schuldig?

Waarom laat je je dochter niet helpen om wat spulletjes te kiezen? Dan is het ook een beetje van haar en is het haar keuze. Dan hoef jij je niet schuldig te voelen. En probeer je eroverheen te zetten. De situatie is nu eenmaal veranderd en je hebt de kans om een keer een impuls aankoop te doen. Iets wat je 2 jaar geleden niet kon. Geniet er lekker van, samen met je gezin.

 

Ach meid, wat vervelend voor je! Ik kan het me wel voorstellen hoor. Maar dingen veranderen nu eenmaal. En ik denk dat je dochter het niet eens in de gaten heeft, die is er echt te klein voor om ervan bewust te zijn.
Er is trouwens ook niks mis met tweedehands hoor! Wij hebben ook een hoop gekregen, ook al zitten wij niet krap met geld. Daar wordt onze kleine meid echt niet slechter van!
Ik hoop dat je binnenkort echt kan gaan genieten, want dat verdien je dan toch? Heerlijk dat je nu wat meer te besteden hebt.

 

Dat van Twinkle is een goed idee trouwens! Maak er iets leuks van met de kleine!

 

Ik heb precies hetzelfde! Mijn dochter is nu ruim 4, en we zaten tijdens haar geboorte echt in een rot periode.
Nu ben ik weer zwanger, en tsja, ik heb de neiging om alles weer tweedehands te doen. Waarom veel geld uitgeven toch?
Terwijl ik tegen mijn moeder (bvb) zeg dat ik nu een kleuren kamer wil voor de baby omdat het nu kan, we zitten nu in een hele leuke situatie en we kunnen ons meer veroorloven.

Mijn oudste is op welk vlak dan ook nooit iets tekort gekomen, liefde en spulletjes, alleen inderdaad vaak tweedehands.

Daarom ook het herbruiken van de babyspulletjes die we van mijn dochter hadden...een wiegje lenen, dit lenen of tweedehands kopen, terwijl ik tegelijkertijd heel veel leuke nieuwe dingen zie.

Ik heb als voordeel dat mijn dochter van ruim 4 helemaal in de wolken is als grote zus in spe, en in de stad dus regelmatig aan komt rennen met leuke dingen voor haar broertje of zusje.
Ik denk dat dit mij helpt, het feit dat zij hier zo makkelijk mee om gaat laat zien dat zij totaal niet het idee heeft dat zij iets tekort is geschoten.

Wel hebben wij haar kamer nu ook helemaal aangepast (ja ook weer grotendeels tweedehands hahaha) en hier is zij super happy mee.
De baby komt en die heeft een "nieuwe" kamer en zij heeft er ook 1.

Jouw kleine is natuurlijk nog heel erg jong, en kan dit niet zoals mijn 4 jarige, maar je kan haar misschien wel mee laten beslissen als je naar kleurtjes of dingetjes kijkt. Misschien maakt dat het voor jou ook makkelijker.

 

Waarom neem je haar niet mee en koop je na het babyshoppen een leuk cadeautje voor haar wat ze al een tijdje graag wil hebben ofzo?

 

Ik herken het ook wel een beetje...naar gevoel is dat...
Hier bij dochter 1 week voor de bevalling verhuisd. Hebben wel wat geverfd en ons uitgekozen behangetje op de muur gedaan, maar het was toch niet zoals ik het voor ogen had. Er moest nog wat aan die kamer gebeuren (lag parket in, ml wou het er niet uithalen en 1 muur was niet mijn smaak maar lastig te veranderen) maar dat kregen we gewoon niet voor elkaar binnen dat korte termijn. Het is een leuk kamertje geworden hoor, maar het is niet zoals ik wou.
Ook nadien de eerste tijd geen pogingen ondernomen om het wel naar mijn smaak te veranderen. Kost veel tijd en waar moet ze dan nu slapen nu ze zo gehecht is aan dr kamertje en dr structuur.
Nu er een tweeling op komst is zijn we wel bezig met hun kamertje en wordt het precies zoals ik dat in gedachten had met bijpassende vloer en muurschildering.
Ik voel me ook erg schuldig naar mijn dochter toe dat we bij haar geen moeite hebben gedaan en zij als eerste niet de droomkamer had die ik graag had willen hebben.
Ik probeer het schuldgevoel maar weg te duwen met het idee dat we haar komende zomer een peuterkamer willen geven en dan wel alles helemaal gaan veranderen en mooi gaan maken

Ik zou nog wat leuks voor je dochter kopen als haar zusje er straks is en stras ook een mooi peuterkamertje inrichten
Het is verder je eigen gevoel, zij is echt niets tekort gekomen. Bovendien ook nog veel te jong om dat te beseffen. Probeer het beetje los te laten

 

Ik heb me een poosje schuldig gevoeld dat er een broertje of zusje kwam. Gewoon omdat onze oudste dan de aandacht moest gaan verdelen en voor mijn idee ook mijn liefde voor haar.
Dit werd al snel anders toen onze oudste zo blij was dat er iemand bij kwam die met haar kon spelen.
Ook kochten we een nieuwe kinderwagen die 3 keer zo luxe was als die van de oudste waar ik me ook schuldig over voelde. Maar de 2e heeft veel van het kamertje van de oudste gekregen en vond dat de 2e ook wel wat nieuws mocht.

Na de geboorte van de 2e ben ik er trouwens net al vele andere met mij dat er nog een liefdesdoosje open gaat en je net zoveel van je 1e als de 2e houd!