Wat was ik blij. In april een vroegtijdige arbortus en gelukkig weer zwanger voor mijn bevaldatum.... Voor we een jaar gestopt waren met de pil. Helaas liepen de testen heel langzaam op. Te langzaam in mijn ogen, maar vele zeiden niet meer testen en er vanuit gaan dat het goed gaat. Ik ben toch door blijven testen. Met vijf weken kwam mvm langs en ondanks een lichte streep wel een duidelijke dus mocht ik beginnen. Inmiddels liepen de testen ook op. Drie dagen daarna, heel licht bloedverlies. Meer rose met veel slijm. Vk gebeld en het kan gebeuren. Hoeft niets te betekenen... Maar omdat ik best bang was, zeker na de gebeurtenis in april, mocht ik het echocentrum bellen en een vroege echo vragen. Afgelopen zaterdag was daar de knaltest, wat was ik blij. Vandaag was die dag. Geen bloed meer gezien, geen krampen dus ondanks mijn angst gevoel, toch nog hoop. Hoop om een vruchtje te zien. We kwamen in de zelfde kamer als waar ze begin april de Anencefalie zagen bij ons zoontje. Ik kreeg een inwendige echo en daarop was het dikke baarmoederslijm te zien en dat er een ei gesprongen is, maar geen vrucht, geen vruchtzak. Niets. Met de echo naar eileiders gekeken. Daar zagen ze dat er wel een ei gesprongen was, maar verder ook in de eileiders niets. Nu weer naar huis met de mededeling dat ik moet wachten tot het doorbreekt. Volgende week maandag een echo om te kijken hoe het ermee staat. Anders naar de gyn voor medicatie of curratage. Maar ik hoop op een doorbraak. Volgende de vk kan het zijn dat het vruchtzakje zo troebel is, dat je het verschil tussen baarmoederslijm en vruchtzakje niet ziet. Maar volgens haar zit het niet in mijn eileiders ondanks dat mijn testen alleen maar oplopen. We wachten af, maar wat voelt dit zwaar. Tweede keer dat het misgaat. Ik weet nu ook niet of ik dit nog een derde keer wil mee maken. Die onzekerheid, angst. Het is me allemaal teveel....
Wat verdrietig! ik herken je verhaal wel. Heb het net gepost bij zo bang, buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Herken je gevoel ook wel of je dit een derde keer wel aan zou durven. Dat heb ik ook. Wel heb ik al 2 kinderen en gaat het bij ons om een derde kindje. Dat maakt het misschien wel anders. ik sta er nu zeker anders in dan toen ik nog geen kinderen had. Deze derde zou ons cadeautje moeten worden worden. Maar tot nu toe is de wens nog groter dan de angst. Dus als dit allemaal achter de rug is, dan wil ik het nog wel een keer proberen. Sterkte meis, want het valt gewoon niet mee!
Och arme. Lieverd, heel heel heel erg veel sterkte. Neem de tijd die je nodig hebt. Zit met kippenvel te lezen. Het is niet eerlijk. Dikke knuffel.
Dank jullie wel. Dit is de tweede dag na de echo. Nog geen bloeding gehad of krampen. Hoop nu dat het wel voor maandag begint, zodat ze maandag zien dat alles leeg is.
Ach meis.... ik heb je eerste verhaal ook gelezen. Wat erg dat je dit nog eens mee maakt..kippevel! Maar hou moed...ik weet dat het zwaar is heb zelf ook 2 keer een ma gehad met 14 en 10....maar loop nu richting 20 weken en krijg steeds meer vertrouwen... Sterkte meid!
Mamenzo, ja het is niet niets he zo 2x.. vandaag de echo. Heb geen bloed meer gezien. Ben benieuwd hoe dit af gehandeld moet worden. Ben er zelf heel rustig onder, maar ook ergens zo'n stilte voor de storm gebeuren.