Symbiose houdt een samenleving van 2 organismen in waarbij beiden voordeel hebben. Nou weet ik niet hoe jij je voelt, maar ik voel weinig voordeel lichamelijk voor mezelf, haha!
Nee hoor, je hebt ook een vorm waarbij een van de twee profijt heeft en de ander Geen nadelen ondervindt Commensalisme heet dat, maar zie een uk in wording niet als zoiets..
Of het nou wel of geen mens in, het gaat om het gevoel. Wij gingen voor een tweede kindje en op het moment van de positieve test voelde het als ons kindje. En ja toen ik met bijna 8 weken een miskraam kreeg had ik dus ook het gevoel een kindje verloren te zijn.En bij een ander is dat misschien pas zo vanaf wanneer je het hartje ziet kloppen en bij weer een ander als het armpjes en beentjes heeft. Maar helaas zijn er nog steeds mensen die opmerkingen maken als: "gelukkig was je pas 8 weken en niet nog verder in je zwangerschap" *auw* Heb trouwens al veel woorden voorbij zie komen maar parasiet die is toch wel nieuw voor mij.
Ik moet trouwens even zeggen dat het geen waar dit topic over gaat niet het zelfde is als waar het stukje op de site over gaat. Topic gaat over mens zijn. Het stukje op de site gaat over "leven". Vind ik ook 2 hele verschillende dingen.
Wow wat lijkt het me bijzonder om zo'n foto in je bezit te hebben zeg! Krijg je die of heb je daar speciaal om gevraagd?
Nog geen mens, maar wel een mens in wording.. met alle rechten die daarbij horen, wat mij betreft. Het leeft, maar kan niet zelfstandig leven. Net als een baby of een jong kind dit ook niet kan. Het is afhankelijk van een ander mens voor voeding. Maar heeft wel het recht er te mogen zijn. En tsja, ik kan niet 100% voor of tegen abortus zijn. Al het leven is mooi en bijzonder en zou een kans moeten krijgen. Maar soms kan dat niet. Soms, is het beter dat een kindje wordt geaborteerd, dan dat het alsnog sterft zonder liefde gekend te hebben. Met in gedachten hoe het in China gaat bijvoorbeeld.
Kijk ook eens WIE dit artikel geschreven heeft... Dit is een zeer christelijk standpunt.. en over geloof valt niet te twisten. Ik deel de mening dan ook niet.
Moeilijk...dat voorop. Ik wil ook niemand kwetsen hiermee hoor! Rationeel zeg ik: ik denk dat ik het pas als mens kan zien als er een stuk bewustzijn is. Als het pijn kan voelen, bewust is van de omgeving, bewust van zichzelf. Ik weet niet precies bij welke week dat begint, maar niet al bij 6 weken. Gevoelsmatig zeg ik: vanaf het moment dat ik de kleine duidelijk zag met beginnende menselijk vormen, rond de 10/11 weken. En ik vind een miskraam ook absoluut niet te vergelijken met het verliezen van een kind wat geleefd heeft. In dat opzicht is het niet al een kind.
Dit snap ik niet goed. Leg eens uit? wat je zegt is toch totaal niet relevant als het gaat over het beantwoorden van de vraag van ts?
Ben het helemaal eens met die site. En vind het ook erg misselijkmakend dat mensen denken het recht over een andere leven te hebben en het dus zomaar beeindigen.
Hoe weten jullie dat het artikel door een gelovig iemand is geschreven? Ik zie nergens een naam of iets staan... ??? EDIT: laat maar, ik zag nu de auteur staan met meerdere artikelen.
net als al eerder is gezegd zie ik het als een mensje in wording vanaf het moment dat het hartje klopt... wel moet ik erbij zeggen dat ik niet tegen abortus ben... ik ben het dan ook volledig eens met een opmerking die ik eerder gelezen heb dat sommige mensen beter voor abortus hadden kunnen kiezen... voor de duidelijkheid miskraam zie ik ook als iets volledig anders dan abortus. heb het helaas een paar keer meegemaakt met mensen die dicht bij mij staan en dat is iets dat je niemand gunt die zo graag een kindje willen.
Ik ken twee kindjes die er nietbwaren geweest als hun (tiener-)moeder net een paar weken eerd had ontdekt dat ze zwanger was. De oudste is een vrolijke, bijdehante meid die inmiddels bij ons op de kleuterschool zit. De jongste is ongeveer van de leeftijd van mijn zoon. Een schattig jongetje, prachtige ogen en een heerlijk lachje. Hun mama heeft het niet makkelijk, woont nog bij haar ouders thuis, moet nog een opleiding volgen en stages doen. Maar ik geloof dat ze van haar kinderen houdt en haar kinderen van haar. Ook de rest van de familie is dol op ze. Bij de gedachte dat deze twee kindjes ook uit elkaar gerukte foetussen hadden kunnen zijn, draait mijn maag om. Een embryo of foetus is in mijn ogen een mens-in-wording. En wie zijn wij om te bepalen welk mens-in-wording wel kans krijgt om mens te zijn en welke niet? Ik vind dat (toekomstige) ouders in bepaalde gevallen de keuze moeten hebben. En ik zal bijvoorbeeld ouders die met pijn in hun hart afscheid hebben moeten nemen van een gewenst kindje dat ernstige gezondheisproblemen had, zeker niet veroordelen. Maar naar mijn persoonlijke mening wordt er in Nederland te makkelijk over abortus gedacht.