*op ander forum ook voorgelegd vandaag* Ik zal proberen het kort te houden, al is dat niet mijn sterkste punt. Onze dochter van 5 zit in groep 2. Op het consultatiebureau is altijd gezegd dat ze rg voor lag en dat we haar goed in de gaten moeten houden. Ze zou wel erg pienter zijn. Maar vanaf groep 1 is het een hellend vlak. Inmiddels zit ze op D niveau. Thuis schrijft ze boodschappenbriefjes op school krijgt ze extra hulp. ( zit nu in groep 2) Ze geeft aan school niet leuk te vinden. Ze is bang om fouten te maken (ook thuis kan ze stressen) vertoont op school vluchtgedrag. Let niet op en is ongedurig. Volgens ons komt het oa doordat ze in haar hoofd met andere dingen bezig is. Ze vraagt nml hele lastige dingen. Waarom bewegen mijn benen als ik lopen ik. Hoe komt het dat mijn hand naar mijn mond gaat als ik een hap wil nemen. Waarom kan God mij wel zien en ik hem niet. Hoeveel goden zij er als hij in ieders hart wil wonen als er maar 1 god is kan dat toch niet. Waar ga ik heen als papa en mama beide dood zouden gaan. Waarom spelen in boeken een vos en een konijn in 1 huis als het huis van de vos eigenlijk groter zou moeten zijn dan die van het konijn.. En dat is alleen nog maar vandaag en gisteren. Ze slaapt dus ook slecht omdat het allemaal maalt, maar ze luistert ook niet omdat ze bezig is met andere dingen. Nou kan ze volgens de juf niet synchroon tellen, maar ze kan prima tellen. Ik denk alleen dat ze het nut niet ziet van rijtjes kraken tellen als je ook een andere volgorde kan aanhouden o toch op het juiste antwoord te komen. Wat moet ik nou? Ben ik gewoon een foute moeder die geen genoegen neemt met een slecht scorend kind of maak ik mij terecht zorgen. Hebben jullie tips voor mij?
Ik zou om te beginnen eens een wat uitgebreider gesprek aangaan met de juf, om uit te leggen hoe jij het ziet en haar te vragen hoe zij het ziet (met je dochters ontwikkeling). Het zou best kunnen, dat de aangeboden stof of de manier waarop de stof wordt aangeboden haar verveelt. Ze komt over als een slimme meid. Waar ik me het meest zorgen over zou maken is haar angst om fouten te maken, maar dat kan ook mijn persoonlijke voorgeschiedenis zijn die mij parten speelt. En daarnaast natuurlijk haar verveling / gebrek aan uitdaging. Hoe is ze met contact maken met klasgenootjes / andere kinderen? Ik weet het verder ook niet goed. Onze zoon is ook een slimmerik, maar hij zit op een school die erg goed overweg kan met grote verschillen in leer- en ontwikkeltempo. Ik voorzie dan ook niet dat het problemen zal opleveren dat hij sneller gaat dan de meeste kinderen van zijn leeftijd. Wat ik verder vooral zou doen, is haar dingen aanreiken die haar interesseren, ongeacht de leeftijdsindicatie die erop staat. DVD's of boeken over onderwerpen die ze leuk vindt, bijvoorbeeld. Of bezoek eens een museum. Er is zó veel te leren!
Die angst vind ik ook niet zo tof. We proberen haar te leren dat het ok is om fouten te maken, maar dat vindt zij niet ok, dat is ook iets waar wij wat mee moeten. Contacten met andere kinderen zijn wel goed. Ze past zich wel extreem aan aan het spel van de andere kids, maar sociaal zit ze wel goed. Wij bieden haar ook andere dingen aan. Gaat wel eens met ons naar musea en boeken met andere dingen dan de normale kinderenboeken. Hoewel ze gewoon ook geniet van de normale kinderboeken en het voorlezen.
Ik kan alleen mijn ervaring delen... Zelf ben ik 'hoogbegaafd', maar ik vind dat zo'n stomme term eigenlijk. Ik heb een hoog IQ en daarnaast denk ik op een andere manier dan de meeste mensen. Ik zie dingen vaak anders en heb vaak andere manieren om tot een zelfde goede oplossing te komen (klinkt al bekend he ) Met heel veel dingen kan ik juist ontzettend dom zijn en ik voel me vaak vooral erg onbegrepen, ik loop mij mijn hele leven al aan te passen. En ik voel me absoluut niet slimmer of beter dan anderen en er voor uitkomen is een soort van taboe. Maar goed, zelfs bij een 'normale' hoge intelligentie zullen veel dingen overeen komen. Mijn zoontje is erg pienter, hij praatte al vlot en hij heeft ook dezelfde soort vragen die jouw dochter heeft. Toevallig gister nog een stukje over op FB gezet... Zal hem eens kopiëren... "Leuk, uurtje wandelen met de kinderen en hond... maar die vragen onderweg van Jayro.. pfff... Zo hebben we het heelal besproken (Mam, wat is het verschil tussen een planeet en een ster?), bevruchting en geboorte (Hoe ontstaat een tweeling?) voorouders (Mam, wie zijn mijn voorouders?) ; zo kwamen we o.a. op de adoptie van zijn papa, verder het ontstaan van wind, sneeuw en regen... de groei van bomen en planten, maar ook de ligging van Nederland.. verschil koning en president (Waarom heeft Amerika geen koning?).... Ik ben benieuwd hoe lang ik zijn vragen nog kan beantwoorden.. pfff... Maar was evengoed gezellig... (en koud!!)" Heel herkenbaar dus... Hij moet nog 4 jaar worden en is al bezig met dingen waar hij zich nog helemaal niet mee bezig zou 'moeten' houden... En ik maak me ook zorgen, of hij nou 'hoogbegaafd' zal zijn of niet. Hij presteert ook onder. Dat merkte ik al toen hij 2 was en naar het kinderdagverblijf ging... hij praatte daar véél slechter dan thuis! Heel gek om te zien, een kind dat thuis gewoon complete zinnen maakt... En als ik het probeerde te vragen deed hij dit omdat de andere kinderen hem anders niet zo goed begrepen... Hij gaat binnenkort naar de basisschool en ik heb expres gekozen voor een school waar het gemiddelde erg hoog ligt. Toch is het afwachten. Hij wordt ook ontzettend boos als iets niet lukt, hij heeft bijvoorbeeld moeite met tekenen, zijn fijne motoriek... Dus doet hij dit nu niet meer! Wat ik zelf denk is dat school hier zo ontzettend belangrijk in is. Bij mij kwamen ze pas in groep 8 er achter hoe goed ik eigenlijk kon leren.. En mijn hoogbegaafdheid kwam pas in 3vwo naar boven, toen ik dus al vastliep en van school ben gestuurd.... Maar te veel stempels vind ik ook niet goed, het lijkt me heel moeilijk om hier een mooie middenweg in te vinden. Ik zou zeker wel het een en ander bespreken op school. Ik zou wel verwachten dat ze kijken of ze écht moeilijk mee komt, of het een stukje onderpresteren is! Uiteindelijk zal een school hier echt wel achterkomen... en desnoods zoek je hulp van buitenaf als het je echt niet lekker zit! Mijn zus loopt met de kinderen bij de opvoedpoli, echt niet omdat ze zelf niet kan opvoeden, maar zij loopt ook tegen dit soort problemen op school aan.
Ik vind je zorgen terecht hoor. Uit het verschil thuis en op school blijkt dat ze onderpresteert. Wat ik me af vraag is wat de school tot nu toe voor haar heeft gedaan? Mijn dochter is ook erg intelligent. Nou heb ik het 'geluk' dat ze de eerste paar maanden op school ernstige gedragsproblemen heeft vertoond, zodat ze de aandacht wel eiste. Ik heb vanaf het begin elke 6 weken oudergesprek en ze halen nu alles uit de kast om haar te blijven uitdagen. Zo te horen is jouw dochter een beetje onzichtbaar gebleven doordat ze zich aangepast heeft en voelt ze zich niet op haar plek. Ik vraag me dus af hoe de communicatie tot nu toe met school is gegaan. Je moet echt goed met ze in gesprek gaan en duidelijk maken wat ze thuis allemaal kan. Ze moeten een goed beeld krijgen van haar vermogens en haar op niveau uitdagen. Je moet echt aandacht voor je dochter eisen hoor.
Ik zou ook verder in gesprek gaan met juf. Evt ook met je dochter thuis erover praten en samen met juf praten en dingen van thuis laten zien? Mijn zoontjes gedrag&kunnen verschilt ook met thuis en school. Thuis vragen over evolutie, etc. Grote kindervragen dus. Op school doet hij het liefst simpele werkjes. Maar met stimulering van juf doet hij nu wel moeilijkere werkjes. Voor hem is dat het leren van letters. niet zijn hobby, maar na een paar weken begint hij steeds meer het nut er van in te zien.. Voor mijn zoontje zijn die makkelijke werkjes een manier om de drukte van de klas aan te kunnen. In onrustige periodes pakt hij expres een heel makkelijk iets, zodat hij zijn energie aan sociale dingen kan geven. Is het rustig kan hij wel meer rondneuzen. In overleg met juf wel besloten dat ik thuis lekker zijn nieuwsgierigheid aanwakker, en soms probeer om hem dingen erover aan juf te vragen. Laatste iets met tandwielen en versnellingen, daar had juf nog wel een werkje van. Dan zie je hem ook opbloeien. Ik heb de hoop dat het straks in groep 3 weer beter zal gaan. Dan ziet hij meer van de groepen boven hem (combi 3-4-5) en meer uitdaging. Nu is het gewoon nog een beetje makkelijk en losjes. Volgend jaar ook nog wel (montessori), maar als hij moeilijke dingen ziet wil hij ze wel graag doen..
Ik zou er op school met een interne begeleider over praten Mijn broertje ( hoogbegaafd) scoorde juist op de basisschool heel slecht... Ik zou er dus zeker iets mee doen. Kinderen die anders denken hebben soms een hele andere leermethode voor zichzelf. Ik kan me voorstellen dat ze iets nutteloos vindt. Vooral als ze het of al kan...of misschien wel veel beter kan.
Dank je voor jullie reacties, vanmorgen vroeg de juf of ik vanavond weer wil komen praten. Ik heb een analyse van de Cito gevraagd. Verder heb ik het boodschappenlijstje laten zien. Ook wil ik het hebben over het feit dat ze zich steeds meer terugtrekt van de klas, stiller is en veel meer bevestiging zoekt thuis. ( bijna terug naar kinderlijk gedrag.. Claimen mama enz) Mijn man heeft ook een erg hoog iq en heeft ook daadwerkelijk de sociale problemen die dit met zich mee kunnen brengen. Dat voedt mijn angst wel. Ik zeg niet dat mijn dochter een hoog iq heeft, maar wel dat ze meer kan dan ze laat zien op school en qua belevingswereld een eind weg staat van de kleuteronderwerpen
Alles wat je vertelt komt me bekend voor van mijn broertje van vroeger. Maar maak je niet te druk. Als jullie het in goede banen leiden kan het helemaal goed komen. Je weet het nu dus kun je er ook direct iets mee doen.
Je bent er optijd bewust van, dat is al een groot verschil met hoe het vroeger vaak ging.. Hier loopt school en thuis niet gelijk op. Maar school is nu iets meer voor sociale ontwikkeling, en thuis dan de nieuwsgierigheid voeden. Misschien kan juf daar meer op inzetten. En dan in groep 3 straks weer meer uitdaging in de leerstof?
Hebben jullie niet een plusklas op school? Daar gaan ze met de kinderen filosoferen en andere uitdagingen aanbieden.
Nou het tweede gesprek net gehad. Ze hebben ruim de tijd genomen. Een aantal dingen herkennen ze wel. Zeker het diepe denken, nu ik het zei konden zij ook voorbeelden opeens plaatsen. J schijnt erg prikkel gevoelig te zijn en heel gevoelig voor stemmingen. Dit herkennen wij ook van thuis. Ze zijn vandaag in overleg gegaan met de iber en die heeft haar gelijk bij zich genomen en heeft gekeken waar ze zit. Ze denken ook dat ze meer kan dan ze nu doet.. Opluchting! Ze maken een stappenplan waarin ze J extra stof gaan geven die boven het groep 2 niveau ligt. Daarnaast gaat ze regelmatig met de iber mee en in een kerngroepje aan de slag. Over een aantal weken gaan we weer in gesprek om te kijken hoe het gaat en wat ze doet. We voelen ons in ieder geval erg serieus genomen.
Ik denk... Dat je zelf prima overweg kunt met je zoontje... Nu de wereld nog. Maar zag op dat andere forum dat het gesprek met juf goed was afgelopen
Mijn zoontje is een dochtertje Maar leuk dat je het daar ook zag.. Ben ik benieuwd wie... Je snapt het wel
Fijn, dat het gesprek goed ging en dat de juf herkent wat je hebt aangegeven. 't Komt vast goed met je dochter, met zo'n alerte moeder en dan nog extra begeleiding / aanbod vanuit school.