pff mijn meisje was ooit heel verlegen.. Dat is dus over. Ze vertelt liefst iedereen die ze tegen komt wat ze aan het doen en vraagt ze vervolgens het hemd van hun lijf. Ook bij buren. Ik vind dat niet altijd goed ( zou er ook niet op zitten te wachten dat zodra je je neus buiten vertoont er een kind op je af rent en hele verhalen begint. ) Maar ook bij bezoek. Ze is gelijk beste vriendinnetjes met meestal de vrouw die op bezoek komt. Gaat haar van alles laten zien, neemt haar mee naar haar speelhoek etc etc.. ze doet het op zo`n manier dat iedereen haar lief en schattig vind en meestal zegt met ook dat het prima is, maar ik vind het niet goed. Even aandacht OK, maar ze houdt dit als ik het niet stop het hele bezoek lang vol. Ze geeft ons gewoon geen kans om even rustig te praten.. Tenzij ik er iets tegenover stel, zoals als je nu een half uurtje lief gaat spelen mat je daarna ook wat lekkers of mag je even op de ipad een filmpje kijken .. Proberen uit te leggen heb ik al heel vaak en dan zegt ze dat ze het snapt, maar als puntje bij paaltje komt is ze het weer " vergeten" Vandaag ook 2x. 1x na het wandelen. Buren van een paar huizen verder buiten Sanne rent erheen laat haar geplukte bloemen zien en zegt dat ze er 1 mogen kiezen. Super lief natuurlijk.. maar dan.. zegt mevrouw doodleuk.. ik zou wel weer eens bij jullie binnen willen komen ... Of bezoek van nieuw buren die wij ook nog amper kennen. Ze zit binnen 5 min op schoot bij de buurvrouw en kletst de oren van haar hoofd. Weigert weg te gaan als we dat vragen. Pas als ik haar de ipad geeft.. terwijl we het toch voorbesproken hadden herkenbaar ? hoe pakken jullie dat aan ?
Heeeel herkenbaar helaas. Erg vervelend. Mensen moeten meestal erg om haar lachen, maar soms vinden ze het ook wel vervelend. Ik spreek haar 2x aan om er mee op te houden en de derde keer volgt er een waarschuwing. Meestal helpt dat wel..
Hm, nee, niet herkenbaar (uiteraard ), maar misschien toch tijd om strenger op te treden. Nu is het meer een kwestie van omkopen (no worries, maak ik me ook echt wel eens schuldig aan) en dat kan denk ik ook niet helemaal de bedoeling zijn. Wellicht haar toch echt even apart zetten als ze maar blijft drammen om aandacht. Het is natuurlijk wel schattig, maar ik kan me ook voorstellen dat je er soms doodmoe van wordt.
Ik herken het deels wel. Niet het stukje van weigeren weg te gaan als wij het vragen. Sorry dat ik het zeg, maar dat vind ik eigenlijk meer een stukje opvoeden dan karakter van je dochter. Niet doen wat ik vraag staat bij ons gewoon straf op. Ik ga een weigering dus absoluut niet belonen door dan maar de iPad aan te bieden. Weigeren te doen wat ik vraag = alsnog doen wat ik vraag + straf. Maar onze zoon vraagt ook veel aandacht. Nu vind iedereen dat nog leuk en schattig en spontaan enzo. Maar ik ben ook bang dat hetzelfde gedrag (als we het niet afremmen) over een paar jaar als ontzettend dwingend / irritant / wijsneuzerig wordt gezien. Daarom proberen wij het nu dus ook af te remmen. Maar onze zoon heeft het daar vrij vaak ook vrij moeilijk mee. Hij is (tot een maand of wat geleden in ieder geval) in onze beide gezinnen het enige kleinkind / neefje geweest. Ook in onze vriendenkring (vrijwel) het enige kind. Dus als wij visite hebben of op visite gaan is er eigenlijk nooit een ander kind bij. Hij moet het dan dus ook wel een beetje hebben van het contact met volwassenen en is ook wel gewend die aandacht te krijgen. En je kunt van een dreumes / jonge peuter ook nog niet echt verwachten dat ze zich heel lang zelf vermaken. Toch merk ik nu thuis dat hij zichzelf best een tijd leuk bezig kan houden als ik bijv. aan het poetsen ben. Maar zodra er visite is, komt daar ineens niks meer van. Snap ik wel (het is ook gezellig). En als er veel volwassenen zijn, wisselt hij het ook wel af en de meeste mensen zijn best bereid even met het te spelen / kletsen / verhaaltje lezen o.i.d. Dan komt hij prima aan zijn trekken zonder dat het voor iemand storend is. Maar als er maar één iemand op bezoek is, kan het wel vervelend zijn want je komt amper aan een gesprek toe. Tja, dan moet hij van mij soms echt wel 30een half uur stil zijn. Hij kan in principe zelf kiezen wat hij in die tijd gaat doen en lekker gaan spelen. (Hij kan dat best een half uur alleen). Maar meestal gaat hij dan maar wat verveeld op de bank hangen. Sneu, maar ook zijm eigen keus. En uiteindelijk heeft hij daar vooral zichzelf mee. Ik hoop dat hij op een gegeven moment gaat snappen dat hij dan beter even lekker kan gaan spelen.
Bij mijn dochter is t ook wel dat ze zich geen houding weet aan te nemen ofzo, en dan gaat ze maar de clown uithangen..
Ja als ik alleen thuis ben kan hij prima zelf spelen. En soms als er bezoek is ook wel hoor. En moet eerlijk zeggen dat als er bekende op bezoek zijn zeg maar dus mijn ouders of goede vrienden ik haar ook wat meer en duidelijker af kap dan net als vandaag nieuwe buren die we voor het eerst ontmoeten. Dan vind ik het wat lastiger om streng te zijn.. slecht w.s. maar zo werkt dat bij mij blijkbaar. Weet ook dat ik dan w.s. toch meer moet doorpakken, maar voel me dan zo`n boeman. Overigens kreeg ze de ipad pas nadat ze ook even had laten zien wel zelf te kunnen spelen, maar dan nog.. ik doe het liever anders..
Dit dus precies...al is ze in de vriendengroep niet het enige kind. Ze vraagt vooral veel aandacht als er mensen bij ons zijn...en nu met 5,5 vind ik het echt irritant worden.