Inmiddels klinkt het wel dat je het bij het juiste eind hebt. Het Münchhausen syndroom en mensen die ziekten nabootsen | Mens en Gezondheid: Ziekten . Maar wat wil je er verder mee?
Ja dat vind ik moeilijk. Het maakt niet zo uit dat ik dit vertel: het gaat om mijn schoonmoeder. Ik ken haar (nog) helemaal niet goed maar haar gedrag viel mij al direct op. Nu dat ik en mijn man er langer en langer over nadenken lijkt het er op dat ze echt munchhausen heeft. Mijn man heeft haar altijd geloofd en ik ben nu dus degene die er mijn vraagtekens bij heeft waardoor hij ook gaat twijfelen aan de echtheid van haar 'ziektes'. We hadden met de geboorte van ons zoontje juist het voornemen om te werken aan een betere band met schoonouders maar ik vind het zo vreselijk moeilijk. Vooral dus door dit gedrag van haar. Vertrouw haar daardoor ook niet, ook niet met ons zoontje.
Het gedrag lijkt me heel vervelend, maar kan het niet zo zijn dat ze echt altijd pech heeft? Ik ken ook iemand die met de regelmaat van de klok in het ziekenhuis zit, onderzocht wordt op darmkanker, maagkanker, enz enz. Hij heeft ALTIJD wel iets. Maar bij hem is het wel echt zo, dan een gebroken arm, dan gebroken been, dan zorgelijke ontlasting, dan weer dit, dan weer dat. Een echte medische pechvogel.. Alleen hij zegt nooit dat hij komt te overlijden.. en zou ook nooit liegen dat hij iets heeft wat er niet is. Hij verteld wel als hij onderzocht wordt op darmkanker, en dat bleek gelukkig ook niet zo te zijn (maar een ontstoken poliep) Nu klinkt het wel anders hoor! Want het lijkt me ontzettend vervelend als je schoonmoeder alleen interesse toont in je medisch welzijn, en niet echt in andere dingen. Valt er met haar over te praten? Of haar huisarts?
@pandavliegen: Tja altijd pech... Het kan... Maar het zijn wel altijd dingen die geveinsd kunnen worden. Ik heb er wel mijn vraagtekens bij eerlijk gezegd. Maar ja het zou kunnen. Maar als je dan zoveel medische pech hebt betekent dat dan ook dat je nergens anders over kunt praten? En er op 'kickt' om het altijd maar over al je aandoeningen te hebben. Foto's te sturen van je verwondingen / hoe je er uitziet na een operatie? Ik vind dat gewoon zo apart. Maar kan aan mij liggen. Er valt niet met haar te praten, als ik zou zeggen dat ik het soms nogal overweldigend vind dan ziet zij dat als 'ze heeft geen begrip voor me'. Daar zijn in het verleden met mijn man heel veel ruzies over geweest. Huisarts nog nooit over nagedacht eigenlijk.
Oh jee, ik heb geen advies voor je maar dit lijkt wel een zwaarder 'geval' dan wat mijn schoonmoeder heeft: Mijn schoonmoeder is iemand die sinds 17 jaar in Nederland woont en niet van plan is om ooit te gaan werken, ze gaat dan ook stelselmatig iedere week naar de HA toe met uiteenlopende klachten (allergie, altijd hoge bloeddruk, hoofdpijn, slaapklachten etc). Een aantal jaar geleden was ze erg moe, haar bloed is onderzocht en ze kreeg van de HA een kopietje opgestuurd met de resultaten. De resultaten gaven niks aan maar omdat SM de hele dag aan het zelf doktoren was, zei SM dat ze een tekort had een iets (ik dacht bloedplaatjes maar pin me er niet op vast). Daaruit concludeerde ze dat met de hoofdpijn e.d. die ze al had ze kanker had. En dat zei ze dus ook waar schoonzusje, vriend en ik bij waren. Hele familie in rep en roer en uiteindelijk bleek dit nooit gezegd te zijn. Dit is zomaar een voorbeeld, het is inmiddels vaker voorgekomen dat kleine klachten opgeblazen worden. Er wordt dan uren op de EHBO doorgebracht en ze kan weer naar huis. Laatste keer was 2 maanden geleden. Nu heb ik het idee dat het bij jou extremer er aan toe gaat. Wij nemen het inmiddels allemaal maar met een korreltje zout want er is altijd wat. Lijkt sterk op aandachttrekkerij, zielig gevonden willen worden, wat bij jullie situatie ook wel zo lijkt.
Als het nou alleen haar probleem zou zijn..maar dit is ook heftig voor de omgeving. Je man heeft haar jaren meegemaakt, misschien is hij zich af en toe wel rotgeschrokken . Je schoonmoeder heeft t blijkbaar nodig dat mensen zich zorgen om haar maken maar ze jaagt er eerder mensen mee weg. Wat naar!! Vooral niet meegaan in haar verhalen, afkappen en over iets positiefs beginnen en niet over eigen lichamelijke klachten praten zou mijn advies zijn.
Wat je zegt klopt precies. Ik vind het erg moeilijk om mee om te gaan, ook voor mijn man. Dit is al zijn hele leven zo en hij heeft vroeger ook echt lang voor haar gezorgd. Laatst schrokken wij ons nog rot door hoe ze dingen ook formuleert. Dachten echt dat er iets ernstigs aan de hand was maar dat bleek helemaal niet zo. Sorry het klinkt wat cryptisch maar ik durf hier niet te veel over uit te wijden ivm herkenning. We hebben voor onszelf al tijdje terug besloten om niks medisch oid te delen met haar. Dit gaat op zich wel goed. Het is vooral dat nu langzaam stukjes op z'n plek beginnen te vallen. En dat ik echt aan het zoeken ben naar een methode om met haar om te gaan. Mijn eerste reactie is namelijk boos en dat ik niks met haar te maken wil hebben. Dat is alleen zo lastig want het is wel de moeder van mijn man.
@daphne91 Ja wel erg herkenbaar gedrag. Maar schoonmoeder lijkt het allemaal wel 'slim' aan te pakken. Dit komt ook doordat ze zelf altijd in de zorg heeft gewerkt en exact weet hoe bepaalde procedures verlopen. Daardoor vind ik het ook zo moeilijk om helemaal met zekerheid te zeggen dat alles nep is. Wat nou als het wel echt is? Wil ook niet de kille schoondochter uithangen.
Het zou niet moeten betekenen dat je nergens anders meer over kan praten, sterker nog, het pechgeval wat ik ken, praat er liever helemaal niet over. Lijkt zich er wel voor de schamen af en toe. En zijn ook niet altijd te veinzen dingen (althans, gebroken arm en been, zit gewoon gips om heen en ga er vanuit dat een arts dat niet zomaar doet ) Ik denk dat ze alleen maar er over kan praten het meest zorgelijk is.. het foto's sturen van voor/na operatie en verwondingen vind ik niet zo heel vreemd, is binnen onze familie ook gebruikelijk Ik heb laatst ook op facebook een foto geplaatst van toen ik uit mijn operatie (curettage) kwam, met duim omhoog, even een makkelijke manier om iedereen op de hoogte te stellen. Maar ook na punctie sturen we dat via whatsapp naar de families. En een familielid had laatst een vage bacterie in zijn vinger, en ook daarvan zijn fotos rond gestuurd (of eigenlijk na dat het ziekenhuis z'n halve vinger had uitgesneden.. IEUW). Maar goed, de situatie van je schoonmoeder klinkt hoe dan ook zorgelijk. Vooral dat ze zo kickt op de medische aandacht, en dat er een vermoeden is dat veel ook nep is. Ik weet niet hoe je dat moet doen, maar misschien dat je man en eventueel broers/zussen/vader een keer met de huisarts hun zorgen moeten uiten?
Dat vind ik ook heel lastig eigenlijk, ook al is het in mindere mate. We worden zo nu en dan helemaal in paniek door schoonzusje opgebeld omdat ze naar de EHBO gaan. Schoonmoeder heeft ooit een herseninfarct gehad dus angst voor ziek zijn komt niet uit de lucht gevallen. Ik moet zeggen, we nemen het altijd wel serieus als we zo'n berichtje krijgen en als het iets met ziekenhuis is gaan we ook altijd wel (lastig, want tegen de tijd dat wij er zijn is ze alweer thuis). Maar het zou die ene keer maar wel echt zijn.. Lastig dus
Ik vind het heel lastig omdat het gaat om je schoonmoeder, waar je al niet een beste band mee hebt. Mochten jullie de situatie verder willen onderzoeken. En daarna evt aanpakken dan moet het denk ik vanuit haar zoon komen. Ik denk dat als jij zelf de situatie gaat aanpakken, dat jij de stempel van het zwarte schaap kan riskeren. Als schoonmoeder allerlei dingen faked, dan heeft zij een doel daarmee. Zover ik het las begrijp ik dat veiligheid een grote factor speelt naast de aandacht. Als jij gaat trekken kan je getrek terug verwachten.