Mja, met een kindje vind ik het eigenlijk niet nodig. Handje vasthouden moet gewoon buiten, zo simpel is het. Hier laat ik nu pas sinds kort mijn jongste (net 3 geworden) stukjes los lopen, op veilige plekken waar ze niet zo onder een auto kan rennen. Ze luistert nu goed en blijft bij mij, dus dan kan het. Oudste was hetzelfde verhaal. Tot die leeftijd moet je ze gewoon vasthouden. En dan doe ik liever aan de hand dan aan de 'lijn'
Mwah, nee waarom zou een tuigje erg zijn? Is het erger dan een kind dat verplicht aan de hand moet lopen? Of erger dan een kind dat verplicht in de wandelwagen moet zitten? Het is iets wat je minder frequent ziet op straat en ik denk dat mensen het daarom raar vinden. Ik heb het nooit gebruikt, maar had het wellicht best kunnen gebruiken. Ik wilde, net als alle ouders, ook dat mijn dochter gewoon netjes bij me zou blijven lopen, maar zij was (en soms, is) echt een wegloper. Verplicht aan de hand? Dan ging ze gewoon op de grond liggen en echt niet dat ze dan mee kwam hoor. Kon ik boos worden, lief doen, geduldig blijven, gewoon weglopen. Mevrouw bleef stug liggen. Echt, ik heb wat dat betreft nog nooit zo'n koppig kind meegemaakt als die dochter van mij . Als jij een tuigje handig, fijn en/of prima vindt dan moet je gewoon poep hebben aan anderen en dat tuigje lekker gebruiken.
Op FB was er toen een discussie over, vreselijke dingen gingen er over en weer over een tuigje. Ik had zelf een polsbandje, en alleen voor de drukke wegen dus niet overal. Soms is dat handiger, ook al let je goed op, je gebeurd in een fractie van een seconde en ik heb helaas meegemaakt dat mijn zoontje een klapper op een fiets maakte (en deze fietster over de kop sloeg door de klap) dat ik een bandje alleen maar toejuich! Overigens kwamen beide met de schrik vrij, hij was te druk in zijn spel op de stoep en zonder na te denken liep hij over (5 jaar en geen polsbandje meer op die leeftijd natuurlijk, maar toch schrikken).
Nee hoor, niks ergs aan. Mijn oudste (autistische) zoon heeft er ook 1 gehad. Hij liep constant weg, ben hem meerdere keren binnen no time kwijtgeraakt. Dan maar in een tuigje. En inderdaad heb ik vaak genoeg een opmerking gehad, waarop ik dan diegene er fijntjes op wees dat onder een auto, of zoek raken en misschien in de verkeerde handen terecht komen vele malen erger is dan een tuigje Dochter is heel rustig, heb ik nooit overwogen om haar in een tuigje te doen, maar mijn jongste is ook best wel een wegloper, wil geen handje geven, krijst de boel bij elkaar als ik hem dan bij zijn pols vasthoud, denk dat ik er misschien weer eens een aanschaf
Ik zelf vind het ook altijd wel raar staan maar ik snap wel waarom sommige het nemen. Mijn kinderen hebben het nooit gehad. Of naast me lopen en bij niet luisteren in de buggy. Hier liepen ze al heel snel naast de buggy en al vroeg geleerd niet weg rennen anders terug zitten. Maar ik.zou nooit iemand commentaar geven als ze wel zo een tuigje hebben.
Mijn jongste gaat gewoon op de grond liggen als hij geen handje wil geven, niet altijd makkelijk hoor. En weegt al dik 15 kilo, dus daar je ook geen 20 minuten mee lopen. OT: Ik heb een polsbandje gekocht, maar uiteindelijk nooit gebruikt omdat mijn zoontje er gewoon aan ging hangen. Tja, dan schiet het nog niet echt op he. Nu wordt hij in juni 3 jaar en gaat het eindelijk beter. Hij weet nu dat hij een handje moet geven bij het oversteken en op de stoep moet blijven.
Omdat ik niet snel kan lopen/rennen had ik een polsbandje aangeschaft maar niet nodig gehad, zoontje is geen wegloper. Zaten vorig jaar een dagje bij m'n schoonouders op de camping en aan de overkant zat een jongetje met tuigje aan een haring vast, vond het toch een apart gezicht...misschien ook omdat er 10 man omheen zat. Verder kom ik het weinig tegen moet ik zeggen of het valt me niet op, als het voor jou werkt gewoon doen...."Ik gebruik het zelf niet, maar ben er niet tegen" dus
Prima toch Ik vind het er ook niet uitzien, maar wat maakt het uit... En mensen hebben toch altijd wel een oordeel klaar dus als je je daar iets van aan moet trekken, doe je het nooit goed.
Een kindje met een tuigje aan een tentharing wat ik nu een paar keer lees dat vind ik wel te ver gaan. En veel te ver ook eigenlijk. Een polsbandje/tuigje lijkt mij prima in drukke gelegenheden en om te voorkomen dat een kindje zich losrukt en de straat over rent. Maar een kind in zijn bewegingsvrijheid belemmeren door het touwtje aan een haring of tentstok te doen...dat vind ik echt veel te gek. Dat doe je met een beest maar niet met een kind.
Ik gebruik hier ook een tuigje hoor, ze rennen altijd weg. Die blikken van anderen doen me echt niets, beter een tuigje dan een kind wat aangereden wordt.
"Vroeger" vond ik het een verschrikkelijk raar gezicht zo'n tuigje. Ik had het met mijn dochter niet nodig, die luisterde prima. Maar mocht mijn zoon het straks nodig hebben dan ga ik er zeker gebruik van maken. Hij krijgt nu toch al alle aandacht overal dus zo'n tuigje maakt qua opvallen geen verschil meer. Kind aan een tentharing vastzetten met een tuigje vind ik dan wel weer ver gaan maar ik weet de reden niet dus tja, misschien wanneer ik die wel weet dat ik het dan begrijp?
Ok, that makes sense. Al zie ik nog steeds slapstick taferelen voor me van voorbijgangers die in de knoop geraken met je touw
Ik zal wel een rare kronkel in m'n kop hebben maar ik vind zo'n tuigje er juist grappig uitzien. Heb er zelf geen, geen behoefte aan en ik zou er ook niet mee over straat durven gezien de publieke opinie over die dingen.
Ik denk er ook zo over maar ik heb ook een manneke wat tot nu toe goed luistert. enkele keren gevraagd of hij wil wandelen, natuurlijk een ja. De buggy meegenomen en gezegd dat als hij geen handje geeft hij in de buggy moet. Nog niet in de buggy moeten zetten en als hij moe is gaat meneer zelf de buggy in. (met langere afstanden anders sleep ik dat niet mee) anders heb ik het risico dat hij zich gewoon op de grond neerzet en geen stap meer voorruit gaat, dan kan ik hem opheffen en dat is toch zwaar haha was hij een echte wegloper dan zou ik heel anders denken
Ik had vroeger zelf altijd een tuigje om. Ik kon heel hard lopen en was als gevolg van oorontstekingen ook nog behoorlijk doof. Als ik dacht dat ik mijn moeder zag, dan gíng ik dus gewoon...ook als ze een meter achter me stond te roepen. Ik weet het zelf niet meer, dus het heeft weinig indruk op me gemaakt. Er zit zo'n scène in Modern Family (sowieso geweldige serie) dat ze ook zo'n kind aan een tuigje hebben in Disney World en dat werkt dan voor geen meter. Die vader lost het dan op door een paar prinsessenhakjes voor het kind te kopen...rent het ook niet meer weg. Kun je ook nog overwegen!
Ik vind het geen gezicht. Al begrijp ik dat ouders met meerdere kids dit misschien heel handig vinden. In lle eerlijkheid: als je maar 1 kind hebt, dan kun je die toch gewoon in de gaten houden?
Ik kan me best voorstellen dat ik die voor mijn dochter aan zou kunnen schaffen. Ze wil graag zelf lopen en dat vind ik ook heel goed, dat passieve gezit de hele tijd is ook niet alles. Maar als ik haar hand pak of pols krijst ze alles bij elkaar. Als dat met oefenen niet bijtrekt zal ik voor de veiligheid toch iets moeten. Dan is een polsbandje of rugzakje best een goed idee! Gaat me wel om de veiligheid, en ze loopt al zo jong dat ze echt nog moet leren luisteren, tot die tijd laat ik haar graag lopen en hou ik haar graag heel.
Wat een onzin... Ik heb me nooit een 'beest' gevoeld en weet ook zeker dat mijn ouders mij nooit als 'beest' beschouwd òf behandeld hebben. Overigens snap ik het verschil ook niet. Waarom is een drukke straat oprennen wel een reden voor een tuigje en de vaart inlopen niet? Dood is dood.