heb een vraagje kom net terug van de genycoloog ik ben 6 weken en 5 dagen zwanger mijn vruchtzakje groeit traag en is nog klein. Mijn bloedwaarden zijn wel heel goed mijn hcg waarde is 4900 moe ik mij zorgen make
Dag, Je reageert nu in mijn bericht, dat is helemaal prima. Als je meer reacties wil moet je wellicht een eigen topic aanmaken. Ik zal toch even reageren vanuit mijn ervaring. Bij mij was het vruchtje kleiner. Bij 7 weken en 4 dagen was het vruchtje zo groot als 6 weken en 6 dagen. Het liep 5 dagen achter. Het hartje klopte wel en mijn HCG waardes waren top. Dit HOEFT niks te betekenen, soms gaat het alsnog goed. Hierbij maakt het uit hoeveel verschil er zit; als het een paar dagen is hoeft het niks te betekenen, een week of meer is al zorgelijker. Weet je hoe groot het verschil is met hoe het hoort te zijn? Bij mij is het uiteindelijk niet goed gegaan en hoorde ik twee weken later dat het hartje gestopt is met kloppen. Ik heb uiteindelijk een miskraam gehad. In mijn blog heb ik hier eea over geschreven als je het fijn vindt om te lezen. Ik wil je niet ongerust maken, maar ik zou er wel rekening mee houden dat het fout kan zijn. Anders is de teleurstelling alleen maar groter als je hier geen rekening mee houdt en het blijkt niet goed te zijn. Sterkte in deze onzekere periode! Heb je binnenkort nog een afspraak?
Wat verdrietig flamingo dat je een miskraam hebt gehad. Ik heb vorig jaar ook een miskraam gehad, testen liepen perfect op, streepjes waren knal positief en cb zei voor mijn testdatum al 2-3 weken zwanger. Het was hoog dat was een goed teken dacht ik.... nu weet ik helaas dat dat helemaal niets zegt. Want bij de 1e echo bleek het vruchtje al te klein maar wel een hartje.... Uiteindelijk een curretage gehad vorig jaar december. Hadden ze bij jou een verklaring voor goede hcg en toch niet goed groeiend vruchtje? De angst dat het weer gebeurd is bij mij ook erg aanwezig.... Maar ook de drang om zwanger te worden en zo lang die wens om zwanger om zwanger te worden groter blijft dan de angst voor een miskraam blijven we volhouden. Hopelijk zijn jullie ook vlug weer zwanger van een gezond voldragen kindje. Sterkte
Dankjewel voor je lieve woorden. Ik ben bang dat de angst voor altijd blijft.. hopelijk helpt een voldragen zwangerschap iets om het minder te maken, weten dat het goed kan gaan. Verdrietig dat je hetzelfde hebt moeten doorstaan.. het is zo intens pijnlijk he? Emotioneel (en lichamelijk als het natuurlijke manier gebeurt). Ik zie dat het voor jullie ook echt een wondertje was dmv ICSI. Wat een zwaar traject moet dat zijn en dan ook nog dat zo een zwangerschap eindigt.. Hoe is het nu met je? En met het zwanger worden proces? Bij mij hebben ze er geen verklaring voor onderzocht. In 80 procent van de gevallen heeft het kindje een chromosoom afwijking waardoor het niet levensvatbaar zal zijn. Omdat mijn lichaam het niet direct herkende dat er iets mis was, bleef hij gewoon HCG produceren. Want die wilde het in leven houden. De chromosoom afwijking zelf heeft waarschijnlijk het hartje doen stoppen omdat het te ziek was. Zo heeft de VK het uitgelegd in ieder geval. Bij jou ooit een reden gegeven?
Ja het was en is erg pijnlijk geweest lichamelijk en emotioneel nog steeds wel eigenlijk. De weg naar de zwangerschap toe was idd ook al heftig. Wij hebben verder ook geen verklaring gehad. Alleen dat wat jij verteld idd dat waarschijnlijk het vruchtje niet goed was en mijn lichaam dat niet in de gaten heeft gehad waardoor het hcg hoog bleef. Voor een evt volgende keer weet ik ook dat positieve testen hoe mooi ook niets zeggen....ze liepen bij mij super mooi op en waren knal positief. Ze zijn nooit afgelopen dus had niets in de gaten was echt een klap die 1e echo. Zo blij als we waren zo verdrietig na de echo. In december hebben we weer een afspraak in de kliniek om verder te gaan. Hebben nu jaar niks gedaan ik was echt kapot van die miskraam, en mijn lijf en buik waren ook kapot van al die spuiten ik kon even niet meer verder moest even mezelf herpakken en moed verzamelen. Ik vind de miskraam nog steeds erg moeilijk en vind ook doodeng om weer te beginnen en tegelijkertijd wil ik ook nu weer zo snel mogelijk zwanger zijn. Zijn inmiddels 3 jaar bezig in januari voor een 2e kindje. 1e kindje is ook geboren na een icsi traject een dochter zij wordt bijna 6 in december, Ik 34. Hoop dat het ons nog eens is gegund. We prijzen ons al heel gelukkig dat we überhaupt een dochter hebben. De wens voor broertje of zusje is erg groot. Ik duim voor jullie dat je snel weer zwanger mag raken en dat daar een gezonde baby uit wordt geboren