Zoals t er staat.. Gister bij mijn schoonouders op bezoek en ligt er een test op tafel. Ik vraag aan mijn schoonbroertje, vanwaar die test? Ja om te doen.. we hadden eergister een clearbleu test gedaan en die gaf aan zwanger 3+. Zei hij lachend en zijn vriendinnetje die net een paar maande samen zijn begon ook te lachen. Wat ik nog het ergste vind; mijn schoonmoeder ook.. Dus ik ging er vanuit dat het een grapje was omdat ze een paar weken geleden ook al dachten dat ze zwanger waren. Helaas.. niets bleek minder waar.. de test was echt en het is zo. "Een beetje onvoorzichtig met de pil geweest" yeah right, net als de vorige keer zeker?! Toen was mijn schoonbroertje ook helemaal enthousiast. Ze zijn volgens mij 18 en 19, maar gedragen zich beide nog steeds als twee 16 jarigen. Ze wonen allebei nog thuis en het is lang leve de lol. Een serieus gesprek zat er niet in want ze denken beide dat het wel goed komt en dat ze nog alles kunnen gaan doen wat ze nu ook doen.. uitgaan bijvoorbeeld. Zij moet in september nog beginnen aan een opleiding en daarna nog hbo gaan doen en ze denkt dat ze dat gewoon kan gaan blijven doen. Ik kreeg alleen maar rare reacties als ik iets zei ; moeten we toch zelf weten? Hoezo ik heb mijn ouders toch nog? Hoezo niet uitgaan? Tuurlijk wel! Op de vraag over een eigen huis; ja komt heus wel goed. Dus ik zeg weet je hoelang wij er over hebben gedaan om een huis te krijgen? Ja maar we krijgen heus wel urgentie. Nee die krijg je niet voor een kindje.. en weer kreeg ik een reactie als; komt wel goed boeie maak je niet druk we gaan eerst naar de dokter en dan kijken wat we doen of we t houden of niet. Yeah right, ik ken dat kind langer als vandaag deze twee zijn nog zo onvolwassen en naïef. Zij zien echt niet in waar ze aan beginnen. En ze gaan er beide vanuit dat alles hetzelfde blijft alleen dan met een lief klein baby'tje erbij.. dit is hoe zij t zien. Onze ouders knappen het wel op. Oja ook nog een mooie, mijn vriend zei waar haal je t geld vandaan? zeg maar dag tegen je auto. Huh hoezo? Ja dat kind kost zoveel geld dat kun je echt niet betalen. Wel we krijgen toch kinderbijslag! pfffffff... Ik heb t hier over een jongen die 2 jaar lang niets heeft gedaan geen school niets.. schulden opgebouwd heeft en veel in aanraking is gekomen met de politie. In een korte periode 3 baatjes heeft gehad. Een meisje dat gewoon te naïef is, wat nu ook al drie kwart jaar niets doet. En dus straks een opleiding wilt gaan volgen en daarna hbo. Toen we weg reden barsten ik in tranen uit. Hoe kunnen deze twee nou zo dom, stom en naïef zijn?! Ach papa en mama lossen het wel weer op, een baby'tje is toch leuk?!? Wauw wat is deze *#, $&*$(#* wereld oneerlijk. Deze twee hebben ECHT ABSOLUUT geen idee waar ze aan beginnen en wij wachten al zo lang... eerst mijn zus in ronde 1 zwanger en nu zij die 'zogenaamd' onvoorzichtig waren. Als ze echt niet zwanger wouden worden waren ze wel geschrokken van de vorige keer. Ik ben ergens heel boos, echt heel boos.. op mijn lichaam dat het niet lukt.. maar ook op hun die niet beseffen waar ze mee bezig zijn. Ik heb medelij met het kindje straks, zij zijn nog veel te veel bezig met zichzelf. Ook heb ik medelij met mijn schoonouders en haar ouders want zij kunnen t voor hun opknappen. Het is trouwens erg vies bij mijn schoonouders, ik eet er liever niet. Ik weet zeker dat als het kindje daar opgevoed gaat worden het erg ziek zal worden en ik overdrijf echt niet. Ik zou mijn kindje niet meenemen daarheen. Hoe kan ik deze twee het beste laten zien waar ze aan beginnen? Ik dring niet tot ze door want ze zien het beide als leuk lief en aardig... Aan mijn schoonmoeder heb ik ook niets want zij is zelf net zo dom en naïef. Haar reactie bleek zo te zijn; ja moete jullie zelf weten. Uhm?! Moete jullie zeld weten? Je bent gvd zijn moeder zeg er wat van. Vertel t m hoe zwaar het wel niet gaat worden. Wat denkt ze nou dat zij er geen last van gaat krijgen?dat die kinderen er geen last van gaan krijgen? Het is niet alleen zielig voor t baby'tje en de omgeving maar ook voor hun zelf ze beseffen het echt niet. Haar ouders zullen waarschijnlijk erg boos worden en ik denk dat ze het daar voorlopig niet vertellen. Oh wat ben ik boos en verdrietig. Zo dom, en zo oneerlijk. Sorry voor mijn warrige verhaal, ik zit op mijn mobiel en ik moest het even kwijt... Hoe dring ik tot deze twee kinderen door???
Sorry dat ik dit zo neer typ,maar waar bemoei jij je mee en waarom maak je je zo druk.Het is hun leven en jij hebt jou leven. En ik hoop dat jij ook snel verblijd wordt met een zwangerschap.Niet teveel stressen joh.
Jeetje.. Wat ontzettend vervelend dit! Ik snap je boosheid en frustratie helemaal. Ik zou dit ook echt niet grappig vinden!! Ik denk dat je je moet beseffen dat het niet jouw verantwoordelijkheid is om tot die 2 door te dringen. Het enige is wel, als de zwangerschap doorzet en er daadwerkelijk een kind geboren wordt, dat je je wel zorgen mag maken om de gezondheid van het kindje. Misschien dat het allemaal wel verandert als het kindje er eenmaal is.. Misschien ook niet. Heel lastig dit.. Zeker gezien jouw grote wens. Het is soms gewoon niet 'eerlijk'. Probeer het los te laten
Ik snap best dat je je er druk om maakt, maar wat zou jij willen dat ze nu doen? het is en was erg onverantwoordelijk van ze om zo ermee om te gaan en ja je schoonmoeders reactie is wel een beetje raar, mar het feit blijft nu dat ze nu wel zwanger is. Je kunt moeilijk van hun verwachten dat ze het weg laten halen. Het is natuurlijk niet fijn om te weten dat er voor dit kindje geen stabiele en veilige situatie aanwezig zal zijn (zoals het er nu naar uitziet) veel sterkte met de situatie, want voor jou is het ook niet makkelijk te verwerken dat de een zo even zwanger raakt en jij di ehet wilt er zo lang over moet doen....ik hoop dat je zelf ook snel zwanger mag worden.
Het los laten? nee dat gaat niet. De vorige keer schoot ik al helemaal in de stress. Deze twee kunnen gewoon geen kindje opvoeden nu, ze weten zelf nog niet eens wie ze zijn en wat ze willen. Bovendien worden mijn schoonouders hier de dupe van, en zij hebben al zorgen genoeg. Wie ben ik om me er mee te bemoeien? Om tot hun door te dringen? Blijkbaar is iedereen daar zo naïef dat ik de enigste ben die de ernst van deze situatie in ziet. Ik doe dit niet voor mezelf (Ja, het doet wel heeeel erg pijn) maar ik doe het vooral voor hun en dat kindje. Want ze beseffen niet hoe moeilijk het gaat worden en hoe erg hun leven gaat veranderen, en dat van iedereen daar thuis want een huis krijgen ze niet. Ook mijn schoonouders zitten al jaren in de schulden en mijn schoonmoeder werkt zwart bij omdat ze anders geen geld hebben, en ze hebben nog weinig.. en hoe gaat dat straks worden met een kind? want zij draaien er voor op. En ja, ik voel mezelf nu een soort van verplicht om tot hun door te dringen.. ze moeten weten waar ze aan beginnen. Ik zie straks mijn schoonouders met een baby zitten en die twee lekker uitgaan etc. Nee sorry, dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om niet tot hen door te dringen. Van mij hoeven ze het helemaal niet weg te halen, absoluut niet. Maar ze moeten gewoon weten waar ze aan beginnen want het besef is er niet en zal de eerste maanden er ook niet zijn.
Ik kan me je reactie echt helemaal begrijpen. Ik zou ook pislink zijn in zo'n situatie hoor! Helaas zijn sommige mensen zo 'dom' en naïef dat je toch niet kan doordringen. Dit zijn twee onvolwassen pubers nog die toch niet naar je gaan luisteren, je krijgt er alleen maar ruzie door, je schoonmoeder is een volwassen vrouw maar als ik het zo hoor heeft ze het IQ van een frietpan helaas! Ik denk dat je het voor jezelf een beetje los moet proberen te laten, je kan echt niks doen. Het enigste wat je kan doen is, als het kindje geboren is, het een beetje in de gaten houden en mocht het echt fout gaan, doordat ze het niet goed verzorgen of andere dingen, stappen ondernemen. Ik hoop echt voor je dat je snel zelf zwanger mag raken!
Waarom zou ik twee pubers en een jankend kind in huis nemen? Nee, zo ver gaat het nou ook weer niet. Ik wil ze er op wijzen en doordringen hoe zwaar het word. Maar ik laat ze verder ''aan hun eigen lot over'' om het zo maar te zeggen. Zij willen papa en mamma worden, prima dan hoeven ze in ieder geval niet van ons te verwachten dat wij op gaan passen als zij uit willen gaan. Het enigste wat ik wil, is ze laten zien hoe zwaar het word.. daarna zoeken ze het zelf maar uit. Ik vind het hartstikke sneu voor het kindje, voor hun zelf en ook voor mijn schoonouders als het zo gaat en zo blijft zoals het nu is.
Lief! en wat betreft een IQ van een frietpan, dat klopt! Zeker dat ik het wel in de gaten hou, omwille van het kindje dan. Ik weet dat ik ruzie krijg en dat zij mij nu zien als een b*tch.. maar ik kan het voorlopig echt niet los laten. Zo'n kindje in zo'n huis met nog een ander thuiswonend kind en ouders (ik bedoel mijn schoonouders) die hun eigen kinderen niet echt op hebben gevoed de laatste jaren is de kans heel groot dat alles mis gaat daar. Het hoeft niet natuurlijk, maar het is ook geen veilige en schone leefomgeving daar.
Ik begrijp je gevoelens hoor , als ik zoiets zou horen, zou ik ook heel boos en verdrietig worden. Vooral omdat je zelf ook zo graag een kindje wilt en het zwanger worden niet zo makkelijk/ snel gaat. Wij zijn nu ook langer dan een jaar bezig, vandaag gaan we voor het eerste bezoek naar het ziekenhuis. Ik begrijp ook uit je verhaal dat je zorgen maakt om het kindje/ en of dat je medelijden hebt met het kindje. Die twee zijn ook erg onverantwoordelijk en denken erg makkelijk/ naief/ simpel. Jij bent erg verantwoordelijk en je hebt netjes gewacht tot je een huis, vaste baan en stabiele relatie had, denk ik. Wij ook. Dat is heel goed! Los laten is niet zo makkelijk voor je, lijkt mij, het is schoonfamilie en je wordt dan vaak met hen geconfronteerd. Denk maar zo: wanneer jij zwanger bent, komt het kindje in een veilig en stabiel nest terecht! En jouw tijd komt nog!! Houd moed!!
Ik denk dat iedereen toch een beetje proefondervindelijk het meeste leert. En jouw zwager en zijn vriendin zullen dus op "eigen kosten" groot moeten worden. Dat klinkt een beetje hard, maar zo werkt het leven wel. Je leert het beste door een keer snoeihard op je snoet te gaan. Je leert niet, door voortdurend de problemen uit de weg geruimd te krijgen. Jij hebt jouw "ding" gedaan, door ze op hun verantwoordelijkheid te wijzen en het is aan HUN hoe ze jouw advies gaan gebruiken. Wij hebben kennissen die hun kindje totaal anders opvoeden dan wij. Toen onze kleine in aantocht was, zijn we overstelpt met dwingende adviezen, die haaks staan op wat wij zelf belangrijk vinden. Ik bedoel maar.... iedereen is er dus ook van overtuigd dat zijn eigen manier van opvoeden en leven de beste is voor een kindje. En hoewel ik mijn kind niet zo zou opvoeden als onze kennissen dat doen, denk ik toch dat het kindje desondanks echt niet "slechter" af is dan ons kindje, alleen "anders", dat wel, heel anders zelfs! Ik begrijp best dat het je frustreerd en dat je ook zorgen hebt over je schoonouders. Maarrrr jouw schoonouders zijn volwassen mensen en je zwager en zijn vriendin zullen vroeg of laat ook volwassen moeten worden. En ze zullen de eerste niet zijn, die met de komst van een kindje ineens volwassen worden. Ongeacht wat ze voor die tijd zeiden of deden. En mocht het niet zo zijn, dan kun je altijd tegen die tijd nog eens bekijken of je iets voor je kleine neefje/nichtje kunt gaan betekenen!
Ik vind het knap dat jij tot ze probeert door te dringen als verder niemand dat probeert. Een kind is geen stuk speelgoed en ik vind het juist een goed iets als jij je afvraagt of dat kindje dan wel een goed leven kan hebben. Ik denk alleen dat je uiteindelijk niets aan hun botte verstand krijgt als ze je niet WILLEN horen. Het was natuurlijk wel beter geweest als ze het hadden voorkomen, want nu is er geen makkelijke keuze meer voor ze.. ik hoop alleen maar heel hard dat ze heel snel in de papa/mama-mode schakelen.. En ik snap dat het erg frustrerend is voor jou.. Het is inderdaad erg oneerlijk, maar dat zullen zij niet begrijpen. Zij weten niet hoe het is om een kindje te willen maar dat heel moeizaam gaat. Ik hoop gewoon dat het voor jou supersnel raak is, want het wordt je wel moeilijk gemaakt meid. Dikke knuffel!
wat ik alleen niet snap is dat je zeg dat je de twee niet in huis wil nemen en een jankend kind maar als je zelf kinderen heb huil die toch ookik zou het los laten gewoon
Ik kan me goed voorstellen dat ze niet twee koppige uit de kluiten gewassen pubers in huis wil nemen met hun kindje die toch nooit gaan luisteren.
Precies, @Priscilla een eigen kind is heel anders dan een kind van een ander. Bovendien staan zij er ook heel anders tegen aan dan dat wij doen.
Bedankt voor de reacties, en natuurlijk voor de lieve reacties! Het gaat er niet om dat zij hun kind 'anders' op gaan voeden, ieder heeft zijn eigen perspectief. Maar ja, het is zo erg vies bij mijn schoonouders wat je niet zo even hebt schoongemaakt. Ze denken beide dat ze nog uit kunnen gaan, dat ze urgentie krijgen?! Dat ze genoeg hebben aan de kinderbijslag?! Dat hun ouders het wel opknappen?! En dat zij vrolijk aan haar opleiding kan gaan beginnen zonder enige moeite oid?! Ik weet dat ze me over een paar jaar gelijk gaan geven, maar ik heb gewoon liever dat ze het nu in zien want het gaat niet makkelijk worden en ze mogen er niet van uit gaan dat hun ouders het wel allemaal doen. Lekker makkelijk gedacht. He mam, verschoon jij z'n luier even? O ja en ik ben dadelijk weg want ik ga uit en dan blijf ik bij ***** slapen.. doei. Want zo denken ze beide, en ik ken mijn schoonbroertje redelijk goed nu, en ik weet dat het de eerst komende tijd (ook als de baby er is) niet gaat veranderen. Het kan, zeg nooit nooit.. maar ik zie het gewoon niet gebeuren. Los laten, ja.. ik ben in ieder geval niet meer aan het huilen als ik er aan denk, dat scheelt
Natuurlijk mag iedereen hier zijn mening uiten maar ik vind persoonlijk deze opmerking wel een beetje lomp uit de hoek komen. En ik snap ook wel dat ts geen zin heeft om de flierefluitende ouders in huis te nemen, dan zeggen ze wsl ook nog: wij gaan uit pas jij op. Ik kan me wel iets voorstellen bij de frustraties van TS. Als je zelf al een tijd wacht op een kindje en je zwager praat er nu over alsnog het niets is een kindje in je leven krijgen. Het komt over alsof ze de grootte van de verantwoordelijkheid niet inzien. @ts balen dit, maar ze zullen het toch proefondervindelijk moeten merken dat er toch weldegelijk iets zal gaan veranderen in hun leven en er niet een knuffelpopje bijkomt die je aan de kant legt als je moe bent.
Dit kan ik me op zich nog wel voorstellen (mbt onkosten voor de beeb dan, hè). Ik kan me zat topics herinneren waarin iemand zich afvraagt wat een kleintje nu kost en ik kan me ook herinneren dat heel veel mensen dan toch zeggen de eerste jaren zeker genoeg te hebben aan de kinderbijslag qua onkosten mbt voeding, luiers en kleding.
Knap... Want de kinderbijslag is per kwartaal 191, 65 voor een kind van 0 t/m 5 jaar. Ik heb vele topics gelezen over dat een kind rond de 100 tot 150 euro kost mits het kind bijvoorbeeld geen allergieën heeft. En de opvang dan? Want zij denkt zo even een fulltime opleiding te gaan doen en hij zou wel fulltime moeten werken en verdient niet zo veel. Bovendien denken beide dat ze zo een huisje hebben (ze weten hoe moeilijk dat voor ons was maar goed). Dat kunnen ze allemaal niet betalen dus nee de kinderbijslag zou niet genoeg zijn ook niet alleen voor het kind zelf.