Hallo, Ik ben een trotse mama van een prachtige dochter van nu ruim anderhalf jaar. De weg die wij zijn gegaan was niet gemakkelijk. Ik heb zwangerschapscholestase gekregen en de groei van ons meisje begon wat te stagneren. Ik ben toen opgenomen in het ziekenhuis en hier hebben ze mij goed in de gaten gehouden. Het heeft wel even geduurd eer ze er achter kwamen wat ik had en het tot die opname kwam. Ik zou ingeleid worden bij 37 weken. Ze hebben mij 's ochtends 1 x gel gegeven, daarna bleek algauw dat ik 2 cm ontsluiting had. M'n dochter besloot te willen komen rond half elf 's avonds. Het was erg zwaar. De weeen kwamen veel te snel en te heftig achter elkaar. De bevalling was zwaar en niet zonder gevaar voor de kleine. Uiteindelijk ben ik ingeknipt en is ze met de vacuumpomp gehaald. Haar score was zeer laag, maar dat herstelde zich gelukkig heel vlot. Daarna moest mijn placenta er nog uit. Die kwam vrij vlot, maar het bleek een placenta bilobata te zijn. Eindelijk duidelijkheid waarom ons meisje het zo moeilijk heeft gehad in mijn buik. Daarna moest ik nog gehecht worden. Verdoving kreeg ik niet, dus ook dat was flink pijnlijk. M'n meisje en ik zijn nog een tijdje in het ziekenhuis verbleven. Zij iets langer dan ik. Het heeft lang geduurd eer ik dit alles een beetje kon loslaten en ik merk dat het me nog steeds wel bezig houd, ook al zijn we al een hele tijd verder nu. M'n man vond eigenlijk dat we meteen maar moesten besluiten dat we het bij 1 kindje moesten laten, omdat het zo'n moeilijke zwangerschap enz is geweest. Ik kan die knop echter nog steeds niet omzetten. Ik vraag me dan ook af; wat is de kans op herhaling? Heb ik nog kans op een leuke en enigzins normale zwangerschap? Hoe groot is de kans dat ik weer zwangerschapscholestase krijg en wat is de kans op wederom een placenta bilobata? Ik wacht vol spanning op uw reactie. Vr. groetjes, Z
Hoi Z, Ik ben even een paar dingen voor je aan het uitzoeken voordat ik je vraag beantwoord. Ik kom er vanmiddag op terug. Tenzij een van mijn andere collega's dit direct kan beantwoorden. Groeten Evelien
Hoi, Wat betreft de cholestase weet ik met zekerheid je een antwoord te geven. De herhalingskans hiervan loopt uit van 45 tot 70% in een volgende zwangerschap. Als je zwanger bent is het belangrijk om vroeg op de symptomen te letten. Meestal lukt dit wel omdat het vaak gepaard gaat met jeuk. Daarnaast heb je extra veel pech gehad met de placenta. Die heeft het de bevalling extra moeilijk gemaakt begrijp ik uit je verhaal. Wat ik hierover kan vinden is dat het een zeldzaam beeld is: 1 per 2500-6000 bevallingen. Je hebt hier een verhoogde kans op als je op een niet natuurlijke manier zwanger bent geworden (IVF), maar dit is bij jou niet het geval toch? In de zwangerschap is een van de tekenen inderdaad de groei van de baby die niet goed verloopt, er kan dan middels een echo onderzoek naar gedaan worden. De conclusie is dat je hoogstwaarschijnlijk geen verhoogde kans hebt op de placenta bilobata, maar wel op de cholestase. Wat je kan doen om het zeker te weten is kijken of je verloskundige praktijk in de buurt een preconceptioneel spreekuur heeft. Hier dan een afspraak maken of telefonisch, je verhaal uitleggen van te voren. En dan kunnen zij dit met de gynaecoloog nog een keer door bespreken. In principe mag je gewoon onder begeleiding van de verloskundige (dus niet in het ziekenhuis). De meeste praktijken hebben al een preconceptioneel spreekuur. Mocht dit niet zo zijn, laat het me dan weten. Dan kan ik je nog wel verder helpen. Groeten Evelien
Hallo Evelien, Bedankt voor je snelle reactie. Ik ben inderdaad op de natuurlijke manier zwanger geworden van m'n dochter. Met 33 weken ben ik opgenomen met de zwangerschapscholestase. Dit kwam nogal laat aan het licht, doordat ik een iemand ben die altijd al last van eczeem en allergieen heeft gehad. Ze hebben de link dus niet meteen gelegd. De placenta bilobata heeft de groei van ons meisje enigzins belemmerd. Of het de verloop van de bevalling beinvloed heeft weet ik eerlijk gezegd niet. Maar al met al, was de zwangerschap niet leuk door de vele huidklachten (jeuk en pijn), was de voorlop op de bevalling niet leuk omdat we zo nauwgezet in de gaten moesten houden of het hartslagje van ons meisje goed bleef en ik geen opbouw in de weeen had maar er meteen vol in zat. En de daadwerkelijke bevalling was ook al geen pretje. Hierdoor twijfel ik of ik er nog weer voor durf te gaan. Door alle ellende die we hebben gehad is m'n man eigenlijk al van mening dat we dat niet weer moeten willen en dat we het dus beter bij 1 kindje kunnen laten. Ik kan die knop echter nog niet omzetten. Had men de placenta bilobata niet kunnen zien tijdens de echo's trouwens? Groetjes, Z
Het is een heel moeilijk beeld wat vaak pas wordt ontdekt tijdens de bevalling helaas. Maar heeft dus ook een kleinenherhalingskans en ik denk dat ze tijdens de zwangerschap met jouw achtergrond er wel naar kunnen kijken maar dat weet ik niet zeker. Sowieso is een tweede bevalling 9 van de 10 veel makkelijker dan de eerste, Ookal heb je deze complicaties gehad. Ik adviseer je echt samen met je man een gesprek met een verloskundige of een arts aan te gaan. Ik merk dat je nog een kinderwens hebt en die moeten jullie niet onnodig aan de kant schuiven, dat zou zonde zijn! Hou me op de hoogte! Succes Evelien
Hallo Evelien, Wederom bedankt voor je uitleg. Het klopt dat ik graag voor nog een kindje zou gaan. Maar alles wat we hebben meegemaakt houd me tegen. Misschien dat als een gyn me een goed en duidelijk verhaal kan vertellen, zowel ik als mijn de stap durven te zetten. Hier ga ik het zeker met m'n man over hebben. Heel erg bedankt. Groetjes, Z
Hoi, Dat zou ik zeker doen, absoluut de moeite waard. Waarschijnlijk gaan jullie echt gerustgesteld worden! Groeten Evelien