Ik was ook niet heel serieus Ik denk trouwens dat het predicaat vrije opvoeding beter past. Dat was ook stiekem wel hetgeen waarmee ik "niet straffen, niet belonen" in eerste instantie mee verwarde.
Oh ik dacht al, ben ik kort door de bocht, maar die was niet voor mij haha... toch? Mijn s.zus zegt dus altijd heel lieflijk dat hij iets niet mag en dat hij sorry moet zeggen. Neefje zegt dan heel verveeld sorry en schopt mijn zoon 5 minuten later weer tegen zijn schenen dus ja... Ik vind eerlijk gezegd dat ze hem best eens aan mag pakken. Op zijn kamertje zetten ofzo.
Het gedrag van neefje is wellicht nog wel te begrijpen gezien de situatie: geen grenzen, veel verandering in korte tijd. Het gedrag van de opvoeders niet: zijn ouders dus. Wat hebben je schoonouders hierover te zeggen? Wat vinden zij van dit gedrag? En hoe zeggen zij hiermee om te gaan? Ik grijp zelf altijd in als een extern kindje mijn kindjes plaagt/pijn doet/iets afpakt/etc. Ik zou je neefje bij je roepen/nemen en heb aankijken en zeggen: "ik zie dat je N schopt, dat doet N heel veel pijn, je mag niet meer schoppen - heb je dat begrepen?" (antwoord neefje). "Wat mag je niet doen?" (antwoord neefje). "Goed zo, ga nu maar weer lief spelen". Dan ben je dus niet aan het straffen, wat wellicht idd meer een taak is van de ouders, maar grijp je wel in. Hoe reageert N op zn neef? *** M heeft ook een oudere neef (jaar ouder) en toen zij anderhalf en hij tweeeneenhalf was, is er ook een moeilijke tijd geweest. X is nooit echt fysiek geweest (hoewel hij vast wel eens heeft geduwt), maar ging altijd keihard gillen als M in de buurt kwam. Was bij hem echt een fase. Toen hij wat ouder werd, was hij juist superlief voor M: behulpzaam, zacht en teder. Heel schattig. X wordt ook nauwelijks gecorrigeerd trouwens. Maar goed, niet zo'n heftige fysieke acties als bij N's neef. Hopelijk bij hem ook een tijdelijk gebeuren?
Ik snap wel dat je dit antwoord geeft maar veel ouders zijn er niet van gediend dat een ander je kind terecht wijst. Verder normaal wat is normaal. Je hebt jongens die dit zo uiten te veel in korte tijd gebeurt weinig grenzen misschien het kdv verblijf wat te veel indruk maakt te vermoeiend ect ect. Het is altijd lastig om in deze situaties een goed oordeel te geven je hebt wel peuters die fysiek zich vaak uiten en niet meteen omdat het geen grenzen krijg maar gewoon omdat het een stuk van het aard van het beestje is. Hoe veel kinderen worden niet eerst een tijdje alleen groot gebracht en is het eerste kleinkind en vaak het meeste verwent. Mijn advies is praat er met de ouders over vraag hoe ze er over denken en vraag aan hun wat de reden zou kunnen zijn. Je kunt het altijd in de richting sturen van misschien kan je dit of dat proberen, Maar blijf met advies op de achter grond menige ouder voelt zich ge kwets als het om zijn of haar kind gaat en voor je het weet heb je er een familieruzie bij.
@pnirmal: mja ik hou er ook nie van als een ander wat van mijn kind zegt. Maar ik vind wel dat als er iets gebeurd wat echt niet kan en ik zie het niet... Dat iemand best wat mag zeggen. Ligt ook aan de manier waarop natuurlijk. Maar iemand mag best zeggen "ik wil niet dat dat nog een keer gebeurd" en dan zou ik daar zelf ook nog wel opletten dat dat niet gebeurd. Niet geheel representatief voor de situatie van TS dus
Bedenk me net ineens wel een situatie waarin ik een anders kind vrij streng terecht gewezen heb. 2x in totaal sinds Anne geboren is. 1x het buurjongetje dat niet alleen niet kan luisteren maar als toegevoegde moeilijkheid bovendien geen NLs spreekt. Dus dan is lichaamstaal het enige waar je iets mee kunt bereiken. En 1x in de speeltuin.. Mijn dochter pakte de fiets van een meisje. Moeder zei: doe maar hoor! Maar het andere kindje werd onwijs boos en begon meteen te slaan. Moeder deed niets! Dus die 2 zelf maar uit elkaar gehaald. Even later.. Anne pakt een schepje uit het zand en dat meisje legt dr arm om anne's keel en knijpt zo dr keel dicht. Toen was ik boos! Maar weer uit elkaar gehaald.. En 2 minuten later doet ze het 2 handen om anne dr keel nog een keer. Als dan de moeder al die keren gewoon toekijkt en niets zegt... Dan kan het betreffende kotertje wel een preek van mij krijgen. Overigens was de moeder inderdaad enigzins beledigd toen en kon ze toen spontaan wel opstaan. Om dr kind te troosten en tegen mij te zeggen. "temperamentje van dr vader.. Die is Spaans". Mag toch hopen dat dr vader andere manieren heeft om z'n dochter te vertellen dat iets niet mag.......
Dus als ik het goed begrijp knijpt die vader van dat kindje ook andermans keel dicht als hem iets niet aan staat?? Als n kind van mij iets verkeerd doet of het gaat onbedoeld verkeerd dan ben ik de eerste die erbij staat. Snap dat nooit van anderen dat die dan lekker blijven zitten.. anywayz...Ik denk dat het neefje van TS veel meer baat heeft op dit moment met erbij gaan zitten als die 2 samen spelen en het gebeuren begeleiden als dat er opgetreden wordt als hij iets verkeerd doet. Hij heeft duidelijk de "spelregels" van lief samen spelen nog niet door en uit zijn frustraties door een ander wat aan te doen (ik herken dit van mijn oudste met PDD-NOS....NIET gezegd dat dit kereltje ook PDD-NOS heeft hoor!! Maar ik heb wel het idee dat hij dit door wat voor rede dan ook niet automatisch opgepikt heeft; samen spelen.) Je kan het kind wel straffen om wat het verkeed doet. Maar als je dat doet laat je hem vervolgens hangen....hij wet immers niet wat hij dan moet! Laat hem zien hoe dat moet! Dat hij schopt en onderwijl even kijkt of dat iemand het ziet bevestigt alleen maar mijn vermoeden hier over. Hij WEET immers ondertussen wel dat dit gedrag door de grote mensen niet getolereerd wordt (of iig niet door TS). Maar hoe hij het anders aan moet pakken weet hij niet....en als hij dat door het te doen niet leert dan zal hij het door dat iemand het hem een andere manier aanreikt moeten leren. Bvb; "Nee niet afpakken Neefje! Kijk zoontje heeft het nu. En straks als Zoontje klaar is mag jij het weer. Speel nu maar even hier mee." En dan geef je hem een ander stuk speelgoed waar hij interesse in zou kunnen hebben. En dit dan uiteraard zodra je ziet aankomen dat hij het af gaat pakken! Liefst nog VOOR hij het vast heeft en al helemaal voor hij een agressieve actie onderneemt richting zoontje! Dit zal uiteraard niet in een keer goed gaan! Misschien zelfs niet in 10x Maar de 11e keer ofzo kan hij zijn frustratie of jaloezie of wat het ook is bedwingen en wel het goede doen. Vergt geduld en tijd maar dit is imho de beste manier zonder een jochie van (bijna) 3 als crimineeltje te behandelen simpel weg omdat hij iets wat hij ondertussen door zou kunnen hebben niet door heeft. Enneuh....boos worden kan altijd nog heh!