Vandaag haalde ik Joey op van het KDV. Joey was lief geweest maar hij heeft wel 2 kindjes gebeten. 3 weken geleden hoorde mijn vriend ook al dat Joey een jongetje had gebeten. Ik heb de beet gezien bij 1 van de kindjes en de afdruk zat er nog flink in! Ik weet het, Joey is geen lieverdje en laat het kaas ook niet van zijn brood af eten maar dit accepteer ik toch echt niet van hem. Wat kan/moet ik doen om het bijten af te leren?
moeilijk! ik denk als het op het kdv gebeurd dat ze er daar ook gelijk goed op in moeten spelen. tja en thuis kun je het erover hebben dat het echt niet mag dat de kindjes auw hebben, ik zeg maar wat hoor.
Thijmen zit aan de andere kant (hij is de gebetene), ik heb ook het gevoel dat het voornamelijk van het kdv moet komen. Als er gebeten wordt, is het toch daar. Ik zou er thuis wel strikt op reageren als hij het daar doet. Als Thijmen zoiets doet (bijten, slaan oid) en ik hem hem vast zet ik hem meteen neer bijvoorbeeld. Verder kun je weinig doen denk ik, als hij thuis is is het al gebeurt. En ik denk niet dat hij dan nog snapt waar het over gaat als je het erover hebt. Doen ze op de creche ook iets?
Volgens mij hebben heel veel kinderen zo'n "bijt periode". Ik zou het er wel met hem over hebben, volgens mij begrijpen ze het best wel. Jammer dat het gebeurd als je er niet bij bent dat maakt het wel lastiger..
Joris heeft ook zo'n bijtfase gehad. Het probleem in het begin was dat hij niet op het moment dat het gebeurde gestraft werd/erop gewezen werd. Hij was toen nog geen 1,5 toen hij die fase had. Dus uitleggen had weinig zin. Hier was hij meteen ervanaf toen ik het zag dat hij een vriendje van hem beet en ik hem een beetje "hardhandig" weggepakt had. Hij schrok zich rot doordat hij zo ineens werd weggepakt. Maar vanaf toen nooit meer gebeten (afkloppen!)
Ik moet bekennen dat de mijne ook soms bijt en zelfs mept :S Het lijkt er echt op dat het frustratie is (hij kan nog niet zo goed duidelijk maken dat hij ergens mee speelde..al wordt het langzaam beter). Ook doet hij het uit enthousiasme...dan zijn ze samen aan het dansen en springen en ineens haalt hij dan uit. Ik vind het echt vreselijk dat hij dit doet en laat het dus ook nooit ongestraft toe (ik spreek hem aan en pak hem dan iets steviger bij zijn armpjes, zet hem in de hoek etc.) maar eigenlijk lijkt niks echt te werken. Hij beseft ondertussen wel dat het auw doet en weet wat auw is maar ik vrees dat hij eroverheen moet "groeien". Op het KDV zetten ze hem ook apart als hij dit doet maar geven ook aan dat het er wel degelijk bij hoort. Het gaat weer over...het ene kind heeft deze fase wel, de ander niet en bij sommige duurt het ook wat langer. Zij maken zich er minder zorgen om dan ik..maarja...ik ben dan ook de moeder van het bijtende en slaande manneke.
Je kunt je als je er bij bent je excuses aanbieden en je kind er op aan spreken. Onze dochter werd in het bijzijn van mij en het kindje z'n moeder gebeten. Mijn dochter hard huilen. Geen excuus, geen terechtwijzing, helemaal niets. Ik denk niet dat dit een oplossing is. Je kunt in ieder geval duidelijk maken dat het niet hoort, een straf vind ik wel op z'n plaats. Hoe je dat invult kun je zelf weten. Maar dat het er bij hoort vind ik wel heel kort door de bocht. Ik geloof wel dat het een periode is en dat het wel weer over gaat. Maar ik denk wel dat je je kind duidelijk moet maken dan het niet normaal is. En ze begrijpen er altijd wel iets van, al is het soms niet helemaal te bevatten.
Als hij het thuis doet zetten wij hem in de gang, daarbij laten wij hem weten dat wat hij doet niet geaccepteerd word. Hij snapt wel degelijk dat hij gestraft word. Misschien kwam ik over alsof ik hem niet straf, maar dat is wel degelijk zo
Ik weet het niet meer.... Gister heeft Joey 3 keer gebeten, vandaag weer 3 keer gebeten... En het KDV doet net of ik een slechte moeder ben!
Tja, mijn oplossing zullen velen het niet mee eens zijn..... Zo'n 2 weken geleden had Misha een erg dwarse bui. Toen ik haar oppakte beet ze me keihard in mijn rug (daarvoor had ze ookal een paar keer gebeten, maar nog nooit zo hard. Ik pakte haar dan wel aan, doormiddel van de hoek en terechtwijzen). Mijn allereerste reactie was een hap teruggeven in haar arm. Ze schrok zich wezenloos en was erg verdrietig. Terwijl het echt niet superhard was, meer een waarsschuwing. Tanden stonden er ook niet in ofzo (bij mij overigens wel). Maar de boodschap was erg duidelijk overgekomen. De afgelopen weken heeft ze nog 2x de neiging gehad om te bijten, maar tussen het openen van haar mond en het daadwerkelijke bijten, zag je haar ineens nadenken dat ze dat dus ècht niet moest doen. Het heeft dus geholpen, maar nogmaals, wss jaag ik hier meer mensen mee tegen me in het harnas, dan dat ik er iemand mee help
Mij jaag je er iig niet mee in het harnas, dit heb ik ook al geprobeerd maar tevergeefs... Het is gewoon pure frustraties op het moment aangezien Joey met zijn spraak erg achterloopt en dus dus niet kan uiten. Maar ondertussen breng ik mijn kind wel met een dubbel gevoel naar het KDV. Al ben ik van mening dat het KDV - ookal is joey niet het enige kindje op de groep- daar beter op moet letten en de situatie beter in de gaten moet houden.
Maar wat is achterlopen in spraak dan? Zoveel zegt een kindje van 1 jaar en 7 maanden toch nog niet? En mss eens met het kdv om de tafel gaan zitten en uitleggen hoe jij je voelt onder deze situatie. Mss kunnen zij je verder helpen als ze wat meer begrip voor je situatie opbrengen omdat ze weten hoe rot jij je nu voelt?
Het enige wat Joey zegt is papa en mama. En Buuuuhhh als je vraagt wat de koe doet. Donderdag middag haal ik Joey zelf op ipv mijn vriend en dan ga ik even een gesprekje aan als er tijd is. Dan is de leidster er waarmee ik het lekkerste kan praten zegmaar.
Okay..Maar het praten kan ook zo ineens van de 1 op andere dag veranderen, dat hoor je wel vaker. Dan slaan ze alle woorden wel op, maar gebruiken ze zelf nog niet... Maar een gesprekje lijkt me nu het beste, voor beide partijen. Jij gaat je wss alleen maar lulliger voelen als je niets doet(lees slechte moeder), terwijl de leidster dat wss helemaal niet zo ziet...En zij kunnen je mss verder helpen, waardoor het voor hun ook weer makkelijker wordt om met jou kindje om te gaan.. Moeilijk hoor dit..Veel succes en sterkte iig..Moeder zijn is gewoon niet makkelijk. Je loopt tegen zoveel obstakels aan, waar simpelweg geen kant en klare oplossingen voor zijn. Ze noemen opvoeden van kinderen niet voor niets vaak de moeilijkste baan op aarde
Hier nog zo,n een die sinds een week bijt naar mijn man en mij we spreken hem er dan ook telkens direct op aan en zeggen dan ook dat hy niet mag bijten en het auw doet maar tot nu toe nog geen resultaat :x