De laatste tijd gaat het niet echt goed tussen mij en mijn schoonmoeder. Helaas gaat er toch niets aan de situatie te veranderen dus ik weet echt niet wat ik er mee aan moet maar van me aftypen helpt wel even. Er zijn de afgelopen tijd een paar ruzies geweest en het knaagt aan mij. De 1e ruzie: kids logeren bij hun voor hun plezier (wij hebben er niets aan want het is doordeweeks en hoeven als we echt oppas nodig hebben niet iets terug te verwachten want dan hebben ze meestal geen tijd) alleen er werd wat gewijzigd door mij. Ik verzette het logeren naar een dagje later had daar ook een goede reden voor omdat er iets onverwachts was tussen gekomen. ze werd erg boos en had visite dus ik zei nog tegen haar aan de telefoon dat ik haar weer zou bellen als de visite weg was maar ze begon mijn te chanteren en een half uurtje later stond ze hier gewoon binnen. Heb haar trouwens wel toen gelijk weer weggestuurd omdat ik het ongepast vond. De 2e ruzie: misschien deels mijn fout omdat ik niet eerder had gekeken om de website van het restaurant. maar het was haar verjaardag en ze wilde perse dat de kids ook meegingen. in eerste instantie zei ik is goed. Ik dacht dan geef ik ze al eerder wat eten en we kunnen het proberen. maar volgens haar konden ze dus makkelijk mee maar ik had een onderbuikgevoel en keek op de website en heb het afgezegd. Mijn man is alleen gegaan. Er onstond dus bonje en achteraf zei mijn man dat het een totaal kindonvriendelijk restaurant was met geen kinderstoelen, open keuken en overal trapjes. de laatste ruzie was gisteren. het gaat om mijn dochter haar verjaardag. Dit jaar is ze op een maandag jarig en mijn man en ik hebben besloten om de verjaardag op zondag te vieren omdat we ten eerste altijd wat leuks gaan doen op de dag zelf naar dierentuin of speeltuin en omdat de meeste mensen die komen op maandag werken. Reactie van mijn schoonmoeder: En ga je me dit elk jaar flikken dat je de verjaardagen van de kinderen in het weekend viert, ze zijn maar 1 keer in de 7 jaar op zondag jarig en ik moet naar de sauna. (zelfs toen dochter net geboren was kwamen ze op maandag want zondag is natuurlijk saunadag) Ze werd dus gewoon boos. Ik vind dit geen normale reactie en werd ook boos op haar en zei dat ze dan maar lekker in die sauna moet gaan zitten dan naar de verjaardag te komen. Ik weet gewoon niet meer wat ik met hun aanmoet. Ik word er gek van. Alles moet op hun manier, We moeten er om de week eten, We moeten de kids daar laten logeren. En als je iets wijzigt dan in het grote bonje. En daar tegenover staat helemaal niets het is alles alleen voor hun plezier. Wat moet ik doen? Altijd naar hun wensen alles doen? Praten met hun helpt echt niet.
Je moet doen waar je zelf achter staat. Ik (wij) kunnen wel zeggen wat je moet doen maar dan nog moet jij daar achter staan. Mocht ik het zeggen dan zou ik het op zondag vieren en daarmee basta. Kunnen ze niet jammer dan ... moeten ze of een andere keer komen of schijnbaar is het niet zo belangrijk dus dan komen ze wanneer het wel uit komt (als jij daar nog wel zin in hebt!).
Jeetje, is die schoonmoeder autistisch ofzo? Want een keertje de sauna laten gaan is toch geen ramp? Mijn oma is precies eender... die blijkt dus autistisch te zijn. Dan kan je het in elk geval wat beter plaatsen en dingen die ze zegt met een korreltje zout nemen...
Ik krijg altijd een beetje de kriebels van zulke berichten. Uit jouw stukje blijkt dat je een deel ook in eigen handen hebt. Je verzet zelf de logeerpartij en verwacht dat iedereen dan mee schuift. Je geeft aan mee te gaan eten en laat je man alleen gaan. Hier gaan onze kinderen altijd mee in zulke gevallen. Papier mee, stiften mee en ja, dan kost dat zeker wat extra energie maar waarom zo moeilijk doen? In deze gevallen vind ik dus helemaal niet dat het op de manier van schoonouders moet, maar op die van jou. Je kan het ook anders bekijken, we moeten er om de week eten? We moeten de kids daar laten logeren? Wees blij dat ze de moeite doet 1 keer in de twee weken te koken en samen te eten en wees blij dat ze voor het plezier jullie kinderen wil laten logeren. Je doet net alsof het een gunst is wat je ze verleend om je kids daar te laten slapen, probeer er eens met andere ogen naar te kijken.
Ik kan je gevoel ergens wel plaatsen hoor, ik zou er ook niet tegen kunnen als er steeds ruzie zou zijn, je kunt proberen er eens rustig met haar over te praten en uit te leggen hoe jij je daarbij voelt, als ze daar niet voor open staat kan je man dat misschien eens proberen? Lukt dat allemaal niet en blijven er steeds ruzie's komen dan moet je gewoon je eigen ding doen en het van haar uit laten komen en als er ruzie komt gewoon afkappen.
Wat vind je man er van? Hoe reageert hij op de bonje? De verjaardag: je viert het op zondag en daarmee klaar (lijkt me toch logisch dat je het in het weekend viert) zou proberen de ruzies/ menigsverschillen van je af te zetten. Vinden de kinderen het leuk bij oma/opa? Dan lekker laten logeren.
Yep helemaal mee eens. Mijn kinderen hebben nog nooit bij opa en oma mogen slapen, weet je wel wat een mazzel JIJ daarmee hebt TS een avond/nacht quality time met je man? Ik zou mijn ouders/schoonvader op handen dragen als mijn kids daar mochten slapen zo nu en dan.
gewoon je eigen leven leiden met je gezin... je moet helemaal niks en als zij zo doet zou ik er meteen een andere draai aan geven.. zelf de bepalende factor worden en je niet laten manipuleren.. ze zijn opa en oma... echt niet de ouders ofzo...
hier krijg ik dus de kriebels van! ongewenst/vervelend gedrag wijten aan een mogelijke stoornis. (waar iemand die dit heeft niks aan kan doen) TS je hoeft je lang niet altijd aan haar wensen aan te passen, je mag best eens boos worden en uitleggen hoe en waarom jij zo handelt. En idd wat er ook gezegd is in sommige gevallen proberen los te laten. Zoals de verjaardag van je dochter. Misschien niet leuk voor je meisje, maar ik heb dan liever een oma die wegblijft dan een oma die met er met een sacherijnige baklap bijzit. Graag of niet, toch?
Je verwoordt precies mijn gedachten. Ik dacht ook: in de eerste twee gevallen ligt - zoals jij het nu schetst - de 'schuld' eerder bij jou dan bij haar. Natuurlijk is het niet leuk dat je het gevoel hebt dat je altijd naar haar pijpen moet dansen, maar vlak van tevoren een logeerpartij verzetten en niet op haar verjaardag op komen dagen (waardoor ze ook haar kleinkinderen niet bij zich heeft) vind ik echt niet kunnen. Draai het eens om: hoe zou jij dat vinden? Mijn advies? Houd altijd de eer aan jezelf. Ik heb ook geen goede band met mijn sm, maar ik ben altijd vriendelijk. Moet ik opdagen, dan kom ik, wil ze mijn kinderen zien, dan komen ze (met of zonder mij). Alles binnen de grenzen van het redelijke. Ik behandel haar zoals ik zelf graag behandeld wil worden. Loopt het dan alsnog mis, dan ligt het zeker niet aan mij. En inderdaad: wees ook blij met wat je hebt. Ik kom ook niet om in de familie en ik zou het hartstikke fijn vinden om eens in de twee weken niet te hoeven koken en mijn kinderen eens ergens te laten logeren...
Wat een onvolwassen reactie van je sm. Het is jouw gezin, het zijn jouw kinderen en jij bepaalt in je eigen leven nog steeds zelf wat je wel of niet doet. Mijn indruk is dat je sm toch niet verandert en ziet ze je niet als gelijkwaardig. Zelf ben ik allergisch voor moeten. Wat ik doe bepaal ik nog altijd zelf. Zou hier heeeeeeeeeeeel snel heel erg klaar mee zijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het hier ook mee eens ben... Ik snap sowieso niet dat schoonmoeders altijd voor loeders worden uitgemaakt. Ik heb mijn lief's moeder nooit gekend en ik vind dat juist heel erg....
tja als ik een geldige reden zou hebben, had ik ook het logeerpartijtje uitgesteld. hier ook wel eens voorgekomen dat ze hier zouden oppassen en wij dezelfde dag afbellen. Of dat dochter daar een dag heen zou gaan. Wij vieren ook de verjaardagen in het weekend omdat de meeste mensen nou eenmaal niet op een doordeweekse dag komen. Wij hebben het voor de oma's en opa's opgelost door te zeggen dat ze van harte welkom zijn om op de dag zelf langs te komen voor een felicitatie (en kado voor dochter geven) maar we halen niks in huis. Kop koffie of thee heb ik natuurlijk altijd, maar geen gebak of hapjes. En ik doe niet aan 2-wekelijkse of andere vaste afspraken. Wij komen genoeg langs, maar als ik dit op een vaste avond zou doen, dan doen ze heel moeilijk als je een keer niet komt. Wij eten dus 1x in de maand eens bij schoonouders, dat spreken we dan een paar dagen van te voren af en is dus ook redelijk spontaan en ongedwongen. Zijn we in de buurt wippen we ff langs en blijven we tussendoor ook wel eens daar eten. Ik snap je verder wel hoor, vooral het moeten vind ik erg irritant. Dat geeft zo'n gedwongen sfeer. Ik ga dus liever spontaan langs, dan komt het uit het hart.
Ik vraag mij af of jouw schoonmoeder heel de dag in de sauna blijft hangen????? Mijn inziens ben je daar toch na een uurtje of 3-4 wel klaar mee. Dan kan ze toch daarna komen? En anders blijft ze maar weg, haha. Afspraken afzeggen of wijzigen ben ik overigens zelf niet zo van, ik schat direct in of het kan (willen/kunnen) en anders kom ik er later op terug, eenmaal gemaakt die afspraak, dan blijft hij staan tenzij de wereld vergaat of iets écht urgent is.
Wat ik me afvraag is of jij en je schoonmoeder weleens overleggen of alleen elkaar dingen meedelen? Want zoals ik het lees lijkt het me gewoon een communicatie probleem van beide kanten. Vanuit je schoonmoeder gezien kan het lijken of jij haar weer probeert dwars te zitten. Op het laatste moment logeer partijtje verplaatsen, niet op haar verjaardag komen met haar kleinkinderen terwijl je het eerst beloofd hebt en daarna de verjaardag van kleinkind vieren op een dag waarvan je weet dat ze wat heeft. Natuurlijk bepalen jullie als ouders wanneer jullie de verjaardag van jullie kind vieren maar met overleggen en compromissen sluiten kom je vaak wel een eind in familie relaties. Dit is trouwens wat ik een beetje uit je post leest, ik kan er natuurlijk volledig naast zitten.
Volgens mij ben jij je schoonmoeder geen enkele verantwoording schuldig. Het gaat hier om jou gezin, jou leven, jullie keuzes. Misschien kan de communicatie wel beter, maar communicatie kan echt heel moeilijk zijn, aangezien we niet allemaal alles hetzelfde begrijpen. Mijn dochter kan altijd bij mijn schoonouders terecht, ze mag er altijd spelen zodat wij even dingen kunnen regelen zonder peuter, maar ook even bijkomen. Toch draag ik ze niet op handen, want ik weet dat het hun eigen belang is. Want als er iets is waarvoor wij ze nodig hebben, dan geven ze niet thuis. Het gaat ze dus om hun kleinkind, niet om ons.
Zo te lezen komt dit echt van twee kanten. Ik denk dat de communicatie voortaan beter via je man kan verlopen. Ik herken het wel. Bij mij is het ook altijd zo. Ik ben zelf een baasje, kan niet tegen kritiek en wil alles zelf doen. Mijn schoonmoeder is hetzelfde, die wil heel graag voor ons zorgen en als ze hier is neemt ze mijn hele huishouden over. Tot aan spullen uit mijn handen pakken aan toe. GRRRRR Maar ik hou toch van dr.
Helemaal eens met dit stukje!! @ts, als ik jou verhaal idd zo lees denk ik dat jij je ook zeer zeker eens achter de oren moet krabben.
Echt wat een opmerking! sorry ,maar aan de hand van Ts haar verhaal deze opmerking plaatsen? verre van gepast en je hebt duidelijk weinig kennis van autistische mensen.