los van het hele stempel gebeuren, kan het niet zo zijn dat je zoontje merkt dat juist dat gedrag hem meer aandacht opleverd, ik zou hem in elk geval straf geven voor zijn gedrag bepraten dat dat niet mag en verder negeren, daarnaast zou ik idd ook naar een huisarts gaan, maar ik zou weer geen dingen aan de huisarts voor gaan leggen het zou dit of dat kunnen zijn, let op dat ookal heeft je kind wel ADHD of iets anders geeft hem dat nog geen reden tot dat gedrag ( ik heb gemerkt aan een vriendin dat zij dus continue de ADHD de schuld geeft en qua opvoeding het maar gewoon laat zoals het is want hij heeft ADHD)
Daar klinkt t eerder naar dan naar de andere stoornissen die hier zijn genoemd. Maar het beste kan je even langs de huisarts en die kan kijken naar welke specialist je het beste kan, die kunnen je.beter helpen dan wij hier. Lijkt me voor je zoontje het beste, als hij het niet met opzet.doet maar het overkomt hem.gewoon lijkt het mij voor hemzelf ook heel erg naar.
Ik denk helemaal niet aan een of andere stoornis of gedragsprobleem. Kan het niet zo zijn dat hij het gewoon moeilijk vindt om z'n boosheid/frustratie over iets te uiten? Ik herken het wel van mijn (meestal heel lieve) zoon. Die kan soms ook behoorlijk uithalen. Wat ik met hem probeer is alternatieven aanreiken. Op het moment dat hij over de grens gaat (slaan, schoppen, schreeuwen) dan zeg ik heel duidelijk dat ik dat niet goed vind en moet hij op de trap zitten. Als hij weer gekalmeerd is, probeer ik hem uit te laten leggen waarom hij deed wat hij deed. Meestal wil hij dat niet. Dan zeg ik iets in de trant van: je mag best boos zijn als ik iets zeg wat je niet leuk vindt, (of als je zusje iets afpakt, of weet ik wat er gebeurd is), maar dan mag je niet slaan en schoppen, of heel hard gaan schreeuwen en gillen. Wat kun je dan wel doen? En dan bedenken we samen iets wat wel oké is om te doen als je boos bent. Dat lost het echt niet meteen op, maar ik hoop dat dit verbetering gaat geven. Het is volgens mij zo belangrijk dat een kind leert om te gaan met al z'n emoties, ook de 'moeilijkere' zoals boosheid. Zeker voor een kind dat blijkbaar moeite heeft om het te uiten of onder woorden te brengen. Al met al is die hele tijd van net naar school voor een kind heel ingrijpend. Er komt zo veel op ze af, ze moeten zich ineens staande houden in een grote groep (en dan is mijn zoon het kdv gewend, maar 14 peuters is toch heel wat anders dan een groep van 25 kleuters, binnen een nog veel grotere school) en er worden heel andere dingen van ze verwacht. Logisch dat ze zich thuis willen afreageren; thuis is het immers veilig en vertrouwd, dus daar durven ze zich te laten gaan, en al die spanning eruit te gooien die ze overdag hebben opgebouwd. Geef hem duidelijkheid: geef aan wat je niet tolereert, en ga samen op zoek naar gedrag dat wel oké is. Heel veel sterkte (en als het bij mij thuis gelukt is om zoonlief weer helemaal op de rit te krijgen meld ik me wel weer, om te laten weten of ik hiermee nou gelijk heb of niet )
Ja idd het is niet alleen voor ons lastig maar voor hem ook. Ik hoop gewoon dat we de rust weer in hem krijgem zoals ie was. Tuurlijk moet een kind leven, maar dit is hij niet. Ik wil graag weten waar het weg komt zodat wij hem kunnen helpen en weten hoe we er mee om moeten gaan.