Hoi, Mijn lieve dochter heeft een of andere puberfase . De kleine blaag is net 1 jaar geweest en heeft een eigen willetje waar je bang van wordt. Als ze haar zin niet krijgt is het huilen, gillen en niet te stoppen. Vanmiddag b.v. op visite bij een vriedin, koffie met cake. Mijn dochter wilde ook cake, nou hup dan een stuk cake. Maar ze wou nog een stukje, kreeg ze niet; resultaat: 10 minuten huilen en jengelen. Dus ik toch toegegeven (het gaat om een stukje, niet om hele plakken, dit even terzijde..). Ik denk dan bij mezelf: is dit een teken dat ze altijd zo blijft doen. Of is dit een fase? Moet ik nu al beginnen met opvoeden en nee is nee. Of is ze hier nog te klein voor? Wat moet ik doen? Het is trouwens niet altijd zo hoor, vaak kan ik haar afleiden. Verder is ze de liefste schat van de wereld. Ze komt vaak knuffelen en kusjes geven. Ze is super grappig en kan ontzettende leuke gezichten trekken. Alleen dat drammen....heeft ze van mij Wat moet ik eraan doen?
Als je nee zegt ... je daar ook aan houden ... Al is ze nog klein, waarschijnlijk heeft ze wél door dat nee bij jou dus niet altijd nee is ... Dus voordat je nee zegt ook bedenken of je het belangrijk genoeg vindt om het ook vol te houden Consequent = sleutelwoord
Sluit ik me helemaal bij aan: consequent zijn! Ook op die leeftijd weten ze precies uit te vinden dat nee blijkbaar toch ja kan betekenen, het ligt er dan alleen aan wie het langst volhoud!
Tja, als je eerst nee zegt en vervolgens wel toegeeft, dan houd je dit gedrag waarschijnlijk ja. Door toe te geven als je kleine driftig wordt, geef je haar haar zin en leer je haar dat als ze driftig wordt, ze toch haar zin krijgt. Verder zou ik zeggen dat het idd een fase is. Jesper doet het ook zodra hij iets niet mag en dan laten we hem gewoon. We negeren het en na een minuutje is het klaar, hij ziet dat hij er niks mee bereikt en dus is het ook niet interressant voor hem om het vol te houden.
Het is gewoon een fase van de 13 maanden sprong. En de 15 maanden sprong is nog erger in dat opzicht. Fleur wordt om alles boos momenteel maar vaak is het ook erger als ze gewoon erg moe is en dan breng ik haar naar bed. Maar voet bij stuk houden, nee is nee. Ze kijkt gewoon hoe ver ze kan gaan en als je dan toch dat stukje geeft zal ze het altijd blijven proberen. Ik loop dan even weg als ze zo doet en kijk niet naar haar. En dan is het zo afgelopen en dan geef ik haar iets ter afleiding of roep ik: kijk eens daar! Blijf je naar haar kijken dat weet ze dat ze je aandacht nog heeft dus. Echt boos nee roepen enzo begrijpen ze nog niet zo echt en dan gaan ze vaak hard huilen enzo en ben je veel verder van huis. Beter geen aandacht geven en de situatie veranderen. Succes, M
sluit me helemaal aan bij de rest! Nee = nee! Ook dat moet geleerd worden. Dus ja...opvoeden is ZEKER al begonnen! En wat Salapio zegt ter harte nemen en onthouden voor als ze rond de 10 zijn : "Dus voordat je nee zegt ook bedenken of je het belangrijk genoeg vindt om het ook vol te houden" ik zeg hier dagelijks tegen een boze papa die er van baald weer boos te zijn (puberent kind ): Pick your fights! Is het belangrijk genoeg om nee op te zeggen (en bedenk je dan ook waarom...soms zeg je in een opwelling nee maar is er eigenlijk geen duidelijke of goede rede voor. En zie dan je nee maar eens vol te houden!) Dan is het nee en blijft t nee met de kans op n gevecht. En anders geef je gewoon n ja en heeft je kindje plezier en jij geen stress
Ok, dat dit al zo jong begint. Maar het is toch nog niet te laat toch? Vanaf nu is Nee Nee bij mij. Maar alleen als ik dan bij anderen mensen ben is het nogal moeilijk. Hoe doen jullie dan? Ook haar negeren?
Als je niet consequent bent, hou je dit gedrag in stand. Ze is echt nog niet te klein om te leren hoor!
Hier ook heel herkenbaar wel als je nee zegt nee houden hoor anders blijven ze het doen is echt een momentje
het is inderdaad een fase, mijn dochter deed dit ook met die leeftijd, mijn zoontje had een andere methode, die begon rond zijn 1ste verjaardag als hij zijn zin niet kreeg met zijn hoofd tegen de rand vd box of tegen de grond te bonken hij is nu bijna 2 en na een tijdje negeren ging dat gedrag vanzelf weer over
Yeps, negeren en desnoods even wegzetten in een hoek of halletje. Gewoon duidelijk maken dat mama het echt meent. Zodra ze weer rustig is, weer leuk en lief tegen haar doen, zodat dat goede gedrag wordt beloont en driftbuien worden genegeert..