Dat dacht ik nou ook.... Ze woont in de straat??? Waarom mail je dan? Als ik mijn hart wil luchten bij een vriendin, dan bel ik, of ga ik langs en alleen bij uitzondering mail ik (alleen als een vriendin ver weg woont en de telefoon niet opneemt). Ik neem aan dat ze 's avonds wel thuis is. En als ze zoals je zegt 'een goede vriendin' is, dan vindt ze het vast niet erg als je spontaan even op de stoep staat. Ga gewoon even langs. Dan heb je het het snelste opgelost. Het is zonde om een vriendschap hierop stuk te laten lopen.
Tja als het mijn beste vriendin was zou ik haar dit niet gemaild hebben, maar bellen en dan óf door de telefoon alles vertellen óf wat afspreken en dan. Mailen is prima, maar dan voor onschuldige dingen, bijvoorbeeld een afspraak maken, maar niet je hele sores mailen hoor, 1 tikfout en het komt bij een verkeerde persoon binnen.. Maar goed er vanuitgaande dat de mail is aangekomen en dat ze die heeft gelezen dan is het vreemd dat ze niks heeft laten horen, misschien weet ze er geen raad mee? Ga naar haar toe en praat het uit, bij een echte vriendin hoef je niet bang te zijn en als ze lullig doet of boos wordt, tja dan maar geen vriendinnen meer hoor, makkelijk gezegd ik weet het.. Misschien heeft zij het ook wel erg moeilijk en kan ze jouw mail er niet bij hebben. Het is nu gissen, dus haar bellen of naar haar toe gaan lijkt me nu de beste optie en als je haar uitleg hebt gekregen beslis je pas of ze je vriendin nog wel is
Inmiddels heb ik bericht terug gehad. Een kort mailtje met daarin dat zij en haar kindjes de afgelopen twee weken ziekjes waren. Prima, maar waarom werkt ze dan wel de afgelopen weken. Heb het idee dat het een smoesje is, maar vooruit, ze belooft terug te mailen. Ik kan de dingen waar ik mee zit beter op papier zetten, vertellen kan ik niet zo makkelijk, komen er emoties bij en klap ik dicht. Dus vandaar dat wij zulke dingen per e-mail bespreken en later evt. nog met elkaar over hebben. Bedankt voor jullie meedenken!
Of dit nog een vriendin is? Eerlijk? Ik denk het niet. Of jij moet er iets anders onder verstaan dan ik. Vriendinnen kan je een lange periode niet horen maar mocht er iets aan de hand zijn, staan ze voor je klaar. Ik vind het sowieso vreemd om een vriendin die in de straat woont te mailen. Een vriendin die in de straat woont, maar je weinig ziet? Is dat wel een echte vriendin? Zelf zou ik geen herinneringsmail gestuurd hebben maar was ik langs gegaan of had ik gebeld met de vraag iets af te kunnen spreken om dit uit te praten. Nu beloofd ze je terug te mailen maar kom op......wanneer jij het nodig had, heeft ze je laten zitten, dat noem ik geen vriendin, niet eens een kennis eigenlijk meer een gewone buurvrouw. Als ik zo'n mail zou krijgen, zou ik meteen in de auto stappen en naar mijn vriendin rijden. Lukt het me net direct dan bel ik direct op. Nee sorry....ik vind persoonlijk niet dat je van een vriendschap kan spreken, of jullie hebben beiden een andere verwachting van een vriendschap dat kan ook.
Dank je voor je reactie. Heb vandaag n.a.v. topic steeds na zitten denken en ik geloof dat je gelijk hebt. Tenminste, ik zou direct of naar iemand toegaan of bellen, maar dan is deze vriendschap toch veel minder hecht dan ik dacht. Doet best wel pijn om dat nu in te zien, maar hoe moet ik hier mee omgaan? Het liefst dan helemaal geen contact meer aan de ene kant, of maar gewoon beetje doen als kennisjes? Kinderen komen straks bij elkaar in de klas enz. bah!
Weet je wat het is, vriendschappen komen en gaan in de tijd dat je oude zal worden. Mijn ervaring is dat zeker nu ik kinderen heb, een aantal vrienden zijn afgevallen, maar ook een hoop vriendschappen zijn bijgekomen. Vriendschappen die zijn afgevallen zijn vriendschappen waarbij de opvoeding compleet anders dan onze opvoeding, het voor heel veel wrijving zorgde en de vriendschap niet hecht genoeg was ervoor te vechten. Jammer....ja maar afspraken waren zo belastend dat het niet meer leuk was. We hebben er wel een hoop vrienden bij gekregen waarmee het gewoon ook heel leuk kan zijn, met en zonder kids. Ik heb een aantal vriendinnen die zijn gebleven waarvan 1 die compleet lijnrecht tegenover ons staat qua opvoeding. Mooie is dat we wel alles kunnen bespreken, ook over de opvoeding. We kunnen van elkaar leren, ik wat losser worden en zij wat meer grenzen stellen. Boos?? Zijn we nog nooit op elkaar geweest, zij is echt een vriendin waar ik hoe dan ook voor zou vechten. Jouw oudste gaat over twee jaar naar school, je hebt nog even de tijd en dan nog, kun je ook aanvragen niet in dezelfde klas te komen mocht je er tegen die tijd problemen mee hebben. Het is lastig te beseffen, dat iets niet zo blijkt als dat je dacht dat het was. Ik zou haar bellen en afspreken, dan uitleggen wat dit met je doet en zeggen dat de verwachting van jou niet overeenkomt met wat zij jonkman bieden. Durf je dit niet persoonlijk, kun je dat misschien toch via de mail doen. Ookal zal ze deze week reageren, zelf zit ze blijkbaar zo in elkaar, het is aan jou of jij zo'n vriendin in je leven wil.