Onze dochter is een makkelijk kindje. Vooral als baby was ze erg makkelijk. Voeding ging super en ze sliep al met 3 weken door. Daardoor dachten we al snel we willen er nog wel zo een bij In september ben ik bevallen van ons tweede kindje. Hij is geen huilbaby maar huilt toch meer dan ik gewent ben. Hij is eigenlijk alleen tevreden aan de borst, in de draagdoek of als hij slaapt. Hem in slaap krijgen is ook nog eens niet zo makkelijk overdag. Aan de borst drinkt hij goed en komt tussen de 2,5 en 4 uur. Maar hij heeft veel last van krampjes en opkomende melk. Snachts krijgt hij nog 1 a 2 voedingen. Ondertussen heeft onze dochter die behoorlijk begint te peuteren ook haar aandacht nodig en het huishouden is er ook nog. Mn man en ik zijn aan het einde van de dag volledig kapot en willen alleen nog maar bank hangen en slapen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat een tweede kindje erbij zo zwaar zou zijn. Ervaren meer moeders dit?
Jazeker! Ook als eerste een zeer makkelijk kindje en goede uitslapen, toen er een pittig kleintje bij van inmiddels 1. En juist als de baby erbij komt gaat de oudste dwarser worden, aandacht waarschijnlijk. Ik moet zeggen dat sommige dingen nu al makkelijker zijn maar het voelt nogsteeds als 2x zoveel ( niet dat je die tweede er even bij doet) Maar goed, het is ook prachtig om de interactie tussen de broers te gaan zien. Ik heb verder helaas geen tips maar dus zeker herkenning! Succes en probeer goed je rust te pakken. Liefs, Lovie.
Ja zeker! Ik vind het heel zwaar! Babymeisje is best huilerig en slaapt weinig overdag. Peuterzoon slapt s middags niet meer, wil aandacht.. nou ja je kent het! Vind het vooral zwaar als babymeisje na 7u nog slaapt en peuterzoon is al wakker nog niet vaak voorgekomen maar dat was wel pittig. Je verlangt zo naar slapen!!
Hier ook pas een tweede kindje gekregen, heb me erop verkeken hoe pittig het is van 1 naar 2!! M'n dochter is 4 en al lekker zelfstandig, dus we hadden al een tijdje weer een makkelijk leventje ( nachten doorslapen, over naar toe kunnen gaan enz) Nu beginnen we weer helemaal overnieuw met slapeloze nachten, op de klok kijken wanneer je boodschappen kan gaan doen enz. En idd de aandacht geven aan 2 ipv 1 is toch ook anders. Al is m'n dochter echt de liefste zus, ze vraagt ook logisch de nodige aandacht en dan meestal precies als ik met de kleine bezig ben. Maar ik hou me er maar aan vast dat het vanaf nu alleen maar makkelijker gaat worden
Probeer bij je jongste even stap voor stap een "oplossing" te zoeken. Als hij last heeft van de voedingen mss jbpm of medicijnen? Bedje schuin? Speentje? Inbakeren of slaapzakje?
Bij ons is het juist andersom, zoon was een pittige baby snel overprikkeld en ik vond het toen best zwaar. Dus wij hebben juist even gewacht met een baby. Mijn dochtertje is veel makkelijker, zoon inmiddels 5 en gaat lekker naar school. Ik kan juist nu veel meer genieten dan 5 jaar geleden.
Hier geen herkenning sorry. Dochter was ook een makkelijk kindje, maar haar broertje is nog makkelijker.... Ik merkte wel aan mezelf dat ik veel relaxter met hem omga dan ik deed met mijn dochter. Ik ga met zijn dingen mee en dat gaat beter dan wanneer ik mijn eigen pad wil volgen. In het begin heeft hij heel veel in de draagdoek gezeten zodat ik toch ook aandacht aan mijn dochter kon geven.
Ts, jou verhaal is echt precies het mijne. Ik vind het ook best pittig. Mijn dochter is bijna 2 en echt een super makkelijk kind, al komt ze nu wel in de 'ik ben 2 en zeg nee fase'. Ze was als baby ook heel makkelijk. En zoontje is een stuk moeilijker. Hij slaapt slecht overdag of is heel snel weer wakker. Ook 's avonds is het een strijd om hem in slaap te krijgen, al slaapt hij wel goed áls hij eenmaal slaapt 's avonds. Hij komt nog 1 keer per nacht rond 4uur (vanmorgen een uitschieter naar 5.45). Ik merk wel dat ik moeier ben omdat dl gewoon om 7uur wakker is en ik niet meer ff lekker kan gaan liggen mocht zl toch goed slapen ovedag.
Ik heb het anders ervaren. De oudste was een huilbaby door medische problemen. Hij huilde overdag vrijwel continu en ik had een pnd. Het continu zorgen etc vond ik erg heftig. De tweede was ook een huilbaby, maar huilde veel minder. Ook wist ik inmiddels hoe het was en dat de zwaarste tijd met zo'n 3 maanden voorbij is. Wel vond ik bij de oudste het na 1 jaar ineens veel makkelijker worden. Echter bij de jongste niet, hij heeft juist nu meer medische problemen. Dus kort gezegd, ik vond de overgang van 0 naar 1 zwaarder dan van 1 naar 2.
Heel herkenbaar. Ik had denk ik alleen nog wel de mazzel dat mijn oudste nog lekker lang sliep/slaapt in de middag zodat ik zelf wat rust kon pakken. Verder waren de eerste 4 maanden waren exact zoals jij beschrijft. Daarna werd het beter.. Na 4/5 maanden verdwenen de krampjes, ging hij langzaam overdag in zijn eigen bed slapen en hoefde niet meer de hele dag bij je te zijn. Uiteindelijk ging hij ook doorslapen, en nu is het een supervrolijk en makkelijk jochie. Ze spelen heerlijk met z'n tweeën en het gaat zo goed dat we al over een derde nadenken. Dus dames, er is hoop! Het kan echt goed komen! Succes nog even want ik weet echt hoe zwaar het is!
Wij ervaren het als heel makkelijk (had meer ''problemen'' verwacht) Scheelt wel heel erg dat onze oudste bijna 3,5 jaar oud is en al ruim een jaar zindelijk en heel zelfstandig. En we hebben er een heel makkelijk meisje bij gekregen die je eigenlijk alleen hoort als ze wilt drinken of wat krampjes heeft... Het lijkt mij ook zwaar als je oudste een stuk jonger is maar het komt echt goed het is nu even bikkelen suc6!
Hier ook zwaar, en ik vind het nog steeds zwaar. Wij hadden gedacht dat we nog een derde wilden om op te voeden maar daar zien we toch vanaf. Onze oudste was ook snel overprikkeld dus in het begin heeft ze heel veel gehuild maar eens we dat door hadden en er rekening mee hielden was ze een hele makkelijke baby (vanaf 10 weken ongeveer was het een heel ander kind). Er zit wel pit in. Ze is aanwezig, druk maar altijd vrolijk. Ze is koppig en kan dan lang bij haar standpunt blijven. Ze vraagt ook veel aandacht en is een echt duracel konijntje; blijft maar doorgaan. Een beetje ter omschrijving. Met name door anderen wordt ze als pittig omschreven. Wijzelf weten niet beter en weten ook wel waar ze haar rustmomenten uit haalt. Ze heeft ook altijd goed geslapen. Wat er overdag ook gebeurde; 's nachts sliep ze vanaf 5 weken door en sliep ze altijd goed. Vorig jaar kwam er dan een broertje bij maar hij bracht een heel medisch circus met zich mee. Dat circus was druk maar eenmaal thuis was dat niet weg. In het begin was het eng om hem thuis te hebben na weken ziekenhuis (hij ging ook nog 3 keer terug). Hij sliep veel minder goed. Slaapt nu nog (ruim 15 maanden) met regelmaat niet door. Ook overdag slapen komt heel nauw. Hij huilde minder als onze oudste in het begin maar nadat wij rekening hielden met het overprikkeld zijn van onze dochter werd dat zoveel minder dat ze bijna nooit meer huilde, onze zoon huilt soms nog dat ik echt niet weet waarom. De onzekerheid blijft hier een beetje. Ik vind het ook erg pittig. Terwijl in het eerste begin toen hij net thuis was ik dat helemaal niet zo ervaarde. Een vriendin die een week eerder van haar tweede kindje was bevallen gaf aan dat ze het zo druk vond maar toen wij net thuis waren was alles rustig na het gerace van en naar het ziekenhuis. Ik hoor vaak dat mensen zeggen dat van 1 naar 2 kindjes gaan heftiger is dan van 0 naar 1 kindje. Ik vond dat altijd zo raar, ten slotte heb je al ervaring. Maar ik denk dat het in veel gevallen echt zo is. Ikzelf heb het niet zo ervaren omdat die eerste 10 weken bij onze oudste ook echt heel heftig waren en mijn wereld toen echt op zijn kop stond. Ondanks het misschien niet zo klinkt had ik dat bij onze zoon toch minder. Maar het duurt bij hem allemaal langer waardoor het heftig is. Onze beslissing voor geen volgende kindje hangt overigens niet alleen daar van af hoor, ook het verloop van de zwangerschappen telt hier erg zwaar.
@megacarls een ziek kindje lijkt mij nog zwaarder. Wat heftig voor jullie. Snap je keuze dat een derde(4de) kindje er ws niet meer in zit ik denk ook vaak van hoe zou het geweest zijn als we langer gewacht hebben met een tweede kindje. Zou het dan makkelijker zijn
Hier is de 2e prematuur geboren dus dat is geen vergelijk maar ik herken wel de vermoeidheid. Het wordt makkelijker naar mate ze ouder wordt. Als de fv/bv eraf gaat en ze met alles mee eet, nog maar 1 slaapje heeft. Hier is het op het moment feest in de vroege ochtend. Als de ene niet wakker is dan is de andere het wel. Hier dus op tijd naar bed.... Ik neem dingen die om 21.30u beginnen op tv en die ik wil zien op en kijk ik een andere keer. Heel saai maar ik heb ook nog eens wisselende diensten dus lig soms pas om 0.00u in bed en heb dan de volgende dag 'vrij' en kan dan vroeg op staande de kids. Dat is wel slopend.
nee maar wij hebben er ook bewust voor gekozen om wat meer leeftijdsverschil er tussen te laten. Hoor het nl heel vaak dat men het zo schattig en leuk vindt als ze dicht op elkaar zitten maar in de praktijk is het erg zwaar.
Hier viel het juist erg mee. Ik heb veel meegemaakt tijdens zwangerschap van de eerste en veel moeite met alles daarna gehad. Dochter heel ik ziek enz. Doordat ik me erop voorbereidde dat het weer zo zou worden valt het me eigenlijk alles mee!!
Hier nu ook sinds kort de ervaring met twee kindjes, ik vind het pittig! Mn door de oudste, die is 2,5 en echt een peuter! Eist echt haar aandacht op soms en legt behoorlijk beslag op je tijd en aandacht. De jongste is gelukkig een makkelijke baby tot nu toe, maar heb echt het gevoel dat ik niet genoeg tijd voor hem heb. Ben ik klaar met voeden, vindt mijn dochter dattie eigenlijk wel weer terug kan in de kinderwagen en dat ik wel met haar kan spelen. Natuurlijk vind ik dat ook leuk, maar wil ook wel eens even lekker met mijn zoontje knuffelen. Dat aandacht moeten verdelen valt mij dus ook zwaar. Ik wil met beide tijd doorbrengen en beide aandacht geven maar dat lukt dus niet altijd, niet naar mijn zin in ieder geval. Of de overgang van 1 naar 2 groter is dan van 0 naar 1 weet ik niet, het is gewoon anders. Ik ben nu makkelijker en relaxter dan met de eerste, dat maakt het makkelijker maar het feit dat je je tijd en aandacht over twee moet verdelen maakt het lastiger dan met 1 kindje. Het hangt denk ik ook erg van je kinderen af..
Zal niet zeggen dat het nooit vermoeiend is , maar zwaar? Nee dat valt eigenlijk reuze mee en dan ben ik nog alleen. En hier ook een heftige tijd. Zoon vaak ziek en in zh geweest. Dochter nu reflux , huilde veel, ook weer ziek nu. Maar toch ik heb niet zoiets van pffffffffffff. Nu zie ik wel dat je dochter ook nog niet zo heel oud is en zelfs mijn zoon van bijna 4 is heel erg voor zijn eigen aandacht.