Goedemorgen! Wij zitten al een tijdje in een fertiliteitstraject voor een tweede kindje. Momenteel slik ik Letrozol in de hoogste dosering. Vorige maand gaf dit mogelijk twee follikels. Afgelopen vrijdag had ik een echo, waarbij de arts ook vermoedde meerdere follikels te zien. De grootste follikel was toen 14 mm. We kregen toen het advies geen seks te hebben. Doordat we een weekend weg waren, kon ik gisteren pas voor de vervolgecho. Gezien ik normaal een trage follikelgroei heb en mijn eisprong vaak pas tussen dag 16-18 plaats vindt, schatte we de kans van eisprong missen niet zo hoog in. Nu was ik gisteren bij de arts en gaf ze aan dat ze toch dacht dat er al een eisprong was geweest. Ze heeft een follikel van 28 mm gemeten, die dus volgens haar gesprongen was. Zelf had ik nog geen signalen en ook geen positieve ovulatietest. Wel verloor ik maandagavond en gisteren heel de dag vruchtbaar slijm. Nu had ik vanochtend een enorm duidelijke positieve ovulatietest in mijn handen. Ik weet dat jullie ook niet in mijn lichaam kunnen kijken, dus mijn vraag is vooral: zijn er meer vrouwen die na een eisprong toch nog vruchtbaar slijm en een positieve ovulatietest hebben gehad? Of zou de arts het misschien toch niet goed hebben gezien en heb ik een hele grote follikel die nu toch gaat springen. Dankjewel voor het meedenken!
Met 28 mm kan die idd nog springen. (Met kanttekening: een positieve ovulatietest betekend ook niet dat er ook een eisprong plaats gaat vinden, met 28 mm kan het ook een cyste worden helaas. Die ervaring heb ik wel gehad, alle symptomen, positieve ovulatietest maar follikel was rond de 28mm en... sprong niet meer en werd cyste)
Vind het zo lastig dat de arts aangaf dat ze dacht dat hij al gesprongen was. Ik ben vergeten te vragen of ze dat op de grootte baseerde of op iets anders..
Ik heb wel eens wetenschappelijke artikelen opgezocht over het vaststellen van ovulatie en welke methode dan het meest betrouwbaar is. En volgens mij heb ik toen wel gelezen dat er ook vrouwen zijn waarbij het ei eerst springt en daarna de ovulatietest nog/pas positief is. Toch vind ik de combinatie van trage groei en en nu pas een positieve ovulatietest wel reden om te twijfelen aan de echo. Uiteindelijk is dat ook maar mensenwerk en kan een foutje maken dus wel.
Ik heb vandaag met de fertiliteitsarts gesproken en zij gaf aan dat ik toch moet uitgaan van de ovulatietest en de afscheiding. Ze vond dit betrouwbaarder dan het echo beeld. Ben heel benieuwd wat deze ronde ons gaat brengen..