Hallo dames, Ik heb misschien een vreemde vraag, en ik weet ook niet of het helemaal normaal is, maar kent iemand zich terug in het volgende verhaal? Ik ben zwanger, en superblij! tenminste, in eerste instantie. Ik zit nu in week 5 en was zo blij toen de test positief was, maar sinds dinsdag heb ik zo veel last van nachtmerries over dat het mis gaat, ik ben constant angstig dat er iets fout gaat en heb erg nare gevoelens erover. Ik maak me denk ik veel te druk. Het is ook allemaal niet zo makkelijk, vriend in het buitenland, we waren bezig met mijn emigratie, hij kan er het grootste deel van mijn zwangerschap niet bij zijn, en ik heb dus eigenlijk niemand om echt mijn gevoelens mee te delen. Mijn eerste echo is met 10 weken, en ik maak mij nu al druk of ik wel het hartje ga horen kloppen. Elke keer als ik naar de WC ga ben ik bang om bloed te zien. De nachtmerries helpen ook niet bij mijn ontzettende moeheid. Is dit allemaal wel normaal? Of maak ik me echt veel te druk?
Veel vrouwen zijn de eerste periode heel onzeker en bang of de zwangerschap wel goed zal verlopen. Gemakkelijk gezegd, maar probeer toch te ontspannen en je niet al te veel zorgen te maken. Het hebben van veel of weinig symptomen zegt niets over het verloop van je zwangerschap, positief dan wel negatief,
Hoi ASM Helemaal niet raar. Ook ik was (en ben) regelmatig in twijfel of alles wel goed gaat. Bij elk pijntje denk ik: hoort dit?? En bij elke keer WC denk ik (nu iets minder maar het schiet nog wel door mijn hoofd) als ik maar geen bloed verlies! Ik merk wel dat met het verstrijken van de tijd en de kwaaltjes die er zijn (al zegt dat niks want als ze er niet zijn kan het ook goed gaan) wel zekerder wordt omdat ik me wel zwanger voel. Maar toch zijn er momenten dat ik angstig, onzeker etc ben. Ik lees, hoor en zie dat eigenlijk heel veel vrouwen dat hebben. Dus het is normaal hoor. Toch proberen te ontspannen en je geen zorgen te maken (en ik weet het is makkelijk gezegd) Nu heb ik mijn eerste echo gehad bij 8 weken en oww wat was ik zenuwachtig maar het ziet er goed uit en een mooi kloppend hartje. Heel blij dus maar ondanks dat af en toe ook nog de onzekerheid. Toch proberen van je af te zetten en te genieten. Het is zo bijzonder allemaal!
Nee, die onzekerheid van "als het maar goed gaat" is volkomen normaal hoor. Bij jou is het alleen wat lastiger omdat je het minder makkelijk even met je vriend kunt delen. Ik was ook als irreëel bang dat het mis zou gaan, maar kon dit uiten door even lekker bij mijn vriend mijn onzekerheden te uiten. Ik zou je aanraden om een vriendin of familielid én daarnaast je verloskundige te vertellen dat je je onzeker voelt. Je vriendin of familie kan je helpen om je herhaaldelijk even gerust te stellen en een veilig gevoel te geven. Je verloskundige kan je ook professioneel helpen door je onzekerheden wat weg te nemen. Ik bedoel de kans dat het gewoon allemaal goed gaat is vele malen groter dan de kans dat het niet goed zou zijn. Echt waar! Ik weet dat nu vooral de doemscenario's door je hoofd spoken, maar het is eigenlijk logischer dat het gewoon goed zal gaan. Als het je veel onrust geeft qua wel/niet emigreren en het feit dat je vriend het grootste tijd van je zwangerschap er niet bij zal zijn, praat daar dan wel even goed met hem over. Bespreek jullie mogelijkheden en vind daarna rust in de situatie die je kiest. Dat is het beste voor jezelf en jullie mini-baby'tje.