Mijn vriend en ik hadden het er al wel vaker over gehad graag twee kids snel achter elkaar te willen hebben. Hij heeft zelf een zusje die een jaar jonger is en heeft dit altijd als erg leuk ervaren. Nu had ik op eens blaasontsteking... terwijl ik alleen blaasontsteking heb gehad tijdens mijn vorige zwangerschappen! Dus toch maar eens testen... NIKS. Hmm okay, zal wel dan. Kuurtje gehad, blaasontsteking weg, maar het gevoel bleef. Eergister nog eens getest. Weer niks. Ik ben onwijs onregelmatig ongesteld dus daar is geen touw aan vast te knopen. Inmiddels hebben we trouwplannen en de datum geprikt in mei 2017 dus besloten dan toch ook nog maar even te wachten en doorgaan met de pil. Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel dat ik tóch nog één keer moest testen. En ja hoor... een heel wazig streepje... Ik schrok maar was erg blij! Ik loop de kamer in en daar ligt iemand met mij mee te grijnzen... En op eens gingen er allemaal gedachten door mijn hoofd! Mijn 17 weken oude zoontje! Heel leuk, zo snel na elkaar zwanger worden... maar trekt mijn lichaam dat wel? Krijgen mijn twee mannen (oudste is 4) wel genoeg aandacht? Dan moeten we wel op eens iets sneller gaan verbouwen op zolder! En ook: Wanneer ben ik uitgerekend en hoe valt dat met de geplande bruiloft! Maar dan zie ik de test liggen, ik kijk eens naar mijn mannetjes en dan denk ik: "Ach... dat komt ook allemaal weer goed. Ik heb liefde genoeg voor een heel elftal." (maar 3 vind ik genoeg hoor haha) Net dus een hele periode afgesloten en nu breekt de volgende weer van vooraf aan aan. Te beginnen met: "Hoe zal ik papa dit keer verrassen!?" Hihi
Oooooh wat bijzonder! Gefeliciteerd ! En een achtbaan van emoties ja! Op een leuke manier verrassen zeg je.. Hoe heb je dat bij nr 1&2 gedaan??
Nummer 1 is van een andere papa en was niet helemaal verwacht zeg maar. Bij mij heel erg welkom, voor de papa een shock. Ik heb hem gewoon rustig verteld dat ik zwanger was en ik kreeg als vraag: "Van wie????" Dussssss :x Nummer 2 is uiteraard van de zelfde papa en de vorige. Die heb ik een kadootje gegeven, een speentje met de test in het doosje. Hij was helemaal overdonderd en superblij. Vervolgens keek hij me beteuterd aan toen hij de tekst op het doosje las: "Ow...een FOPspeen..." Dus gezegd dat hij maar eens in het doosje moest kijken. En toen zag hij het testje. Helemaal blij. Dus nu maar eens bedenken hoe ik het nu ga doen. Ik had al bedacht: De zolder zover aan kant maken en dozen gebruiken om daar een soort van indeling van een babykamer te maken haha Maar oef.. het is nu erg warm op zolder dus ik weet niet of ik dat ga trekken.
Moet het toch echt gaan geloven. Vanmiddag de vlos gebeld voor 2 afspraken. Eind augustus intake en begin september de eerste echo. Is het gek dat ik het deze keer langer stil wil houden? Bij de vorige hebben we naasten (ouders + beste vrienden) het heel snel verteld. Nu heb ik het gevoel: Ik vertel het pas als ik rond de 16 weken ben, dan lijkt het misschien niet zo snel (tot mensen zelf gaan rekenen haha).