geconstateerd en gelijk een spoedks met algehele narcose. Bij mij is het met de 9cm geconstateerd en bij 6 zijn mijn vliezen gebroken... Benieuwd naar jou verhaal Gr. Suzanne
Ik lees nu je reactie pas, had niets meer verwacht Heftig, ook bij jou, het is nog maar zo kort geleden. Gelukkig hebben ze snel ingegrepen. Hoe heb jij de spoedkeizersnede ervaren? Lijkt me naar, zo onder narcose. Hebben ze bij mij niet gedaan maar het was voor de baby wel beter geweest. Heeft jouw dochtertje nog last gehad van de navelstrengprolaps? En hoe lang heeft het geduurt tussen constateren en haar geboorte? Inmiddels ben ik wel weer terug geweest naar de gyn. In mijn dossier staat nu een aantekening voor de bevalling. Daardoor heb ik meer keuze rondom de bevalling. Als ik bijvoorbeeld een geplande keizersnede wil nu dan mag dat. Ik ben er nog niet uit, omdat ik het herstel van de keizersnede ook heel zwaar vond. Aan de andere kant maak ik me nu zoveel zorgen over de bevalling dat het niet meer helemaal gezond is. Zelf zou ik het liefst overdag bevallen zodat ik zeker weet dat er een gynaecoloog aanwezig is en een ok team. Maar ik heb geen idee of dat te organiseren is, een bevalling laat zich natuurlijk niet echt plannen.
Ohja, je vroeg naar mijn verhaal Mijn vliezen braken met 34w5d, baby was niet ingedaald en lag in stuit. Toen we naar het ziekenhuis gingen begon ik wat lichte krampjes te krijgen, later werden dit weeën. In het ziekenhuis werd ik meteen aangesloten op een ctg, die bleef de hele bevalling aangesloten. Mijn man zag dat de hartslag van de baby steeds terugzakte, en waarschuwde de verpleegkundige. Die zei dat er niks aan de hand was. 10 minuten later heeft mijn man weer gebeld omdat het steeds erger werd. De verpleegkundige heeft toen de arts assistent erbij geroepen, die kwam op haar gemakje even kijken. Daarna werd er heel rustig aan overlegd, gebeld met de gyn thuis en kregen wij de mededeling dat het waarschijnlijk een keizersnede zou worden. Ze hebben toen mijn blaas vol laten lopen, mijn hoofdeinde omlaag gedaan en toen een hele tijd niets. De gyn is in die tijd naar het ziekenhuis gekomen, evenals het ok-team. Gyn keek ook weer op z'n gemakje, en daarna ging het rustig aan naar de ok. De ok lag nogal ver van de verloskamers, die rit duurde in mijn beleving een eeuwigheid. Tegen de tijd dat ze begonnen met de keizersnede was de hele sfeer omgeslagen. Iedereen was superserieus, er werd ook niet gereageerd op dingen die ik zei of vroeg. Ik snapte daar niks van omdat niemand ook vertelde hoe de situatie was. Dat zag ik pas toen de baby er was, ik dacht echt dat hij niet meer leefde. Hij herstelde heel snel, ik denk binnen een minuutje of 5 a 10. Vanaf dat moment was voor iedereen ook de kous af denk ik, er is met geen woord meer over gerept. Dat snap ik ook niet, je hebt als patient toch het recht om alles te weten, ook als er dingen bijna mis zijn gegaan.
Dus je kindje was ook nog niet ingedaald! hier ook niet helemaal. en nog zo vroeg he, bijna 35wkn. En wat stom dat het zoooo lang duurde! Echt belachelijk dat er dan opeens wel zo serieus gereageerd kan worden, of toen werd de noodzaak pas duidelijk? Bij mij ging alles echt super rap! Om 2:15 begonnen thuis mijn weeen bij 39w1d. Om 5:30 is de vk gekomen, ruim 5cm dus richting zkh want daar zou ik bevallen. Om 6:30 vliezen gebroken bij ruim 6cm. Om 7:30 nog eens getoucheerd en toen dus ruim 9cm en ze voelde iets 'raars'. Nou toen ging het zo snel! Kathether, blaas idd vol laten lopen en toen als een dolle naar de ok. Om 08:19 is ze geboren. Er was ook echt geen tijd meer voor een ruggenprik. Ik heb absoluut geen naar herstel gehad, ik vond het echt reuze meevallen en zou zo weer voor een ks gaan. Wat ik het vervelendste vond is dat ik best heftige weeen had tijdens het gebeuren, dus toen er 12 man rondom mn bed stond en ik was zoooo bezig met mezelf dat alles wat ze zeiden eigenlijk langs me af ging. Wel vervelend dat je je zo bezorgd voelt... Is hij/zij nu wel goed ingedaald?
Dat is inderdaad snel allemaal! En wat fijn dat de keizersnede zo is meegevallen. Zoveel mensen om je heen kun je helemaal niet hebben als je heftige weeën hebt he, kan me voorstellen dat alles langs je heen gaat. Hoe deed jouw dochtertje het na haar geboorte, heeft zij zelf nog problemen gehad van die navelstrengprolaps? Deze baby is nog niet ingedaald. Hij wisselt nog regelmatig tussen hoofd- en stuitligging. Vanwege een afwijkende vorm van mijn baarmoeder heb ik wat meer kans op een stuitligging en een vroeggeboorte en dus een kindje dat nog niet is ingedaald bij de bevalling.
Hai, Ons meisje heeft er idd even last van gehad. Ze is gelijk de couveuse ingegaan en haar bloedwaarden waren niet optimaal maar gelukkig een 7 met de apgarscore. Dus redelijk goed eigenlijk. Wel is ze 1 nacht op de kinderafdeling moeten blijven en wij in een kraamsuite. Gelukkig mochten we na 2 dagen naar huis. Op dinsdag is ze geboren en donderdagmiddag waren we thuis . Wel heb ik er last van gehad dat ik onder algehele narcose was. Ik heb de geboorte niet meegemaakt en papa's eerste ontmoeting was niet met mij erbij... Dat vind ik nog steeds een hekelpunt.