Zodra het hartje klopt is het een levend wezen voor mijn gevoel en ja een mens. Vind het net zoiets als iemand die in tijdelijk in coma ligt om te herstellen. Bijde afhankelijk van het geen wat ze in leven houdt tot dat je gezond genoeg bent om zelfstandig te kunnen leven. Je kunt weinig, denkt nog niet maar je leeft. Zolang er nog geen hartje klopt is er voor mijn gevoel geen mens maar wel een wonder aan de gang. Toch heb ik met abortus in dat termijn totaal geen probleem omdat het niet voelt als iets vermoorden maar eerder op het voorkomen van uitgroeien tot een mens.
Dit wordt weer een abortus topic waarbij mensen gekwetst worden, bewust of onbewust. Zullen we het gewoon houden bij het beantwoorden van de topic vraag, kan heel simpel met ja of nee
een kind van 24 weken kan niet zelfstandig leven hoor... daar zijn een hele hoop couveuses (surregaatbaarmoeders), beademingsapparaten, sondes en weet ik veel wat nog meer voor nodig. Dus eigelijk nog steeds een parasiet?
@Debby: Ik denk dat Lin80 een foutje heeft gemaakt met het "zelfstandig" leven. Anders zou elk ziek geboren kindje een parasiet zijn, denk niet dat ze dat bedoeld! Maar ik kan me wel redelijk in haar verhaal vinden, ook al klinkt 'parasiet' misschien wat naar.
Sorry,maar dit snap ik niet.Een eicel op zich is toch geen mensje? Als je het over embryo's hebt,dan is het anders.
Helaas worden die kinderen vaak wel gestraft door geboren te worden bij ouders die het echt niet willen... Ik ben ook van mening dat je er heel erg goed voor mag zorgen dat je niet zwanger raakt als je het niet wilt. Maar ik zie inderdaad ook liever dat er bij een ongewenst kind abortus wordt gepleegd dan dat het geboren wordt. Ik heb minder medelijden met een ongeboren kind dat wordt weggehaald dan met een kind dat dag in dag uit in een vreselijke situatie moet leven. En even voor alle duidelijkheid: uiteraard bedoel ik niet dat elk ongepland of zelfs in oorsprong ongewenst kind het slecht krijgt. Maar als je van te voren kan zeggen dat je het kind niet gaat kunnen of willen bieden wat het nodig heeft, vind ik het een erg verstandige beslissing om voor abortus te kiezen. En om op de originele post te reageren: voor mij gevoel was het kleine wezentje in mijn buik (die ondertussen ruim 1,5 jaar hier rondloopt ) onmiddellijk een mensje.
En de 24-weken grens.. ALS je kindje dat overleefd dan is er bijna zeker sprake van enorme lichamelijke en geestelijke handicappen waarop het kind ook een 'kasplantje' zal kunnen worden. Hoewel het wel 'echt' een kind is. Daar moet je je ook bij afvragen of het wel 'verstandig' is om alle toeters en bellen uit de kast te halen om een kind op die leeftijd in leven proberen te houden. Zal het wel een waardig leven kunnen leiden? Maar aan de andere kant; mijn dochter is met 30 weken geboren. Natuurlijk wil je, als het je eigen kind betreft, alles uit de kast halen en alles proberen om te zorgen dat je kindje blijft leven! Het is een enorm lastige kwestie en dat zal het ook altijd wel blijven..
Nou ik vindt dat zodra mijn eitje en het sperma van mijn vriend samensmelt ... dan is ons wondertje in de maak en dus al een mens! Nog niet volmaakt en er klopt dan nog niet eens een hartje....maar het is dan voor mij al een mens...een wondertje van mij en mijn vriend!
Sorry, ik bedoel idd eigenlijk dat ze in leven gehouden kunnen worden en de mogelijkheid hebben om te overleven. Eigenlijk nog steeds een "parasiet", maar dan niet meer afhankelijk van de moeder, dus gevoelsmatig voor mij dan pas een mens. Waarschijnlijk vind je het woord parasiet niet gepast, maar ik heb ook geen idee hoe ik het anders moet bewoorden. Hoe noem je anders iets wat alleen kan leven als het vast zit aan/in een ander?
Ik zie het meer als de kans op dit kindje wat verloren is gegaan (en ja heb MK gehad en onze dochter was eigenlijk 1 van 2 maar van 1tje is het hartje niet gaan kloppen en verdwenen na bijna 8 weken) maar ik zag dat niet als kind maar wel een droom , de kans op dit kindje wat verloren is gegaan en dat is evengoed verdrietig natuurlijk...
Sta er absoluut van te kijken dat dit nog niet gesloten is! dit gaat gewild/ongewild uitlopen op een wel/niet verhaal. Ieder zijn mening, maar hoe sommige reageren vind ik buiten proportie gezien het toch om een Levend Wezen gaat. Mijn antwoord in deze is zoals de vraagstelling luidt: JA.
Hmmm, tot een week of 12 vond ik het nog geen 'kind' . Daarna hoorde ik een hartje, ging ik het voelen etc. Ik heb met 6/7 weken een miskraam gehad, vond het jammer maar had absoluut niet het gevoel dat ik een kind had verloren.
Ik zie een embryo als het begin van nieuw leven wat kan uitgroeien tot een mens, niet als mens zoals in de enge definitie. Het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen is een hele andere kwestie. Wat mij betreft mag iedere vrouw die keuze zelf maken. Niet alles is zo zwart of wit. En vrouwen die voor een abortus kiezen zijn meer dan alleen die keuze, het is toch niet alleen dat wat hen als persoon kenmerkt?
Helemaal mee eens! Kreeg een beetje het gevoel dat ik afgeschilderd werd als een gemeen mens omdat ik niet tegen abortus ben en een embryo niet als mens zie, en daaruit gehaald werd dat ik het dus niet erg zou vinden voor iemand die een miskraam zou krijgen. dat wou ik heel graag even rechtzetten
toch vreemd want het is en blijft toch je kind ....maar alleen omdat we het nog niet kunnen voelen of het nog niet goed kunnen zien dat het gewoon een baby is van jullie twee......zien we het totaal nog niet als een baby. Eigenlijk zit er niet veel verschil in of je al 8 maanden of pas 8 weken zwanger bent. Het is al jullie kind vanaf het moment van samensmelting.
Ja dat is in ook vreemd, als je dat zo leest. Theoretisch is ( wordt ) het je kind. Maar mijn gevoel zegt toch wat anders. Ik heb niet direct dat 'Ooooh ik draag mijn kind' gevoel. Ik kan mij helemaal vinden in de post van Lizzy14.