Hey dames, Ik moet dit even van mij afschrijven. Ik zit er momenteel zo doorheen, deze zwangerschap is best goed verlopen bij mijn 2 eerdere zoontjes werd ik al snel overgedragen aan de gynaecoloog ivm hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging. Deze keer ging het heel lang goed totdat ik rond de 31 weken veel last van harde buiken kreeg en ik het echt wat rustiger aan moest doen, net op dat moment werd mijn oudste zoontje erg ziek, de waterpokken waren in z'n hersenen gekomen met gevolg dat hij niks meer kon en in het ziekenhuis aan het infuus lag. Na een week kon hij weer zelf iets eten en mocht hij mee naar huis hij heeft toen alleen nog zeker weken moeten revalideren en kan nu inmiddels weer aardig lopen. Met 34 weken werd ik opgenomen met vroegtijdige weeën en wat ontsluiting, gelukkig zakte dat af maar ik moest thuis ook rustig aan blijven doen, vanaf dat moment ook overgedragen aan de gynaecoloog, elke week moest ik voor controle terug, steeds een andere gynaecoloog en dan was het even snel naar binnen controles van het kind en ik kon weer gaan, elke keer moest ik mijn verhaal opnieuw uitleggen, 1 gynaecoloog vond het niet nodig dat ik bij hun was en stuurde me terug naar de eerste lijn de verloskundige, volgende dag weer bij de verloskundige en wat heerlijk dat ze zo naar je luisteren en meeleven echter vond zei het weer niet verantwoord dat ik terug gestuurd was ivm iets verhoogde bloeddruk veel klachten zoals hoofdpijn, veel overgeven, duizelig enz. Dezelfde dag zat ik dus weer bij de gyn, weer een ander uiteraard, weer moest ik mijn hele verhaal uitleggen en hij stelde voor om te kijken of ik inleidbaar ben met 38 weken ivm alle klachten en inmiddels val ik ook regelmatig flauw, in de tussen tijd voel ik de kleine niet tot nauwelijks waardoor ik elke dag een ctg krijg, gister heeft m'n man weer een gesprek aangevraagd aangezien hij het slechter met mij vind gaan de gynaecoloog die we toen kregen vind het zeker niet nodig om eerder te gaan inleiden dan 39 weken, natuurlijk snappen wij ook dat het beter voor de kleine is, maar hij gaf aan dat hij liever risico met mij loopt dan met de baby.. en dat ik maar weer moest bellen als de kindbewegingen minder werden, waarop ik zei dat ik hem al bijna niet voel..ja maar zei die je weet zelf heus wel wanneer het niet goed zit..waarna hij ook nog doodleuk tegen mijn man zegt, ik had ook zo'n partner die er doorheen zat maar ze moeten gewoon doorzetten. ...ik ben verdrietig weggelopen..inmiddels vanmorgen weer flauwgevallen in de badkamer en een flinke snee in mijn hoofd. Ik snap er niks van, ik zit er doorheen, ik moet overal om huilen en voel me echt niet serieus genomen. Ik heb zelfs de neiging om gewoon niet meer naar het ziekenhuis te gaan dan doe ik het wel alleen.. Pff het lucht wel even op om het van mijn af te schrijven
jeetje meis, wat een verhaal ! en dan zo'n gyn.... wat moet je daar mee. op zo iemand kan je dus helemaal niet bouwen. en wat onprofessioneel van zo iemand om dat zo maar tegen je man te zeggen. sorry maar ik heb daar echt geen goed woord voorover. en dan heb ik het nog geen eens over het heen en weer geslinger van ene gyn naar de andere gyn. tsjonge jonge. ik snap wel dat je het ff niet meer ziet zitten. alleen daardoor zou ik al moe worden. en je lichaam neemt al zoveel energie. ik ben zelf op moment ook beetje depri en toen ik je bericht las zat ik al weer met tranen in mn ogen. ik hoop voor je dat ze tot een goed besef komen en dat je gewoon 1 gyn krijgt. of iig niet zoveel verschillende. ik blijf je topic in de gaten houden en hoop voor je op een goede afloop meis, rustig aan en veel liefs vanuit friesland
Wat verschrikkelijk dat je je zo moet voelen. En dan die reactie van de gyn erbij, pfff.... Zou je de vk niet in kunnen lichten? Wie weet wilt zij als gesprekspartner of tussenpersoon fungeren?
Goed idee van Meris. Raar dat ze je niet serieus nemen joh. Alhoewel de ene gynaecoloog is de andere niet, daar ben ik wel achter gekomen. Er zitten echt een stelletje botterikken bij. Als ze het kindje belangrijker vinden dan nemen ze de weinige activiteit serieus en nemen ze geen risico. Met 38 weken is het kind volgroeid en klaar voor de wereld. En jij niet belangrijk? Als je flauw valt en je breekt je nek of je valt op je buik, is dat dan niet gevaarlijk?
Wat een verschrikkelijk verhaal zeg... Wat zal je je vreselijk ongelukkig voelen met de reacties van de artsen. Het lijkt mij dat het ook gevaarlijk is dat steeds flauwvallen.. Wat nou als je met je buik ergens op valt? Ik hoop echt heel erg voor je dat je snel gehoord wordt en er daadwerkelijk iets gedaan wordt. Heel veel succes en sterkte. BTW, hoe is het nu met je zoontje?
Bedankt voor jullie lieve reacties! Vandaag weer aan de ctg geweest en mijn man heeft weer een gesprek gevraagd, wel een fijn gesprek gehad even al onze zorgen kwijt en ze leefde juist erg met me mee, ze vindt inleiden de beste optie alleen is zei de klinische verloskundige en moet dit weer terug koppelen naar de gyn. Die dan vanuit z'n kamertje onpersoonlijk antwoord moet geven... ze heeft wel even gevoeld en het is week maar nog niet genoeg ontsluiting om de vliezen te breken en ik ben zelf geen voorstander om met pillen te beginnen. Dus woensdag even verder kijken. Lief dat je dat vraagt adinka, mijn zoontje gaat opzich wel weer goed alleen is lopen soms nog wel moeilijk en is hij snel moe.