Als ik nu bijv zwanger mag worden en ik heb het er met een vriendin over dat het bij haar zo moeilijk gaat dan zou ik ook eerlijk zijn over dat het bij mij zoveel rondes heeft geduurd ik zou niet kunnen doen alsof ik na 1 ronde zwanger was zeg maar. Ik zal het er wel over een tijdje met haar over hebben het is nog vers en wil geen dingen zeggen waar ik spijt van krijg ik laat het maar even rusten
Hoezo vind je het opschepperig overkomen dan? Je vroeg er zelf naar, hoeveel rondes zij er over deed toch? Misschien bedoelt ze, dat ze na 1 ronde zwanger was, en dat dus die miskraam is geworden?? Maar wat maakt het eigenlijk uit, hoe lang iemand er over doet, dat snap ik eigenlijk niet zo. Sommige raken heel snel zwanger, en andere doen er jaren over idd, dat is nu eenmaal zo. Ikzelf raak bij wijze van spreken al zwanger van de lucht, ja kan er ook niks aan doen. Dus als iemand mij vraagt hoeveel rondes wij bezig waren, dan zeg ik ook gewoon zoals het is. Dat heeft niets met opscheppen te maken, vind ik. Als jullie echt goede vriendinnen zijn, dan is alles bespreekbaar lijkt mij.
Nee ze zei ook dat ze in september was gestopt met de pil en in oktober gelijk zwanger, waar ze nu dus van in verwachting is, maar als ik jullie reacties zo lees ligt het duidelijk aan mij allemaal, ik ben gewoon een heel erg open persoon en ik moet niet altijd verwachten dat iedereen zo is.
Misschien wilde ze er gewoon niet over praten? Maar 1 manier om er achter te komen en dat is het gewoon vragen. Misschien had ze wel een hele begrijpelijke reden?
Miskramen en bezig zijn voor een kindje zijn onderwerpen die niet voor iedereen even gemakkelijk bespreekbaar zijn. Denk niet dat je daar de conclusie aan moet verbinden dat je niet open kunt zijn over en weer. Zij wil dat blijkbaar niet bespreken met jou en dat is haar goed recht. Dat wil niet direct zeggen dat ze dan geen (echte) vriendin meer is.
Ik zou zelf uit het feit dat zij niets over de miskraam heeft gezegd, concluderen dat ze er niet over wil praten. Ik zou haar dus ook niet gaan confronteren met dat jij weet dat het anders zit. Volgens mij maak je daar alleen maar dingen kapot mee: tussen jullie tweeen, maar ook tussen haar en haar schoonmoeder (was het toch?), die wel praat over dingen waar zij zelf niet over praat....
Sja... ik zou eens gaan vragen waarom ze zo heeft gedaan. Misschien zit er wel iets heel anders achter. Ik zou het ook heel vreemd vinden. Helemaal als jij wel altijd lief en leed heeft gedeeld met haar. Op het moment dat jij over je miskraam vertelde, was dat voor haar een uitgesproken moment, om je ook over jouw miskraam te vertellen.
Misschien heeft ze die miskraam wel jaren geleden gehad. Vanwege de emotie weer aan de pil gegaan en hiermee in sept gestopt en in okt zwanger van haar huidige kindje... Dan heeft ze dus niks gelogen... Als het je zo enorm dwars zit over die miskraam van haar moet je haar vragen wanneer ze die heeft gehad. Maar als mijn beredenering van hierboven klopt en ik was die vriendin en je had mij geconfronteerd met mijn miskraam, dan had ik je heel vriendelijk gevraagd waarom dat jou zaken moeten zijn en waar je je mee bemoeit. Wat je zelf al zegt.... niet iedereen is zo open als jij jezelf nu opstelt.
Ik zou het gewoon laten voor wat het is. Maar vind het ook wel een beetje triest als zij inderdaad langer bezig is geweest om dan te zeggen dat ze binnen 1 maand zwanger was. Maar wie weet is ze na haar miskraam weer een tijdje aan de pil geweest en was ze nu na het opnieuw stoppen wel binnen 1 ronde zwanger en had ze dat zelf niet verwacht.
ik begrijp je gevoel wel, als ze er idd lang over deze zwangerschap heeft gedaan,dan is het best raar om te zeggen dat het meteen raak was. aan de andere kant denk ik dat je het moet laten rusten, misschien vind ze het moeilijk om te zeggen. ik zou in jou situatie waarschijnlijk minder open gaan zijn tegen haar. dan blijft de vriendschap een beetje gelijk en kun je een volgende teleurstelling voorkomen. ik hoop dat je de mk snel een plaatsje kunt geven en dat je snel zwanger bent van een volgend wondertje.
Ik kan me voorstellen dat je je naar voelt over het feit dat je vriendin niet helemaal eerlijk schijnt te zijn. Want je hebt de info van haar schoonmoeder. Ik vraag me af of die schoonmoeder alles weet. Wie weet heeft schoonmoeder iets verkeerd begrepen, door elkaar gehaald of heeft je vriendin schoonmoeder om bepaalde redenen iets anders verteld. Ik vertel mijn schoonmoeder namelijk ook wel eens dat ik A heb gedaan terwijl ik B doe. Gewoon om gezeik te voorkomen! Wie weet is je vriendin destijds per ongeluk zwanger geraakt en besloten ze na de miskraam dat ze toch graag nu een kindje wilden en was het daarna inderdaad in 1x raak. Als je er zo mee zit dan zou ik aan je vriendin vragen waarom je dan een heel ander verhaal hebt gehoord van schoonmoeder.
Ik zie het probleem ook niet zo. Misschien verteld ze niet het hele verhaal omdat ze het moeilijk vindt om over de miskraam te praten? Misschien heb je haar moeder verkeerd begrepen? Er kunnen zoveel reden zijn waarom het totale verhaal niet lijkt te kloppen, maar kwade opzet lijkt me niet direct logisch.
Ik heb er nog even over nagedacht... Als het echt zo is, dat zij wéét dat jij al héél lang bezig bent met proberen, en een miskraam hebt gehad, en zij doet dan alsnog alsof het bij haar van een leiden dakje is gegaan... Dan vind ik haar géén vriendin. Als ik tegen een zwangere vriendin zou vertellen, dat ik al anderhalf jaar probeer zwanger te worden, maar dat het niet lukt, behalve die éne keer, wat een miskraam werd, en zij heeft het óók niet makkelijk gehad, dan verwacht ik dat zij mij steunt en zegt: Ja, dat is heel naar. Ik heb dat ook gehad, maar kijk: Ik ben nu ook zwanger, dus bij jou komt het ook vast goed! Ik kan me zo snel geen goede reden bedenken, waarbij zij in die situatie zou liegen en doen alsof het bij haar zo makkelijk was. Niet als het bij mij zo moeilijk gaat. MAAR misschien mis ik het inzicht wel, en is er wel een goede reden voor. Daarom zou ik het gewoon vragen. Van "ik hoorde van je schoonmoeder...". Als ze het toegeeft, dan kun je vragen waarom ze dat niet eerlijk gezegd heeft. Ze weet immers dat jij ook zo lang bezig bent... Vertel haar, dat je het gevoel hebt, dat ze jou niet vertrouwt en wat dat met jou doet. Als ze een echte vriendin is, zal ze eerlijk antwoord geven en zal ze het vervelend vinden, dat het jou een naar gevoel heeft gegeven.
Vaag. Nu ken ik iemand die naar ons toe het had over een ronde en hier op zp (is niet meer actief) hele andere dingen vertelde. In dat geval vind ik het gewoon zielig gedrag!
En dan is het nog de vraag wáár ze de waarheid vertelde. Loog ze hier, voor de aandacht? Of loog ze tegen jullie, omdat ze zich schaamde? Of wat anders?
het is en blijft een apart verhaal gelogen of niet gelogen misschien wilde zij het nog niet vertellen of is het niet waar en is er iemand gewoon aan het kletsen om jou te laten weten dat je niet de enigste bent maar goed als ze een goeie vriendin is mag en kun je dat gewoon vragen dan weet je gelijk of het waar is of niet en kun je vragen waarom ze niks verteld heeft dat het bij jou mis is gegaan is heel erg en ze kan jou idd daar in steunen wij weten niet de toon waarop zij dat heeft gezegd dat het in een keer raak was je bent op het moment ook heel emotioneel en helaas spelen je hormonen ook nog een rol waardoor je dingen anders kan gaan zien of voelen het enigste wat je kan doen is vragen naar de waarheid en zegt ze dat het niet zo is dan moet je haar geloven en niet die schoonmoeder geloof je haar niet dan moet je eens bij je zelf nagaan of jullie wel echte vriendinnen zijn want twijfel je daar aan dan zal het nooit goed voelen tussen jullie en kan je beter stoppen met de vriendschap want dan blij je haar altijd wantrouwen ik kan alleen maar hopen dat ook jullie binnenkort weer een wondertje verwachten en tot die tijd zul je zelf ook eerlijk moeten zijn tegen haar en tegen jezelf groetjes en sterkte
Ik begrijp niet zo goed waar je je druk om maakt geloof ik... Ik heb twee miskramen gehad tijdens de icsi behandelingen en dit heb ik ook niet verteld tegen mijn vriendinnen, sommige hebben daar niet zo'n behoefte aan om dat te delen met anderen.
Ik heb in sept. een MK gehad. Van mijn zoontje zijn we 2.5 jaar bezig geweest voor ik zwanger was. Toen ik dus met de mk wél in ronde 1 zwanger was was ik ook compleet in shock ( en nee niet om op te scheppen ) Na de MK was ik binnen 3mnd weer in verwachting en ja weer overrompeld omdat ik het wederom niet verwacht had. Zo vreemd vind ik dat dus niet en vind het ook niet opschepperig over komen. Wbt haar MK niet iedereen kan daar "makkelijk" over praten wie weet heeft ze het er juist nu door haar zwangerschap weer moeilijk mee? Verder hoop ik dat je zelf ook snel weer zwanger mag zijn!