Ik weet niet of mijn topic hier goed staat/mag staan, anders hoor ik het wel. Mijn vriend heeft gisteren tegen mij verteld dat hij voorlopig nog geen tweede kindje wil. Hij liep hier al een tijdje mee rond, maar durfde het nu pas te zeggen. Ik snap er niks van, want we waren het er allebei over eens dat we er zo'n drie jaar tussen wilden hebben (we zouden volgend voorjaar aan de klus gaan, onze zoon is dan twee), maar hij wil dus pas gaan beginnen als ons zoontje vier jaar is. Tegen die tijd ben ik 32 en stel dat het (meer dan) een jaar duurt voordat ik zwanger ben......dat wil ik gewoon niet Maar ja, it takes two to tango, ik moet ook aan hem denken, aan wat hij wil. Zijn reden is trouwens dat hij eerst een ander huis wil hebben en voorlopig gaan we nog niet verhuizen, dat kan nog wel wat jaartjes duren. Oh, ik voel me zó rot op het moment! Sorry voor mijn klaagzang, maar ik moest het even kwijt...
begrijp heel goed dat je je rot voelt. Je stelt je ergens op in en dan hoor je opeens dat het anders word. Je wil het ook heel graag zo te lezen. Ik weet dat je er nu niks aan hebt maar gelukkig sluit hij niet uit dat er een tweede kindje komt. Wie weet denkt hij er later anders over en komt het kindje toch op het moment als jullie eerst afgesproken hebben. Praat er goed over met hem! Ze ook hoe jij erover denkt. Sterkte!
ja das idd heel lastig zoiets. jammer genoeg heb je voor een baby altijd twee mensen nodig. ik heb geen tips of ervaring ( die van mij riep toen marinte twee maand was al dat ie weer wilde maar ik wil graag nog even wachten ze is nu pas 7 maand) maar wil je iig heel veel succes en sterkte wensen. al heb je daar natuurlijk niets aan. 1 klein advies: ik denk dat je je man niet teveel moet gaan pushen. wordt ie mischien alleen maar gefrustreerd. hoe moeilijk het ook is. liefs elmo24
Meid ik weet precies hoe je je voelt. Mijn vriend wil ook geen tweede en ik wil het ook ontzettend graag. Inderdaad... it takes two to tango. Ik heb voor mezelf gezegd dat ik het voorlopig even laat rusten en het over een half jaar maar weer eens naar voren breng. Ik denk niet dat je moet pushen, maar je moet het wel blijven aankaarten af en toe. Het is moeilijk ik weet het. Zelf heb ik mijn gevoelens en gedachten erover op papier gezet. Mijn vriend is niet zo'n prater en op deze manier kan ik hem dit vast geven, even laten bezinken en dan na een paar dagen een goed gesprek aangaan. Ik merkte dat er bij mij al een klein stukje last van schouders af viel door het op te schrijven. Dan heb je voor jezelf het gevoel dat je er zelf iets mee doet. Dat het niet op de lange baan wordt geschoven. (weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar ik hoop dat je me snapt) Liefs Marieke
Ik zal het inderdaad 'gewoon' een tijdje moeten laten rusten......er zit niets anders op. En pushen ga ik zeker niet doen, dat werkt alleen maar averechts.
Ja, ik wil heel graag. Wachten tot volgend voorjaar is wel uit te houden, maar dat word nu wat langer.....
Vervelend he! Dat geeft zo'n machteloos/rot gevoel! Ik zou inderdaad niet pushen, want dat werkt vaak averechts. Echter een goed gesprek kan nooit kwaad. Dan kun jij je punten ook nog eens aangeven! Succes.
Ik herken me helemaal in jou verhaal, hier is het namelijk precies hetzelfde. Mijn man wil ook het liefst wachten en gaf laatst zelfs aan, als het aan hem lag er helemaal geen 2e komt. Dat heb ik hem wel uit z'n hoofd weten te praten, maar het enthousiaste spat er niet bepaalt vanaf. Ik ben er op een gegeven moment ook over opgehouden, want het eindige telkens weer tot een discussie. En wat schets mijn verbazing?? Hij begint nu uit zichzelf steeds vaker over "als er een 2e komt". Ik sta dan met m'n oren te klapperen, maar reageer er verder nog niet op. Dus wat ik wil zeggen, geef de hoop niet op. Wie weet praat ie volgend jaar wel weer heel anders en gaat ie alsnog overstag.