Ik begrijp het volkomen en vind het helemaal niet erg. Wanneer ik het nodig zou hebben, had ik het gewoon gekocht - al dan wel in een vriendelijkere vorm. Ze hebben tegenwoordig polsbandjes met touw of een rugtas met touw. Dat staat wat 'kindvriendelijker'. Maar verder vind ik het concept helemaal prima. Beter je kind aan een touw, dan je kind die er tussen uit piept en onder een auto ligt. Iedereen die er raar over doet heeft of geen kinderen (die weglopen) of geen inlevingsvermogen. Mijn hart zit al in mijn keel als ik mijn ventje alleen van de glijbaan laat gaan zonder hem op te kunnen vangen; laat staan als hij hier de straat oversteekt. Stiekem ben ik blij dat hij nog niet zo hard kan rennen !!!
Ik betwijfel of ik nog een zusje zou hebben gehad zonder tuigjes. Mijn zus ging alle kanten op, bij voorkeur recht de weg op of zo dicht mogelijk bij het ravijn. Mijn zusje is de jongste en mijn moeder hoefde ons nauwelijks in de gaten te houden, maar omdat mijn zusje zulke idiote ideeën kon verzinnen was mijn moeder dolblij toen ze een tuigje omhad. Mijn zusje is nu 31 en heeft er geen ernstige trauma's aan over gehouden!
Ik vind het persoonlijk niets, maar heb ook redelijk luisterende kindjes.. En anders moeten ze een handje geven of in de buggy.... Zag er toevallig laatst een, met twee ouders erbij, maar dat was op een groot plein zonder auto's, dan vind ik het wel een beetje overdreven ja. Dus ik zou het niet "uit gemak" willen gebruiken. Ik kan me voorstellen dat er situaties zijn, waarbij het niet anders kan en zou er ook niets van zeggen ofzo. Ieder zijn/ haar ding.
Ik kreeg zelf vroeger op het strand een tuigje om. Geen trauma's aan overgehouden hoor. Zat een lang touw aan. Ik denk dat het eerder trauma's had opgeleverd als ik géén tuigje aan had gehad. Ik deed altijd precies wat niet de bedoeling was, vooral als er water in de buurt was. Trouwens, voor die arme stumpers die nu met zo'n kind zitten , het is met mij best redelijk goed gekomen hoor. Ben best een aardig functionerende volwassene geworden. Dussss... gewoon lekker een tuigje gebruiken om je kind levend door die gevaarlijke jaren heen te krijgen en dan kan het allemaal nog best goed komen.
Ik vind het er wel een beetje raar uit zien, MAAR; gewoon doen hoor en niets aantrekken van de opmerkingen. Zoals iedereen al zegt; veiligheid boven alles!
Ik vind het persoonlijk helemaal niks. En zou mijn kind ook nooit geen tuigje omdoen. De enige die in dit huis een tuig draagt is onze hond. Ik heb verschillende vormen gezien. De echte hoe ik het noem, hondentuig die als een soort rugzak omgaat en de polstuig, die ik enigsinds kindvriendelijker vind. Of een tuigje erg is? Als je het mij vraagt.. ja
Nou nee lijkt me niet echt erg. Voor eigen veiligheid prima toch?! Zoonlief gaat straks op de camping ook aan het tuigje die vastzit aan een haring. Ik ga echt niet 3 weken achter hem aan hollen hoor.
Wij hebben bij de oudste een tuigje gebruikt op vakantie, in een drukke stad. Daar vond ik het ideaal, maar in NL nooit gebruikt. Het ziet er een beetje raar uit, maar wel praktisch... eigenlijk net als crocs
bij het invullen van de poll heb ik het polsbandje onder het kopje tuigje gevoegd. Zelf heb ik het niet gebruikt maar wel regelmatig overwogen. Ik ben het met tuc eens, juist verstandig. Of je nou 1 of 2 of meer kinderen hebt maakt wat mij betreft niet uit. Kijk naar je kind en je weet voldoende. Het gaat inderdaad vaak maar om een paar seconde en ze kunnen weg zijn. hier heb ik ook 2 van die ondernemende, impulsieve kinderen die overal op reageren en op onderzoek uit gaan. Heeft mijn inziens niets met juist opvoeden te maken (krijg daar zo'n jeuk van!) maar veel met het karakter van de kinderen.
Hier zo'n polsbandding met zo'n soort van telefoonsnoer. Bij Aiden maar heel even gebruikt. Die luisterde al vrij snel erg goed. Ik heb er alleen maar positieve reacties op gehad. Men begreep dat ik het beste voor heb met mijn kind en hem liever niet onder een auto zie liggen bijvoorbeeld. Bij Finley ook een paar keer gebruikt, maar nu houdt hij netjes mijn hand vast. Eerder rukte hij zich los en vloog er vandoor. Hij is voor niks en niemand bang en rent alle kanten op. Type wildebras. Ik vond het gewoon veel veiliger voor mijn kinderen en dat kan werkelijk niemand raar vinden in mijn ogen!
Mijn oma heeft 7 kinderen en woonde in het bos met sloten, meertjes etc. De kids werden met een tuigje van een paar meter aan een geitenpin gezet en konden heerlijk spelen. Anders hadden ze toch binnen moeten blijven of wat dan ook. Vliegensvlug waren ze verteld ze nog steeds. M'n vader ooms en tantes kijken er prima op terug. Geen trauma's ofzo!
Ik vind het niet uitzien maar beter het gevoel hebben dat er een hondje uitgelaten word dan dat het kindje doodgereden word he. Maar mijn manneke loopt best braaf met me mee. Ik zeg aan hem op zijn hoogte welke kant we oplopen, wijs die kant op en hij huppelt netjes die kant op. als hij een handje moet geven doet hij dat ook netjes tot nu toe. Een halfjaar geleden deed hij dat nog niet, dat begreep hij toen gewoon nog niet maar dan zat hij in de buggy met drukke plaatsen, hij vind in de buggy zitten ook wel leuk. Wat ik wel heb gekocht is een ID bandje, armbandje. Staat zijn naam, geboortedatum en onze telefoonnummers op. Gekocht voor met uitstapjes en drukke plaatsen. Je weet nooit he
Nu ben ik eigenlijk wel benieuwd, want ik heb zo'n ding nog nooit in gebruik gezien. Maar ik lees hier overal «beter een tuigje dan je kind onder een auto». Maar daar helpt zo'n tuigje toch niet bij? Ik bedoel, je kan ze toch moeilijk onderuit trekken als er een auto aan komt? Ik kan mij er iets bij voorstellen dat ze niet weg kunnen lopen (al lijkt het mij net onhandig op drukke plekken - onze hond heeft er ook altijd een handje van weg om langs de verkeerde kant van een paal te lopen, zodat je in de war komt met dat touw). Maar je beschermt er toch niet tegen ongevallen?
@shakes ik ken kindjes die meteen wegrennen zodra je ze uit de buggy haalt. Gewoon een willekeurige kant op en luisteren ho maar. Als ze dan een drukke weg op rennen en onder een auto komen.. Tja dat had je kunnen voorkomen door ze een tuigje om te doen, dan hadden ze die drukke weg nooit bereikt. Gelukkig zijn mijn eigen kinderen vlotter met luisteren dan met lopen, maar als je kind zich net in een andere volgorde ontwikkelt zit je er maar mooi mee. Ik heb er alle begrip voor als ouders een tuigje gebruiken.
Ons zoontje luistert binnen wel redelijk goed, maar als hij buiten is dan ziet hij zoveel dingen die hij wil bekijken dat er geen houden aan is En meestal is dat wel prima hoor Ik heb de tijd en energie om hem 20 keer ergens weg te halen. Maar in sommige situaties vind ik het wel handig...
Ja dat begrijp ik wel. Mijn dochter was namelijk ook zo. Maar hoe stóp je hen dan met zo'n tuigje? Dan trek je hen toch gewoon om, want zo'n peuter staat toch helemaal nog niet sterk op zijn beentjes?
Gewoon zorgen dat je ver genoeg van de weg blijft. Bijvoorbeeld: het touw is 1 meter. Als je dan zelf 2 meter van de weg vandaan blijft kan je kindje ook nooit dichterbij de weg komen. Het is ook niet bedoelt om je kindje te sturen of om te trekken. Maar puur om hem te begrenzen in hoe ver weg hij kan lopen. Ik heb hem dus 1 keer gebruikt en merkte dat de eerste 10 meter moeizaam ging, dat Tobias elke keer verder weg wilde lopen en dan inderdaad viel omdat hij tegengehouden werd. Maar na 2 keer had hij het door en bleef gewoon wat dichterbij lopen.
Wij hebben een rugzakje in de vorm van een aapje (knuffeldier) en zijn staart is het 'riempje'. Het ziet er dus helemaal niet uit als een tuigje, maar gewoon als een echt rugzakje in de vorm van een knuffelaap. We hebben het rugzakje een paar keer gebruikt in een pretpark en het viel eigenlijk niemand op. De enige opmerking die we kregen was ' goh wat handig, ziet en nog leuk uit ook'.