echt? Dat is aardig van je. Meestal krijg ik best lullige reacties van mensen. Door alles voelt het dan zo dat mensen liever niet met me omgaan. Maar ik woon in brabant.
Zeer herkenbaar veel van de dingen die je opsomt. Mijn vriend heeft er ook geen goede band mee.. Heb er mee leren leven. Zij hebben duidelijk hun visie op alles en andere opties zijn er niet boeit mij niet want is mijn leven...
Wat moet ik mij daarbij voorstellen? Bij die lullige reacties? En waar in Brabant? Mag ook via pb hoor
Ik reageer even alleen op het stukje van je vriend. Wat je het beste kunt doen is dat je je vriend gewoon contact laat houden (tenslotte blijft het zijn ouders en zijn eigen keuze wat hij hiermee wilt) en laat gaan naar zijn familie. Je kunt daarin zeggen dat het voor jou over is en geen behoefte aan contact hebt met ze. Ga er dan ook niet meer heen en spreek ook niets meer met ze af. Laat dat allemaal je vriend alleen doen. Willen ze de kinderen zien? Prima toch regel dat maar met je vriend etc.. Zo krijg jij de rust die jij nu nodig hebt en hij kan zelf daarin zij eigen keuzes maken en dingen op zijn eigen manier inzien hoe zijn ouders/broer zijn. Geef hem die ruimte dat geeft ook heel veel rust tussen jullie
Pesten vind ik zo sneu klinken, het zou me kwaad maken. Het is eerder een slang mensen waar je je niks van aan moet trekken. Hoe zijn ze onder elkaar?
Ik ga al heel wat jaartjes mee op ZP (voorheen onder andere namen) en zie eens in de zoveel tijd weer dit topic voorbij komen van jou. En ik kan alleen maar herhalen wat hiervoor ook al eens gezegd: Kruip uit je slachtofferrol, pak die koe bij de hoorns en ga er voor. Er zijn al die jaren zoveel tips gegeven waar steeds weer een: 'ja maar' op komt. En die tips zijn ook deze keer weer voorbij gekomen. PB Biny, zij reikt je hand, pak 'm aan! Laat die schoonfamilie nu eens links liggen, dat was 6 jaar geleden al een gigantische frustratie en nu nog steeds, dat gaat echt niet veranderen. De enige die hier wat mee kan doen en veranderen ben jij nog. Ga ervoor!!
Cat2 ik weet niet wat voor soort therapie je hebt gehad of nu hebt. Misschien zou schematherapie je kunnen helpen. In een groep of evt. individueel. Schematherapie kijkt naar de achterliggende oorzaak van hardnekkige gedragspatronen. https://www.google.nl/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.schematherapie.nl/over-schematherapie/&ved=0ahUKEwjL-Yv-8OjWAhULiRoKHUqaBxQQFggvMAI&usg=AOvVaw1Gk0UB-LSpLheDRzrOSC0U Zeker met jouw verleden en hoe je steeds blijft hameren wat anderen moeten doen. . Ben je ooit goed gediagnosticeerd? Is er een psychologisch onderzoek gedaan naar bijv. een persoonlijkheidsstoornis. Dan kan je veel gerichter aan de slag.
eerlijk gezegd kan ik niet zoveel met termen als slachtofferrol en pak koe bij de horens enz. Als je al veel hebt gelezen dat weet je toch ook dat ik al veel heb gedaan? Dus waarom weer zeggen slachtofferrol enz? Dat snap ik niet.
Dat deed ik omdat ik jou quote en in jouw context wilde blijven Maar goed, ik hoop oprecht dat het zal veranderen voor TS, kan mij voorstellen dat het op deze manier alles behalve leuk is.
Ik ben niet echt de relatieexpert van zwangerschapspagina , maar ik wil het wel eens proberen. Ik denk dat je altijd bij jezelf moet blijven, jij kan andere mensen niet veranderen en ook geen beslissingen voor hen nemen. Ik ben voor een duidelijke communicatie in de ik vorm. Dus niet "jij wil altijd naar je familie, zij vallen mij aan etc, jij vindt familie belangrijker dan ik. Maar "o, jij wil afspreken met familie. Ik voel me daardoor..... Ik vind het moeilijk om daarheen te gaan want.... Ik begrijp (niet)..... Maak geen verwijten, blijf bij jezelf. Vertel over je gevoelens EN sta open voor de gevoelens van je partner. Zoals ik in mijn vorige post al zei, niemand kan jou gevoelens voelen en dus kan jij ook de gevoelens van je partner niet voelen. Probeer door middel van communicatie je partner te begrijpen. Als het jou echt alleen maar negatieve gevoelens brengt dan zou ik duidelijk naar je partner zijn. Hij mag natuurlijk afspreken, maar jij gaat niet meer mee. Dus weer in de ik vorm. Ik begrijp dat jij met familie af wil spreken, maar ik ga niet meer mee omdat ik......
Maar heb je schematherapie gehad en is er wel eens een psychologisch onderzoek gedaan. En hoe zijn die therapieën in het verleden afgerond? Ging het echt wat beter of ben je ermee gestopt omdat het niet hielp?
Slachtofferrol klinkt inderdaad heel negatief, ik begrijp het wel een beetje al vind ik het niet het juiste woord. Lees het anders zelf even terug..... Naar de huisarts/ ben ik geweest, helpt niet. Praktijkondersteuner/ idem. Vrienden aangeven hoe het echt gaat/ begrijpen mij niet. Iemand doet je een vriendschapsverzoek op zp/ fijn maar normaal krijg ik alleen lullige reacties. Lieverd toch, wie heeft jou zo gekwetst dat je alles tot iets negatiefs draait. Weet dat jij dat niet verdient hebt, dat jij een waardevol mens bent die recht heeft op geluk, vriendschap en hulp!! Virtuele knuffel
Dank je wel vooral voor het laatste! Ik heb altijd negatieve dingen meegemaakt. Ik ben jaren gepest. Thuis kreeg ik te horen dat ik er beter niet was geweest. Dat is de basis eigenlijk. Daarna ook nog schoonfamilie die me niet accepteren. Ik ben nooit geaccepteerd. Dat is het wat fout is gegaan. Ik voel mij niet waardevol enz. Ik voel me ongezien, geen prioriteit voor mensen. Dat voelt eenzaam. Ik merk echt dat vrienden mij niet begrijpen. En al die andere punten zijn ook echt zo. Dat is het frustrerende eraan.
Ik weet niet in welke opzichten je je niet begrepen voelt, maar het is sowieso heel moeilijk voor mensen om een anders ECHT te begrijpen, tenzij je precies hetzelfde heb meegemaakt. En mensen hieven je ook niet altijd te begrijpen, als ze je maar steunen en naar je luisteren dat scheelt al een hele hoop Ik weet dat je dat nu niet heb en daarom ‘moet’ je echt wat dingen gaan doen in het leven om contacten te leggen... en dat kan ook in de sportschool, Ook al zeg jij van niet, je miet niet gelijk teveel verwachten, maar elke keer als je gaat en je maakt van die 10x 3x een praatje met iets of iemand, dat is dan toch goed van je! Nee je hebt geen beste vriendschap gesloten, maar je hebt wel gewoon even gezellig gekletst met iemand, al is het maar 10/15 min... Je moet ergens mee beginnen toch En hoe vaker je zulke kleine gesprekjes heb hoe makkelijker het zal gaan
Schematherapie heb ik niet gehad. Ik heb wel test gehad. Daar komt alleen lichte depressie uit. Therapieën zijn afgerond omdat het soms echt beter ging. Soms werd aangegeven dat die persoon me niet kon helpen. Soms ben ik zelf gestopt omdat het niet hielp naar mijn idee.
Dit kan zeker werken hoor! Ik zag ooit een oproepje op viva van iemand toen ik net hierheen was verhuisd van ver. Kende hier niemand. Ik heb er een hele fijne vriendschap aan over gehouden. We zien elkaar best vaak. Uit eten, bij elkaar thuis borrelen, bioscoop, stappen, lunchen....en binnenkort ook iets met de mannen samen. Zo makkelijk kan het soms gaan. Je moet de eerste stap durven zetten.
Ik heb dit vaker gedaan ook. Ook zelf oproepen geplaatst. Ik ben gewoon niet goed met contacten op 1 of andere manier. In een groep "verdwijn" ik. Vaak verwatert het contact. Ik zal wel iets fout doen hierin.
Of nog niet de goede tegen gekomen? Ik heb toen ook 1 op 1 afgesproken hoor. Gewoon in een leuke bar, wijntje erbij. Ik zat toen die tijd ook nog eens midden in een depressie en zat in de ziektewet. Ik ben daar direct eerlijk over geweest. Zij herkende het wel ivm burnout en we hebben er eventjes over gesproken. Omdat je elkaar nog niet echt kent leg je ook niet zomaar je sh*t op tafel. Je wil eerst gewoon een gezellige band opbouwen. De rest komt later. Vind je het moeilijk om een gesprek te hebben in zo'n situatie? Te verlegen?