Nou ik heb mijn zoontje zijn hartje gehoord met 7 weken ( bij de echo in het fert centrum) en was het dus wel al echt een kindje.
Feitelijk gezien is een eicel een half mens en een zaadcel ook. Want beide cellen bevatten al de genetische eigenschappen van een mens. Dus als die beide samensmelten en de cellen zich gaan delen dan bevatten deze cellen al alle menselijke eigenschappen. Gevoelsmatig, ik denk wanneer er een hartje te horen/te zien is.
Ik zeg toch ook niet dat het geen kindje was? Maar voor mijn gevoel is het tot een week of 12 nog geen kindje, maar een vruchtje dat kan uitgroeien tot een kind. Ik denk dat het voor iedereen anders is. Ik was ook niet erg verdrietig na de MK. Jammer ja, maar meer ook niet. Dus voor iedereen is dat anders. Ik heb ook niet zoveel moeite met abortus. WEL met late abortus, buiten medische redenen om, maar niet tot een week of 12.
aszz, ik denk dat het idd een persoonlijke beleving is. Wij zagen met 6,5 week al een hartje kloppen en dat maakte het voor mij al echt. Ik voelde dat dus wel zo toen het misging. Maar misschien was het anders geweest als ik dat niet gezien had.
Het leeft dus het is een kindje.... o zo klein met alles erop en eraan, een mini-mensje dat nog moet groeien in mama's warme buik.
Tulip, inderdaad. Dan is het meer tastbaar. Ik was ongetwijfeld ook verdrietiger geweest als ik al een hartje had gehoord of zien kloppen. Maar dat had ik niet, ik was alleen kotsmisselijk en super chaggie. Maar dan nog is het een gevoelskwestie, en voor iedereen anders.
Het is inderdaad heel persoonlijk, wij hebben rond 7 weken ook het hartje gehoord. Waar het voor mijn gevoel (zelfs eerder, echt vanaf dat ik het wist, dus met 5 weken ongeveer) echt al een kindje was, kwam bij mijn man dat gevoel pas toen het op een kindje begon te lijken. Ik vind het overigens ook wel een groot verschil om niet tegen abortus te zijn en niets te voelen bij het denken aan abortus. Ik kan ook niet tegen berichten over abortus en dergelijke. Echter heb ik het gewoon veel moeilijker met kinderen die in een slechte situatie leven. Daarom dat ik, ter voorkoming van dergelijke dingen, pro abortus ben.
Ik vind het een moeilijke vraag, maar ik denk niet dat ik een embryo in het prille stadium een mens kan noemen. In wording wel.
Dat gevoel heb ik zelf ook.. Maar dan leeft een boom dus niet.. En een amoebe ook niet, maar is wel een dier. Lastig hoor!
Eens, anders zouden wij toch wel minimaal 7 'mensen' hebben laten vernietigen met onze icsi pogingen, en dat vind ik een bizarre veronderstelling
Tja moontje zoals je dat nu zegt... tis even een nadenkertje. Maar voor mij staat vast dat een kindje leeft als het hartje klopt. Over het andere denk ik nog even na haha.
Rationeel (en tja, ik blijf wetenschapper ) gezien zeg ik vanaf die 24 weken, omdat pas dan het kindje "zelfstandig" een kans maakt. Gevoelsmatig is helemaal anders, dan ben ik ook 2 kindjes verloren. Maar ik denk dat ik dat als kindjes ervaar, niet vanwege iets "technisch" als potentie tot mens of een kloppend hartje, maar omdat dat samenvalt met al mijn dromen, hopen en wensen die tot leven komen zodra je een positieve test in handen hebt.
Dames...........dit was mijn dochter op de dag van de terugplaatsing... Om zo'n mooie emmy te krijgen hebben ze er 6 moeten ontdooien en daar kan en mag ik niet bij stil staan. Is het een mensje...nee het was heel hard op weg om een mensje te worden. Zodra het een hartslagje heeft dan zie ik het als een nieuw mensje met de hoop op een leventje. als ik de embryo's die nog in de vriezer liggen die we waarschijnlijk nooit meer zullen gebruiken als "persoontjes" zou zien zou ik straks tekenen om mijn eigen kinderen te vernietigen en dat zou ik niet kunnen dus daar moet ik realistisch in zijn anders breekt mijn hart. Ik ben niet volledig tegen abortus......al draaid mijn maag wel om van het idee kan ik het me ook voorstellen dat je soms geen andere keuze meer kan zien.