Ik weet niet hoe ik de vraag anders moet formuleren. ik hoor weleens van gezinnen om mij heen dat een tweede kindje al veel makkelijker is dan het eerste kindje. Dit omdat je al een bepaald ritme hebt waar je inzit en je ook de meeste dingen al hebt meegemaakt (slapeloze nachten, koorts, tandjes etc etc). Het kindje hobbelt dus als het ware lekker mee. Nou klopt dit of is dit een broodje aap verhaal?
Mijn kleine meisje is morgen 3 weken, maar ik vind het dit keer wel veel makkelijker ja. Je hebt een ritme en daar moet zij in mee en je bent niet meer zo snel onder de indruk van de krampjes bijvoorbeeld, omdat je het allemaal al een keer hebt meegemaakt. Toevallig is dit meisje tot nu toe ook veel makkelijker dan haar broer in de eerste weken, maar of dat toeval is, moeten we nog achter gaan komen
Haha, precies dit! Ons meisje is vandaag 10 weken en is echt veel makkelijker dan de eerste. We zitten al in een heerlijk ritme, terwijl die bij de oudste rond dit termijn ver te zoeken was. Alles gaat me ook een stuk makkelijker af.
mwah, makkelijker...ligt ook maar aan je kindje natuurlijk. Als je tweede kindje reflux of een allergie oid heeft is het niet per se makkelijker. Je bent als vader en moeder gewoon meer geoefend Dus bepaalde dingen zitten er al in...je hebt al ervaring met bepaalde zaken. Je hoeft het wiel niet meer opnieuw uit te vinden. Onze oudste sliep in het begin overdag heel slecht....het duurde even voor we erachter waren dat dat kwam omdat ze dan in een redelijk lichte kamer (wij maken het overdag expres niet donker) in het grote ledikant lag en dus veel te veel om haar heen zag. Bij de jongste hadden we deze kennis al...alleen had hij daar geen last van haha Maar als hij dat ook gehad had, dan handel je dus veel sneller. Zo waren we er bij hem veel sneller achter dat de krampen die hij had niet meer "gewone" krampjes waren...ze waren veel heftiger dan bij de oudste en na 6 weken bleek dat hij helemaal verstopt zat.
Ik vond de overgang echt afschuwelijk zwaar en hier hebben heel wat tranen gevloeid. Maar nu wordt het langzaam aan wel makkelijker volgens mij. Verschilt per dag. Het grote verschil in vergelijking met de eerste is, is dat je weet dat alles tijdelijk is.
Is een tweede zoveel makkelijker ... Nee .... Ben je zelf makkelijker, minder snel onder de indruk en zekerder van je zelf en meer vertrouwen in je moeder gevoel waardoor het voor je eigen gevoel een stuk makkelijker is ... Ja ik vind van wel !!
Je hebt zelf meer ervaring, dat scheelt. Maar veel hangt natuurlijk ook van het karakter van je beide kinderen af. Ik heb voor de oudste heel andere 'zorgen' dan bij de jongste. Grote broer luistert over het algemeen goed en doordat hij veel dingen eng vindt, zal hij bijv. niet gauw weglopen of gevaarlijke dingen doen. Maar hij maakt zich wel veel zorgen om dingen en is vaker opstandig / boos / verdrietig. De jongste is een vrolijk en opgewekt boefje. Verdriet is zo weer over. Dus die zorgen hebben we dan bij hem weer niet. Maar hij is ook wel zo onbezorgd, dat we hem véél beter in de gaten moet houden. Hij doet wel gevaarlijke dingen of loopt weg zonder er erg in te hebben dat hij ons kwijt kan raken. Wat ik wel een geoot voordeel vind van twee kinderen -nu ze iets groter zijn- is dat ze heerlijk samen kunnen spelen. Natuurlijk is er wel eens ruzie. Maar over het algemeen kunnen ze elkaar leuk bezighouden. Dan kan ik rustig een klusje doen of zelf een boek lezen, zonder dat ze mij heel erg nodig hebben. Zijn ze alleen, dan zoeken ze toch wel steeds mijn aandacht natuurlijk. (En dat is ook prima.) Maar ook dat is heel erg afhankelijk van het karakter van je kinderen, natuurlijk. Er zullen ook wel moeders zijn die het met twee kinderen duidelijk drukker hebben dan met één. Mijn ervaring is dat het nauwelijks uitmaakt of dat het op momenten juist 'rustiger' is.
Pfoe nee. Ik vond de eerste maanden echt loeizwaar. Ik geef borstvoeding. Op het begin was dat elke 2 uur, 40 minuten per voeding. En dan ook nog huishouden, met peuter spelen, herstellen van de bevalling. En dan alles met een baby in de draagdoek. Na 3 maanden vond ik het makkelijker worden. En nu is de jongste bijna 11 maanden, de oudste is 3 jaar en vind ik het super. Ze spelen leuk samen, borstvoeding duurt maar 5 minuten per voeding, lekker ritme.
Dit inderdaad... Verder is het wel zo, al tijdens de zwangerschap, omdat er al 1 is, kun je niet even gaan rusten wanneer je wil. Of wanneer de 2e eenmaal geboren is, als je baby eindelijk slaapt na een gebroken nacht, kun je niet uitslapen want de oudste is er ook gewoon en die is wel gewoon om 7 uur wakker. Dus qua moederschap, ja. Qua energie; nee . Maar het wordt makkelijker als ze ouder worden. Ik heb hier ook het geluk dat de meiden ontzettend veel aan elkaar hebben. Eigenlijk als sinds de jongste 2 / 2,5 is ongeveer.
Mijn tweede dochter is eigenlijk in alle opzichten makkelijker dan mn eerste. Ik ben in heel veel opzcihten makkelijker geworden en tóch vind ik het eigenlijk helemaal niet makkelijker. De dingen die ik makkelijker vond zijn met name: - dat ik al gewend was aan weninig me-time (echter het kan altijd nóg minder heb ik inmiddels geleerd ) - dat mn oudste kind een grote bron van entertainment is voor mn jongste kind (en inmiddels ook vice versa) en dat ik daardoor iets vaker een stapje terug kan doen. Dingen die ik lastiger vind: -twee kindjes kunnen vooral als ze ouder zijn ook heel goed ruzie maken en elkaar lastig vallen, waardoor je vaker moet intervenieren, ipv minder vaak. - soms is het lastig om uitstapjes/dagen leuk te plannen op een manier dat het voor beiden even leuk is. Zo zeurt de oudste soms dat de jongste te lang wil kijken bij een bepaald dier in de dierentuin of dat ze te lang in de speeltuin wil zijn, terwijl zij verder wil. Dit zijn geen grote dingen natuurlijk, maar het levert wel stress op, die je met 1 kind niet of veel minder hebt. - schema's van hobby's/ playdates/ slaapjes/ halen en brengen en ga zo maar door zijn complexer met twee. Je moet iets meer puzzelen. -opvang is veel duurder .
M'n tweede kindje is wel meer een zorgen kind geweest als de eerste en alles was natuurlijk dubbel op qua wakkere nachten en zieke kinderen, maar ja het was wel minder wennen als bij 1 kind.
Oeh nee, hier niet, mijn twee is veel zwaarder dan m'n eerste. M'n eerste sliep met 6 weken door, m'n twee met 13 maanden! M'n eerst was het eerste jaar nooit ziek, m'n tweede om de haverklap. M'n eerste huilde amper, m'n tweede was een huilbaby. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het mag duidelijk zijn, hier gaat die stelling niet op Ik denk wel dat ik zelf makkelijker ben geworden, zelfverzekerder over mijn mama-kwaliteiten zeg maar. Niet dat ik bij de eerste zo onzeker was hoor, maar nu heb ik meer 'ik weet het zelf wel' houding.
Hier echt wel zo... allebei makkelijke baby's maar met een tweede loopt alles makkelijker lijkt het. En nu ze ouder zijn is het helemaal fijn want ze zijn de beste vrienden. Spelen echt altijd samen en dat maakt het voor ons ouders helemaal makkelijk. Zaterdag ochtend zat onze zoon al beneden en had voor zichzelf en zijn zus al ontbijt gemaakt en klaargezet voor als zij ook beneden kwam. Zo lief ook.
Nou ik ben benieuwd Denk inderdaad wel dat je wat relaxter ben omdat je veel dingen weet, dingen zijn vaak niet nieuw meer en je hebt al een bepaald ritme
ritme inderdaad...meer zelfvertrouwen... je moet ook al veel andere dingen met je andere kind. Hier tenminste wel...onze dochter ging naar de PSZ en een jaar later ook naar school.
De oudste is een catalogus baby. Zo ontzettend makkelijk. Sliep de hele nacht door na 2 weken. Huilde bijna nooit. Altijd blij en vrolijk. Heel rustig temperament, kijkt eerst de kat uit de boom. Altijd sjansen met de dames. Groot van vertrouwen dat hij krijgt wat hij nodig heeft wanneer hij het nodig heeft. Is het eerste jaar niet ziek geweest. Inmiddels is hij zeker niet meer zo makkelijk als toen. Maar wel goed te sturen. De jongste heeft een behoorlijk temperament. Hij wil wat hij wil (en niks anders), wanneer hij het wil. Hij gaat heel snel in zijn ontwikkeling (maar volgens hem niet snel genoeg), is snel verveeld en is bijna onverzadigbaar. Slaapt weinig. Hij is erg eenkennig en wil alleen mama. Ik ga morgen ochtend weg om de dag erna pas weer terug te komen en ik maak mij wel een beetje zorgen om hoe het gaat als alleen papa er is. Vlak voor je een tweede krijgt denk je het toch wel een beetje te weten. In mijn geval viel dat best tegen. Bij de oudste ging alles vanzelf. Maar bij de jongste heb ik mij behoorlijk onzeker gevoeld. Maar maakt dit uiteindelijk uit? Nee, want je doet alles met even veel liefde als dat je het de eerste keer deed. En elke keer ontdek je dat je weer meer aan kunt dan je van tevoren gedacht had.
Nee... Sorry. Ik vond de overgang van 1-2 echt dramatisch. Voelde me zo tekort schieten etc. Onze tweede huilde en huilde maar. Niks hielp. En dat helpt ook niet De derde... Dat was echt appeltje eitje, geeft dat ook moed?
Ik denk dat je als ouder sowieso rustiger bent, omdat het niet de eerste keer is. Je hebt al meer 'ouderlijke bagage'. Maar of het makkelijker is, zal toch echt vooral afhangen van wat voor kind je hebt. Hier was de babytijd met de oudste dramatisch owv kma en zware reflux. Tot hiertoe is het met de jongste (6 weken) makkelijker, maar dat heeft minder met mijn ervaring te maken en meer met het feit dat hij die gezondheidsproblemen niet lijkt te hebben, of toch in mindere mate.
hier geldt het iig niet.. maar er zit dan ook wat meer leeftijdsverschil in 1 en 2 dan bij de meeste. mijn oudste kon zichzelf prima redden en toen kwam er weer een baby. waar de 1e een makkelijke baby was die nooit huilde was de 2e ook wel echt wat anders. 1 had nergens last van en vond alles prima en 2 werd geteisterd door krampjes. 1 sliep overal 2 alleen in haar eigen bed. 1 pakte een fles van iedereen aan 2 alleen van mij. 1 sliep met 6 weken de nachten door 2 kan nu nog de hele nacht spoken. 2 totaal verschillende kinderen dus. maar doordat er meer leeftijdsverschil in zit is het voor de oudste denk ik ook wel makkelijker te accepteren en vooral uit te leggen dat mama wat minder tijd heeft voor haar.