Pff...ik wil volgende week even uit eten gaan met een collega... manlief is dan gewoon thuis met onze dochter...ergens heb ik er veel zin in..maar ergens zie ik er ook tegenop..ik wil gewoon bij haar zijn. Ik ben sinds haar geboorte maar 1 of 2 keer zonder haar even weg geweest. Ik vind dat ik ook gewoon nog wat dingen voor mezelf moet doen...maar zou dit graag zonder schuld gevoel kunnen doen. We hebben laatst wel beide een dagje vrij genomen terwijl dochter op kdv was en hebben er een dagje voor ons samen van gemaakt...dat was afgelopen maand. Ook toen voelde ik me schuldig. Hoe kom je van dat nare bijgevoel af? Kwestie van gewoon wat vaker doen en zien dat het allemaal goed gaat? Of blijft dit gewoon? Vriendin opperde dat het misschien kwam omdat we best lang erover hebben gedaan om haar te krijgen dat het moeilijk loslaten is...maar als ik dat koppie zie...hoe kun je dat nou achterlaten? Ongeacht hoelang het duurde..
Kwestie van wennen inderdaad, dus vaker even weg en op een gegeven moment merk je dat het gewoon goed gaat en je je niet schuldig voelt of continu aan het smsen bent over hoe hte met d'r gaat Onze dochter is pas voor het eerst uit logeren geweest, bizar hoor, zo'n leeg en stil huis! Maar we hebben toch ook kunnen genieten samen, uiteten, bioscoop, uitslapen. En dochter heeft het ook super leuk gehad, geen enkel probleem. Dus de volgende logeerpartij is voor ons vast weer iets makkelijker
Zucht als jij het me kan vertellen, zeg het me dan Hier gaat zoon wel vaak logeren (maar alleen bij mijn ouders en zus, de rest no way!!) en nog bel ik rond 19:00 uur en rond 22:30 uur nog een keer of alles nog goed gaat en smorgens het eerste wat ik doe is meteen weer bellen hoe hij geslapen heeft en of hij goed gegeten en gedronken heeft. Wat mij helpt is dat ik kan en mag bellen, ook als ik een keer een avond weg ben en mijn man is thuis dan krijg ik foto's van hoe zoon ligt te slapen (foto van de cambeelden) en vraag ik 4x per avond hoe het met hem gaat. Voel je niet schuldig want ook mama's moeten zich kunnen opladen
Jaha hier ook een ubermuts...moet wel zeggen dat ik met een avondje uit eten niet zo'n probleem had zolang mijn man thuis was...onze zoon is bijna evenoud en heeft nog nooit gelogeerd hoor. En onze dochter van 5,5 een keer of 4 met een speciale reden.
Ohh ja.. erg he! Hier afgelopen weekend voor het eerst een paar uurtjes overdag schoonmoeder laten oppassen, bij ons thuis. En niet eens omdat wij gezellig samen wilden zijn maar omdat we lang in de auto moesten en hij er een hekel aan heeft.. en pfff vond het verschrikkelijk. Zag er tegenop en door wegomleidingen werd het alleen maar langer waardoor ik helemaal in de stress schoot, man pissig en dus ruzie.. Doen we voorlopig ook weer ff niet meer dus.. haha
Ik ben vandaag voor de eerste keer langer dan 6 uur (bijna 7 uur) bij mijn kind weg geweest. Het voelde verschrikkelijk. Ik knip de navelstreng door wanneer ik tussen zes plankjes lig I can't do it earlier!
Pffff.... Echt hè? Die navelstreng is er fysiek niet meer, maar geestelijk zeker wel! Ondanks dat ben ik al een paar avondjes zonder haar weggeweest. Samen een dagje sauna terwijl ze op de opvang was. En afgelopen nacht heeft ze bij m'n schoonzus geslapen. Met Pasen gaat ml altijd op turnkamp. Ik ben altijd meegegaan. Dacht dit jaar, ik ga niet mee, hoef ik ook geen vrij te nemen van m'n werk. Maar das niet waar (werk in een winkel), moet alsnog de koopavond en zaterdag vrij vragen omdat ml er niet is natuurlijk . Toen dacht ik, kan ik net zo goed mee hihihi! Dus volgende week gaat onze kleine meid vier nachtjes uit logeren. (Bij schoonzus met twee dochters en ze is kraamverzorgster dus vertrouw het volledig!) Ik weet dat het goed is en dat zij er echt geen last van heeft, maar ikke wel. Is gister en vandaag namelijk ook super goed gegaan. Gewoon geslapen, fruit en groente gegeten en alle flessen leeg. Net als thuis eigenlijk . Schoonzus heeft wel gezegd, als ik het niet trek, dan komt m'n zwager me ophalen hihihi! Hoop dat ik dan genoeg afleiding heb en het zo weer maandag is en ik haar weer kan knuffelen. Kan je nog niet zeggen of het went. Denk wel dat dit het zelfde is al de eerste dag naar de opvang. Man wat vond ik dat moeilijk! Maar ook dat is nu prima en ze heeft het er super naar haar zin. Lang verhaal kort: ga lekker eten met je collega en neem dan bijvoorbeeld geen toetje, zodat je niet uren weg bent. Zo kan je het op gaan bouwen. Maar het is echt wel lekker om wat vaker ook iets voor jezelf te doen .
Wat grappig, die ervaringen. Ik heb dat zelf helemaal niet zo. Ik ben anderhalve week na de bevalling opgenomen geweest in het ziekenhuis, dus moest toen al afstand nemen. Ik werk ook weer, dus ze gaat regelmatig naar de opvang. Ik denk persoonlijk wel dat het heel gezond en goed is om ook tijd voor jezelf te hebben, en voor je kind is het ook heel goed om af en toe zonder mama te zijn en een beetje te wennen aan zelfstandigheid. Op deze manier krijgen ze ook zelfvertrouwen, dat ze het ook alleen kunnen. Ik ken een moeder die echt tot aan de basisschool niet zonder haar zoon kon. Haar zoon wilde echt niet naar de basisschool, wat een drama zeg! Die is nu 5 en slaapt nog regelmatig tussen haar en haar man in.. gezellig
Ik kan het totaal niet voorstellen. Was binnen no time weer op pad. Mijn motto is een gelukkige moeder maakt een gelukkig kind. Ik ben vele malen leuker als moeder als ik af en toe de deur uit ben zonder mijn schat. Ik weet dat hij het super heeft bij papa of opa en oma. Hier dus al snel naar de geboorte op pad zonder hem en voel me niet schuldig erover.
Lastig hoor. Waarschijnlijk moet je het langzaam opbouwen. Eerst heel kort weg en dan steeds langer. Misschien is het erg belangrijk om na te gaan waar het vandaag komt en waarom je van jezelf niet weg kan? Zelf kan ik nu al een aantal uren weg. Ik ben hier heel blij mee want ik ga binnenkort ook weer werken. Dat laatste lijkt me wel verschrikkelijk hoor. Ik ben vrij snel overdag, toen m'n ouders oppasten, weggegaan. Mogelijk heeft dit geholpen. S nachts wil ik nog niet dat de kleine weg is maar onze ouders slapen soms wel bij ons en wij gaan daar slapen zodat wij kunnen rusten (op dit moment prioriteit 1) maar ik denk dat dit ook helpt als de kleine over een hele tijd bij hun gaat logeren.
Ik ben tbm en we zijn heel veel samen maar als ik eens wat heb dan vind ik het niet heel erg om weg te gaan. Denk wel dat het op zich normaal is, zeker de eerste paar eh jaar maar ken iemand die nu bij een psycholoog loopt omdat haar jongste dit jaar naar de middelbare school gaat en meer afstand gaat nemen van z'n moeder, zij heeft die navelstreng nog niet doorgeknipt...niet eens een beetje en dat werkt door op het hele gezin. Blijf dus wel een klein beetje nuchter daarin
Wow, hier kan ik me dus helemaal niets bij voorstellen..Toen mijn dochter 5 dagen oud was, ben ik al een uurtje de stad in geweest. Ik moet af en toe echt even weg, daar word ik veel blijer van en ben daardoor ook een blijere moeder voor mijn dochter. Ook voor je kindje is het goed om te zien dat mama af en toe haar eigen dingen doet, en dat ook andere mensen lief zijn en voor haar kunnen zorgen. Gewoon lekker doen dus!
Hier ben ik het wel mee eens, maar bij mij heeft het langer dan 5 dagen geduurd voor ik er weer op uit ging en ik had de eerste keren toch wel moeite mee. Inmiddels niet meer zo, ik geniet nu ook wel van een avondje uit of een dagje voor mezelf. Het heeft geholpen toen ik weer ging werken, want toen moest ik haar wel loslaten. We hebben onze dochter nog nooit laten logeren, daar vindt mijn man haar nog te jong voor (ik zie het wel zitten, hehe). Waarschijnlijk moet ik aankomend weekend een paar dagen zonder mijn dochter naar het buitenland, zij blijft dan thuis bij papa (waar ze het geweldig mee gaat hebben, daar niet van), en dat vind ik wel heel moeilijk!! Maar het gaat even niet anders helaas.
Dit.. Ik ging al vrij snel weer naar mijn volleybal training elke maandagavond. Was het niet om te trainen, dan wel voor de gezelligheid. Heb ook 1 keer in de twee week een wedstrijd. Ik geniet daar echt van, en daarna heb ik altijd heel veel zin om weer naar huis te gaan!
Whaaaa ik ben niet alleen Wat denk ik wel meegespeeld heeft is dat ze echt een huilbaby was door de reflux. Dan laat je haar niet zo makkelijk achter. Verder zijn we noodgedwongen trouwens wel een paar keer gescheiden geweest hoor. Een paar keer een ziekenhuisopname van een week...waarin ze altijd enorm ziek was en echt helemaal van de wap raakte. Maar volgende week ga ik uit eten hoor En ik ga kijken naar zwangerschapszwemmen in de buurt.
Ik dacht eigenlijk dat dit niet speelde als je werkte en je kind naar het KDV of gastouder gaat. Dacht dat je het dan wel gewend was. Ik heb er overigens niet zoń probleem mee als ik weet bij wie ze is en ik diegene vertrouw. Ik ben dan wel benieuwd hoe het gaat maar hoef dat niet perse gelijk te weten. Ik vertrouw diegene gewoon. Maar logeren... nee doe dat nog maar niet! (vind diegene ook niet zo leuk want ze slaapt nog niet door )