Jou niet nee. Absoluut niet. Als iemand verteld dat haar moeder jong is overleden kan je ook anders reageren. Ach wat erg dat ze al zo jong is overleden. Dat moet moeilijk voor je geweest zijn. Ipv heb je nog een vader of broers/zussen. Met andere woorden, dan is t niet zo erg hoor... dan heb je tenminste nog iemand. Ik niet (huil, huil) Nou sorry hoor, ik zou ook geen behoefte aan vriendschap met jou hebben als jij zo op mij zou reageren.
Joh, mijn moeder heeft me na mn geboorte achter gelaten in een weeshuis. Ik kan je best gaan uitleggen hoe dat voelt hoor. Mn adoptieouders hebben geprobeerd deze leegte op te vullen, helaas stierf mn adootievader toen ik 6 was. Weg veilige thuishaven. Jij zou waarschijnlijk tegen me zeggen: joh wat zeur je. Je hebt toch nieuwe ouders gekregen? En dat je adoptievader is overleden.. tja je hebt je adoptiemoeder toch Nog? Komt het nou nooit in je op dat je moet stoppen met vergelijken???
Waarom moet een ander het eigenlijk snappen dan? Ik heb respect voor jouw verdriet. Echter heb ik mijn verdriet. Jij zult niet snappen hoe het is om borstkanker te hebben met amputatie en zorg voor gezondheid als gevolg. Kan il mijn kinderen zien opgroeien spookt nog steeds vaak door mijn hoofd. Moet ik jou als jij mijn vriendin was daar continu mee bestoken dan? Natuurlijk niet! Je hebt het soms over elkaars leed, maar dat is over en weer. Als ik een vriendin zou hebben die continu zou roepen dat zij het zo erg heeft en mijn leed allemaal stuk minder is en ik het allemaal niet snap,,, ajuu!! De groeten zeg!
Echt, @cat2 , je doet alsof jij het allerzieligste persoon van de wereld bent. Volgens jou snapt niemand het, terwijl veel meiden hier al hebben aangegeven zelf ook geen familie te hebben of mensen te kennen die geen familie hebben. Ik weet dat dit niet binnenkomt, maar je hebt een gezin. Een man en een kind. Weet je hoeveel mensen die dit niet gegund is, alles maar dan ook alles zouden opgeven om dit geluk te mogen ervaren? Echt, kijk naar wat je wél hebt en besef hoeveel geluk jij hebt dat dit jou gegund is. Ga genieten van je gezin. En sorry, maar ik vind dat je het aan je dochter verplicht bent om anders in het leven te gaan staan. En daar kan alleen jij voor zorgen. Geluk begint bij jezelf.
Jij vindt jezelf zieliger dan de mensen die beide ouders hebben verloren. Maar jij hebt jouw moeder nog en ooms en tantes, daar kun je ook herinneringen mee ophalen. Waarom zoek je geen contact met je familie?
Zo hé, het is hier ontploft toen ik even weg was... De meiden die voor me opkwamen: hartstikke bedankt. Heel lief van jullie! @cat2 ik word heel verdrietig van je. Je schuift alles zo makkelijk weg en zegt dat ik dan maar blij moet zijn omdat ik nog ouders heb? Lees je mijn bericht überhaupt wel? Maar misschien deed het nog wel het meeste pijn dat je zegt dat ik niet fatsoenlijk reageer. Ik heb vanaf pagina 18 gereageerd. Ik heb je advies gegeven, een linkje gestuurd met communicatie hulp, etc, etc. Toen je na al die pagina's nog steeds niets deed werd ik een beetje feller. Bijvoorbeeld dat je nú een topic opent op zoek naar een vriendin (wat je overigens nog steeds niet gedaan hebt en ik geloof ook niet dat je het ooit gaat doen). Maar je bleef zo in je zelfmedelijden zitten. Zo'n bord voor je kop. Ik stortte mn hart uit in de hoop dat het binnen zou komen. Ik voorspelde zelfs hoe je ging reageren en dat heb je ook exact zo gedaan (ja maar.... Je hebt nog ouders) En ik wist dat dit ging gebeuren. En hoe weet ik dit? Omdat ik in je vorige topic ook meegeschreven heb. Ik heb je toen met alle liefde willen helpen. En nu weer. Maar je wil het niet zien. En toch wilde ik je weer helpen. Iemand, die ik niet eens ken. Iemand die zo negatief is en alleen aan zichzelf denkt. En vervolgens ben ík onfatsoenlijk zeg je. Nou meid, bij deze: stik er in. Veel plezier met je afschuwelijke leven. Geniet ervan, zou ik zeggen.
Ik heb eens in de geschiedenis van TS gezocht en in de zomer van 2016 heeft ze net zo'n topic gestart als deze. Hebben er enorm veel mensen gereageerd, ook met hun persoonlijke verhalen. En toen heeft TS zich precies t zelfde gedragen als nu. Weet je wat ik daar het ergste aan vind? Dat haar dochtertje dus al meer dan een jaar met een moeder opgescheept zit die op zo'n manier omgaat met haar problemen.
Precies en dat haar dochter dus opgroeit met het idee dat dit normaal is hoe haar moeder in het leven staat. Ik hoop dat haar dochter een ander karakter heeft en niet hetzelfde pad als haar moeder zal bewandelen.
@cat2 je schrijft dat mensen met hun ouders kunnen skypen als ze ver weg wonen, waarom doe jij dat niet met die oom en tante bij wie je je wel goed voelt? (Volgens mij had je dat in je vorige topic genoemd). Ze wonen ook maar 3 kwartier bij je vandaan toch, dat is toch niet zo ver?
Want? Dan is het niet erg? Ik wilde je meer laten zien dat er triljoen erge dingen zijn die mensen meemaken (ik zelf maar ook in mijn directe omgeving) en al die mensen zijn verdrietig, zullen zich eenzaam voelen ik hun verdriet en toch komen ze eruit en zijn ze gelukkig. Ze delen het dan bijvoorbeeld met hun MAN die jij ook hebt, ik noem maar wat. Maar laat maar ik bedoel het alleen maar goed en heb nu op verschillende manieren proberen te laten zien hoe je er anders in kan staan. Maar jij wilt maar 1 ding: dat we met je mee zwelgen in verdriet. Maar dat helpt je niet, echt niet! Ik vind echt dat iedereen alle topics lang hier zo lief reageert, inzichten geven, laten zien hoe zij het overwinnen en nog wil je er niks mee. Ja heel eerlijk? Het is nu wel een beetje je eigen keuze allemaal.
Oh wacht, het is een wedstrijd. Nou cat2: de zieligste zijn win je niet, het zieligste doen wel...gefeliciteerd (en tot over een half jaar, dan open je vast weer zo'n topic, in de hoop dan wel de zieligste te zijn) Succes met alles, en geloof het of niet, dat meen ik echt!
Voordat het topic gesloten gaat worden, wil ik nog even zeggen: respect voor alle dames die zich kwetsbaar hebben durven opstellen, hun leed hebben gedeeld. Dikke knuffel voor jullie allemaal. @cat2, ik denk echt dat je hulp van buiten af nodig hebt. Een verandering begint bij jezelf en niet bij andere mensen. Je zegt dat je in het "echte" leven niet snel over jezelf begint en dat je altijd de ander laat vertellen. Ik geloof je echt. Maar als je ook zo reageert op de mensen IRL dan kan ik me heel goed voorstellen dat mensen een stap terug zetten.
'Ik word er zo verdrietig van', zeg je continu. Sorry hoor, maar dat geloof ik nu niet meer. Alle tips wuif je weg, alle mensen die zich hier openstellen voor JOU krijgen verdomme niet eens een fatsoenlijke reactie!
Dit filmpje staat ook in ts haar vorige topic. @NavyCrimson91 heel veel respect voor jou. Knap dat jij jezelf zo staande heb weten te houden. Digi knuffel! Voor de rest van de dames die rustig en respectvol met pijnlijk verhalen te buiten zijn gekomen heb ik ook veel respect. @cat2 ga alstublieft zo snel mogelijk naar de praktijk ondersteuner van de huisarts en laat jou doorverwijzen naar een gespecialiseerde afdeling met psychologische zorg waarin jij nog niet bekent bent. Dit valt onder het eigen risico en een nieuw gezicht geeft nieuwe inzichten. Echt meid, gun jezelf geluk tenminste voor jou dochtertje.