Hallo Dames, Ik zal even mijn verhaal in het kort uitleggen ben op dit moment 31 weken zwanger van ons tweede kindje. Ik heb al vanaf 21 weken bedrust ivm een laagliggende placenta en een blaasontstekingbacterie die steeds terugkomt of niet goed weg gaat. bij mijn dochter had ik hetzelfde probleem door die bacterie is zij waarschijnlijk 6 weken te vroeg geboren. doordat ik steeds veel in bed lig begin je natuurlijk ontzettend veel na te denken nu betrap ik mezelf er op dat ik steeds er aan denk of alles wel goed komt met dit kindje. ik kan me er bijna geen voorstelling van maken dat ik straks 2 kindje's heb en word hierdoor heel onzeker en bang. Ik denk steeds is het ons wel gegund om twee gezonde kinderen op de wereld te zetten. die gedachte is toch niet normaal of wel? Dan zijn er van die dagen dat ik het minder voel bewegen en dan denk ik meteen ja zie je wel dit gaat niet goed komen. word echt gek van mezelf. Sorry voor mijn negatieve verhaal maar kan er echt niks aan doen en heb het gevoel dat ik er ook met niemand over kan praten. Ik hoop dat jullie mij een beetje gerust kunnen stellen het lucht in ieder geval al een beetje op om het op te schrijven. Groetjes
Ik herken het hoor. Soms denk ik, is het wel verstandig geweest om voor nog een kindje te gaan. Stel dat dit kindje niet gezond is. enz.... Fenna is nu gezond, maar je weet niet wat de toekomst brengt. Dan kan je je overal wel druk om maken. Dus ik vind het echt niet raar dat je er aan denkt hoor.
Ik wens jou eerste stand sterkte alles komt goed maak je geen zorgen, probeer positief te denken anders beland je dalijk nog in een depressie. Bij mij is er groot kans op erfelijkheid ik heb namelijk een lichamelijk afwijking en de kindje kan het ook krijgen de kans is 50% procent maar probeer altijd positief te denken en hoop dat ik een gezond kindje krijgt ook al heeft hij een klein afwijking hij is welkom want ik heb geen spijt dat ik voor de tweede heb gekozen. En ik ben ook heel onzeker of ik mij gaat lukken met twee kleintjes maar ik probeer altijd positief te denken en sterk te blijven kinderen groeien snel en de jaren gaan snel om. Ik denk altijd er zijn mensen die in ergere toestand zijn dan mij en mischien helpt het ook jou om zo te denken, en je bent bijna bij de einde hou het nog even vol en hoop dat alles goed komt. Je kan mischien hulp vragen via huisarts dat ze jou doorverwijst naar de maatschappelijk werker of psycholoog. Of je moet aan je gynecoloog jou situatie uitleggen en mischien kan hij jou helpen en gerust stellen? Ik wens jou veel sterkte doe het rustig aan alles komt goed, ik ben ook bang maar probeer altijd positief te denken en soms heb ik ook van die onzekerheid gevoelens maar dat is bij iedereen zo. De baby voel ik ook niet meer zo regelmatig, maar zoals ik op forum heb gelezen hoe meer je naar de einde komt hoe krapper de baby in de buik krijgt en hoe minder hij gaat bewegen als je onzeker bent kun je altijd naar de ziekenhuis bellen.
Dankje wel dames ik moet aanstaande dinsdag weer naar mijn gyn misschien toch indd handig om het even te bespreken. Groetjes