Mijn oma was weduwe met 6 kinderen. En ze draaide haar hand er echt niet voor om, ze zou het zo weer doen zegt ze....Ze vind het ook geweldig dat ik er 3 heb, ze geniet zo van onze kinderen. Ze zou ze zo elke dag bij haar willen hebben...Ik heb het echt van haar een groot gezin willen. Me ouders vonden het wel best met 2...
Komt helemaal goed meid! Tuurlijk zal je eens een dagje denken, pff kan ik je even achter het behang plakken? Maar dat heb je met 1 ook. En dat is ook zo weer over. Je krijgt er zoveel moois voor terug! Het is gewoon ongeloofelijk genieten. Me man wou er altijd maar 1 of 2. En ineens kwam hij met een 3e, en hij zegt ook, ik kan ze weleens achter het behang plakken. Maar ohh wat ben ik blij met me kinderen en trots op me "grote" gezin!!
Yup Thuis is het bijna altijd druk, als ze al thuis zijn. Vaak zijn ze bij een tante die ook 2 kids heeft en dan praat dus iedereen door elkaar heen. Denk dat je dan wel moet schreeuwen om gehoord te worden Mijn vriend is zelf antilliaans, maar heel anders dan zijn familie
Gelukkig heb ik dat anders ervaren. De jongste rolde zo mee in het ritme. Maar misschien heb ik wel heel veel geluk, want mijn kinderen zijn als baby altijd heel erg makkelijk geweest. Weinig huilen en al snel in hun eigen ritme. @TS, ik heb zelf 3 kinderen en ben daarnaast gastouder van 3 kleintjes, dus af en toe is het hier een echt kippenhok, maar ik geniet er volop van. Ik denk wel dat het een verschil is dat ik hier voor gekozen heb en jij ineens met twee kinderen 'opgescheept' zit. En wat iedereen ook zegt is echt waar; je eigen kinderen zijn anders, want die zijn eigen. Je gaat samen met hen een groeiproces door, waarin jij jullie normen en waarden probeert mee te geven aan je kinderen en die zijn altijd anders als bij een ander. Veel succes nog enne soms even zeuren mag hoor. Hier zijn er ook momenten dat ik ze het liefst achter het behang plak, maar dan zie ik 's avonds die lieve slapende koppies weer voor ik zelf ga slapen en dan smelt ik weer.
Dat dacht ik al. In mijn (antilliaanse) schoonfamilie is er volgens mij niemand die op normaal geluidsniveau kan communiceren, tenminste onderling niet. Mijn vriend praat hier in huis over het algemeen wel op normaal volume maar zodra er familie of vrienden bij zijn, gaat hij gelijk harder praten. Dus heel herkenbaar dat ´geschreeuw´. Zelf heb ik dan 5 kinderen en ja het is druk. Daarbij hebben er 2 adhd-odd, dus dat is soms extra moeilijk/druk. Maar met kinderen van een ander is het heel anders dan die van jezelf hoor. En tijd voor jezelf schiet er weleens bij in maar dit leer je op een gegeven moment wel voor jezelf te nemen. Ik kan mij wel een beetje voorstellen hoe je je nu moet voelen, zeker omdat je ze onverwachts 2 weken ´cadeau´ hebt gekregen. Maar goed nieuws, het eind is in zicht!
Ik heb 5 kinderen. Zijn we met alleen de kinderen thuis dan is het prima te doen en kan ik regelmatig ff lekker zitten of een boek lezen. Maar zodra ik een kind erbij heb, of om op te passen of die hier komt spelen, dan ben ik echt gesloopt... Zelfs al de oudsten er dan niet zijn of 1 van de jongsten niet. Van je eigen kids weet je intuïtief wat ze doen en welke geluiden bij welke activiteit hoort. Heb echt respect voor je... 2wk zomaar extra kinderen erbij...
Hmm ben heel benieuwd hoe het hier straks gaat hoor van veel mensen dat van 1 naar 2 lastiger is dan van 2 naar 3... en eigenlijk is dit van 2 naar 3 omdat mijn stiefzoontje de ene week bij ons is en de ander bij zijn moeder... ach zie er ook niet zo tegenop haha zie wel hoe het loopt ... mijn dochter van 21 maanden is wel echt in de peuterpubertijd beland de hele dag zeuren en klieren ook wel leuk maar het is ook wel eens genoeg
heb 3 kinderen en vind het heerlijk het is wel druk en soms moet ik me ook behoorlijk aanpassen aan de dingen die ik anders had verwacht maar vind het altijd leuk en gezellig als de 2 oudste van school komen lekker thee met koekje en gezellig kletsen daarna met zn alle koken en heerlijk aan tafel ze eten alles op soms met veel gemekker maar ach hoort er ook bij daarna gaan ze lekker in bad en lezen we een boekje kijken of heel even tv en om 19 uur liggen ze allemaal lekker in bedje volgende dag om 6 uur zijn ze wakker en ontbijten we gezellig aan de tafel altijd heel gezellig gaan we daarna lekker aankleden en wandelen naar school heerlijk ik kan ze geen dag missen maar kinderen van een ander is ook heel anders dan kinderen van jezelf
Hier ook een moeder van 4 kinderen, (22, 16, 2,8 jaar en 8 mnd) 3 thuiswonend, waarvan de 2e autistisch/adhd heeft. De oudste is een pleegkind, zij woont inmiddels samen. Ik moet er wel eerlijk bij vermelden dat er veel leeftijdsverschil zit tussen de oudsten en de kleintjes. Ik vond het lastig om van 1 naar 2 te gaan, maar toen krijg ik dus een puber erbij. Is geen vergelijk. Je groeit erin mee. Je krijgt een baby die mee gaat in jouw gezin. Geen compleet opgevoed kindje. Ik draai mijn hand er meestal niet voor om, hoewel ook ik weleens dagen heb dat ik denk pffff, morgen maar weer een nieuwe dag. Het heeft ook puur met plannen te maken. En een uurtje eerder uit bed komen en vooral veel relativeringsvermogen, goed tot 10 of 100 kunnen tellen, een dosis moederliefde, en dan komt het helemaal goed.
helemaal mee eens! En daarbij: je bent doorgaans niet ineens moeder van kinderen van die leeftijd. Je groeit erin. En ze zijn op een andere manier opgevoed dan jij wellicht zou doen.
Eigen kinderen zijn heel anders, als de kids van mijn man er zijn, 14 jr en 16 jr, is het natuurlijk drukker maar heel anders, net of ik op visite ben in mijn eigen huis, heel vreemd, terwijl ik prima met ze overweg kan.