Daar heb je helemaal gelijk in, dat hoeft geen 6 wkn te duren. Als een vriendin aan mij vraagt of we een datum kunnen prikken, dan wordt dat wel sneller geregeld. Maar ik bedenk me nu wel dat ik heel vergeetachtig ben en soms moet iemand me dan nog even een appje sturen. Dan krijg bv een appje ‘heb je al gekeken wanneer je kan’. Mijn vriendinnen weten ook dat het bij mij geen onwil is, maar dat ik even een reminder nodig heb. Maar het kan natuurlijk ook dat je een ander beeld bij de contacten hebt, dan deze mensen zelf. Jij beschouwd iemand als vriend, terwijl zij jou als kennis oid beschouwen. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar als je nooit respons krijgt op je verzoeken om af te spreken, dan is dat iets wat je voor ogen zou kunnen houden. En dan zou ik toch proberen andere contacten te gaan maken.
Maar de leegte die je voelt is ( in mijn ogen ) niet alleen leegte van het geen vriendinnen hebben, jij hebt ook de leegte dat je geen familie hebt voor jouw gevoel. Waarom doe je niet alles in stapjes, je wilt nu alles tegelijk. Waarom ga je niet eens met je man om de tafel zitten en leg je alles uit, geef aan dat je het op deze manier niet meer wilt en dat je graag ziet dat er dingen gaan veranderen omdat je er kapot aan gaat. Kijk samen naar oplossingen en focus je daar op. Ik denk dat die onzekerheid ook effect kan hebben op een vriendschap, onbewust laat je dit denk ik altijd wel merken. Zoals vele al zeggen verwacht je waarschijnlijk teveel van een vriendschap. Of misschien liggen de interesses van de vriendinnen die je nu hebt totaal ergens anders dan waar die van jou liggen. Die vriendin die dus 6 weken op zich laat wachten, is niet netjes nee maar waarom stuur je dan zelf niet nog een berichtje van '' Hey, heb je toevallig al een datum kunnen prikken om wat leuks te doen? '' misschien is ze het door drukte gewoon vergeten, ik geef eerlijk toe dat ik dar ook wel eens schuldig aan ben, soms heb ik het zo druk en dan vergeet ik inderdaad wel eens dat ik mijn vriendinnen had beloofd te reageren, ik ben dan blij als één van die meiden mij daar dan even aan herinnerd. Maar ik ben het met de andere eens, ik denk dat je eerst moet gaan werken aan je relatie. Op deze manier je laten behandelen door je schoonfamilie is natuurlijk gewoon te absurd voor woorden. Kijk samen met je man wat je kan doen, leg het balletje bij hem, geef hem de keus dat hij moet zorgen voor veranderingen anders zorg jij er voor. Ga op je strepen staan.
Spreek dan ter plekke af. Doe ik tegenwoordig ook. Volgende week? Prima hoor! Wat zullen we doen? Dinsdag of donderdag? Ochtend of middag enz... Waarom moet diegene volgens jou contact opnemen? Bel zelf nog eens
Dat betekent niet dat men dan wat met je gaat doen. Ik zeg het ook zo vaak tegen mijn familieleden en vriendinnen dat ik mij alleen voel. Ik voel mij fijn als ik over mijn emoties kan praten tegenover hen, ik verwacht dan niet gelijk dat zij zeggen. We komen naar je toe, dan gaan we wat leuks doen. Iedereen is druk bezig, soms komt het meestal van mijn kant omdat ik momenteel ook niks doe.
Als ik van een goede vriendin weet dat ze zich zo alleen en ingelukkig voelt zal ik haar zeker regelmatig een appje sturen om te vragen hoe het gaat en wat af te spreken. Ik vind dat vrij normaal. Maar zou het niet kunnen zijn dat jouw vriendinnen misschien toch niet echt goede vriendinnen zijn? Dat dat ook de rede is dat je nooit wat hoort? Verder sluit ik me ook aan bij de pist van Debaky met stapgewijs verder gaan. Te beginnen met je man.
ik reageerde op de post dat iemand zei dat je een ander ook ruimte moet laten om te reageren. Dat doe ik dus ook
Ik heb geen familie. En daar zit het verschil. Je kunt het delen enz. Iemand anders zei dat ik geen uitzondering ben. Maar ik denk dat als je voor je 30e geen familie meer hebt om op terug te vallen dat dat vrij uitzonderlijk is. Ik heb eigenlijk nooit iemand ontmoet die in deze situatie zat.
Ja ik voel die leegte inderdaad zo. Meestal heb je als 1e je familie om op terug te vallen of dingen tegen te vertellen. Daarna vrienden. Ik heb beiden niet. Of vrienden maar niet echt die er voor je zijn maar vooral leuke dingen willen doen.
Ik ben het daar niet mee eens. Ik heb veel dingen die ik eerst met vriendinnen deel en daarna pas met familie. Tuurlijk zou het heel erg zijn als die familie er niet zou zijn maar familie is niet altijd het belangrijkst (voor mij in ieder geval) en daarnaast krijg ik regelmatig van vriendinnen wel de reactie waar ik op hoop en van familie niet. En hoe verdrietig ook je gaat er niet ineens familie bij krijgen. Dus accepteer dat wat je niet kunt veranderen (het feit dat je geen familie hebt/geen contact met ze hebt) en verander dat wat je niet kunt accepteren (het feit dat je niet gelukkig bent). Het eerste heb jij geen invloed op het tweede wel.
Ik heb wel familie. Maar daar deel ik echt mijn problemen niet mee. Ik ben de oudste van 8 kinderen. Ik ben de enige die getrouwd is. Dan kan ik echt niet bij hun terecht met mijn 'volwassen' problemen. En ook naar mijn ouders ga ik niet met mijn problemen. Het is echt niet zo dat als je wel familie hebt je daar altijd met je problemen terecht kunt
@cat2 dit topic neemt dezelfde wending als het topic hiervoor. Misschien is het verstandig deze te laten sluiten en alledrie de topics bij elkaar te zetten voor jezelf en met alle goede tips wat te doen. Er zijn namelijk weer adviezen, tips en hand uitreikingen gegeven/gedaan en nog lijkt dat niet bij jouw te zijn binnen gekomen.
Waarom zorg je er dan niet voor dat dit allemaal gaat veranderen? De enige die dit kan ben jij. Jij moet nu op je strepen gaan staan en tegen je man zeggen dat het klaar is, jij bent bent klaar met je zo ongelukkig te voelen, jij wilt er SAMEN naar kijken wat hier oplossingen voor kunnen zijn. Praat met elkaar, praten is zo ontzettend belangrijk. En ik snap dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is maar je moet ergens beginnen. Jij wilt veranderingen dus daar zul je zelf voor moeten zorgen. Wanneer heb je voor het laatst met je man hier over gepraat?
@cat2 je hebt wel familie. Je man en je dochter. En in de relatie met je man zit iets fout door de ongezonde relatie met jouw schoonfamilie. Waar deel ik mijn diepste gevoelens? Hier thuis, bij mijn man. Niet bij vrienden, niet bij mijn ouders of broer. Zorg eerst dat je de relatie herstelt en gezond maakt.
Ik begrijp wat je bedoelt maar dit komt wel hard over voor ts denk ik. Dat is echt onbewust zeggen van; we willen je niet meer helpen, adios. Dat is nu juist wat ze altijd te horen krijgt. Zullen we het topic eens over een andere boeg gooien ts? De standaard dingen. Hoe oud ben je, hoelang ben je samen met je man enz. Hoe was je zwangerschap en bevalling? En dan krijg je daar wel reacties op. Ik ben 30, heb 2 kids van 3.5 en 10 weken. Ben 6 jaar samen met mijn man en 3 jaar getrouwd. Is dit een idee?
Hmm nee iim Maar wat heeft ze hier dan aan? Want dan is dit een topic dat weer verdwijnt en dan komt ze weer in hetzelfde schuitje als al heel lang (aan haar eerdere topics te lezen) dat helpt haar toch ook niet? Ik vind het lief van je hoor daar niet van maar ik weet nou niet of we haar dan zo helpen? Het zal niet structureel iets oplossen helaas. Of ze moet hier vriendinnen tegen komen die in de buurt wonen, dan helpt het ook op lange termijn. Is dat het idee?
Hiermee verhelpt ze het probleem niet. Het probleem ligt grotendeels in de relatie, daar moet ze eerst aan werken voor ze verder kan. Als ze daar in blijft hangen zal dus ook niet verder kunnen. Laten we heel eerlijk zijn, wie zit er als nieuw bakken vriendin op te wachten om meteen met dit soort gesprekken te worden geconfronteerd? Ik zou dat erg pittig vinden en niet weten wat ik daar op zou moeten zeggen. Maar zoals ik het merk uit de berichten van TS is ze wel op zoek naar iemand waar ze dus diepe gesprekken mee kan voeren. En dat bedoel ik niet lullig maar dit is wel de realiteit. Ze moet dus eerst aan de situatie werken voor ze verder kan. Dat is gewoon een feit.
Wat de conclusie is van dit topic dat had ik bij pagina 1 al door en heb ik meerdere malen duidelijk proberen te maken aan haar maar verhelpen zal ze het nu niet 123. Erin blijven hangen is ook niet goed dus ik dacht gooi het over een andere boeg Weet t anders ook niet meer
Het is ook goed bedoeld wat je zei, sorry als mijn reactie misschien niet aardig over kwam naar jou toe want dat was niet de bedoeling. Krijg alleen het idee dat TS niet echt iets doet met de tips en adviezen die hier worden gegeven, maar dat kan ik mis hebben.
Dingen die in een groep zijn doe ik inderdaad niets mee. Groepen zijn niks voor mij. De rest zal ik later reageren