Laat ik voorop stellen dat we allebei erg blij zijn met dit onverwachte bezoek! Het klinkt ook stom om te zeggen, maar ik ben wel op een 'slecht moment' zwanger geworden. Aan de andere kant geloof ik ook niet in het 'huisje-boompje-beestje' verhaal, ik geloof er ook wel in dat we het redden maar soms slaat de angst wel even toe. Sinds een maand ben ik gestopt met 2 banen, school heb ik afgemaakt (deed ik er bij) ik had al een afgeronde studie, stage is klaar. Dus ineens moest ik wel even wennen aan het hebben van tijd. Een aantal dagen erna bleek ik zwanger te zijn! Nu staan we ook nog op het punt om naar het buitenland te emigreren, alle spullen staan al in de opslag en mijn vriend (die een eigen bedrijf heeft) heeft alles al afgesloten in Amsterdam, waar we eerste woonden. Nu bij mijn ouders in huis, eerst nog een maand op vakantie, en als ik terug kom dan gaat het allemaal gebeuren! Maar ik maak me best zorgen over mijn inkomsten, ik ben straks zwanger, woon in een ander land, hoe ga ik het doen met de zorg? En nog meer van dat soort leuke vragen. Op zich kan ik samen met mijn vriend werken, dus dat scheelt. Maarja, ik wil natuurlijk doen waar ik 'goed' in ben. Onze omgeving vond het al erg dat we weggingen, maar nu worden we helemaal van alle kanten ontmoedigd. Zijn er toevallig dames die dit ook hebben meegemaakt? En tijdens hun zwangerschap zijn geemigreerd? Liefs
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Het is sowieso al spannend, vooral als het de eerste keer is en als je dan ook nog eens gaat emigreren dan lijkt me het inderdaad nog spannender allemaal. Verder heb ik er geen ervaring, maar het zal vast allemaal goedkomen!
Wij zijn vier weken voor de bevalling van de oudste nog naar duitsland vertrokken... okay niet mega ver weg, en ik heb gewoon mn werk in NL. dus bij ons was het eigenlijk meer verhuizen. Laat je vooral goed voorlichten over de mogelijkheden van de ziektekostenverzekering in het land waar je naar toe gaat. Evt is het misschien handiger om op voorhand nog te trouwen.
Hey, ik ben met 3 maanden zwangerschap naar Suriname geëmigreerd!! Alleen dus zonder mijn vriend die komt later pas. Ik woon bij mijn moeder die hier nu ook al ruim 8 jaar weer woont.Het was even wennen in het begin, ik heb een paar maanden gewerkt en geniet nu lekker van het weer en het (hoog)zwanger zijn hihi. De zorg maakte ik mij wel een beetje zorgen over maar schrok van hoe goed alles geregeld is hier! Heb vorige maand even een korte tour in het ziekenhuis gehad op de kraamafdeling en de verloskamers. Zag er allemaal super uit en ga met een gerust hart straks bevallen denk ik. De baby uitzet was ook appeltje eitje, ik heb enorm veel geld bespaard alles is hier super goedkoop en in de juiste winkels heb je ook nog de zelfde spullen als in Nederland (maar stukken goedkoper). Als ik straks bevallen ben kan ik rekenen op de hulp van mijn moeder en familie hier dat scheelt natuurlijk, ik weet niet hoe jou situatie is en waar je heen gaat maar bedenk je dat er overal ter wereld elke dag kerngezonde baby's worden
Hoi, Eerst en vooral proficiat! ML en ik waren net ge-emigreerd naar het buitenland voor ik zwanger was. Ik heb hier wel een job, maar maak me toch wel zorgen over de inkomsten omdat de kinderopvang hier quasi onbetaalbaar is. Qua zorg tijdens je zwangerschap, moet je je inderdaad aanpassen aan de lokale gewoonten. Dat viel hier in eerste instantie tegen, omdat de zorg tijdens de zwangerschap hier heel miniem is ten opzichte van wat ik gewoon is. Als ik thuis op bezoek ben (maar dat zal tijdens de hele zwangerschap maar 3 keer gelukt zijn), krijg ik nog een extra checkup. Ook onze families hadden de geboorte van hun eerste kleinkind liefst dicht bij huis meegemaakt, maar uiteindelijk zijn ze gewoon blij dat alles goed verloopt en zullen ze op bezoek komen . Laat gerust weten als je nog vragen hebt!
Wij waren net een paar maanden in de VS toen ik zwanger werd. We zijn er dat zeg maar voor gegaan. Het fijne daar was dat ik een hele goede ziektekostenverzekering had (werkte soort van voor de overheid) en ik al mensen kende die me konden helpen met welke vk etc. De zorg daar was echt goed (beetje overdreven soms dat wel). Verschik is dat wij toch terug gekomen zijn toen ik 14 weken zwanger was, ik had enorm heimwee en mijn man kon er geen werk vinden. Probeer eens uit te zoeken hoe het met de zorg en met de kinderopvang zit waar je heen gaat, dat neemt wellicht wat twijfels weg.