Na mijn miskraam in januari zijn we meteen weer aan de slag gegaan. Op CD11 ben ik bij de gyn geweest, die zag een ei klaar staan en die zou binnen een paar dagen springen. Ik kreeg vanaf CD 14 onwijs veel vruchtbaar slijm en op CD15 zelfs heel veel waterig slijm ( had een inlegkruisje nodig). Vanaf CD17 geen slijm meer, droog gevoel. Op zondag 29-1, CD21, heb ik volgens de ovu testen mijn ei gehad. Daar was ik op vrijdag pas mee begonnen ( wilde het eigenlijk los laten, maar dat lukte niet...). Deze was zaterdag, CD22 en zondag, CD23 knal posi, toen gestopt met testen. Zaterdag was mijn temp echter al hoog.... Moet ook zeggen dat ik mij die dag niet lekker voelde, verstopte neus en keelpijn. Had ook niet eerder getempt. Nu voel ik mij vandaag zo verdrietig. Ik kan het niet uitleggen. Ik kan niet wachten tot het mijn NOD is en ben er toch onbewust veer veel te veel mee bezig. Mijn man is er ook nog eens niet, dus uithuilen kan ik niet. Hij is er gelukkig morgen weer, maar dan hoop ik toch weer boven jan te zijn. Ik voel me ook niet zo lekker en alles is blehhh! Ik houd mijn borsten alweer in de gaten, dat zijn weer joekels. Maar ja, dat heb ik volgens mij altijd voor mijn NOD. Dan denk ik weer een ader te zien, die had ik toen ik zwanger was meteen. Je wordt er af en toe toch gek van he! Waarom kun je dit nu niet ff uit je hoofd zetten?? Volgens de laatste LF's die ik heb gehad zal ik zondag/ maandag mijn NOD hebben. Mijn LF is altijd kort en vorige keer toen ik na 9 dagen DPO nog niet ongie was, wist ik het. Maar nu is het toch een extra spannende tijd zo na de MK naar je NOD toe.... Herkent iemand dit? Sorry voor mijn lange verhaal... Op dit moment is ZP mijn enige klankbord.
Ik heb geen ervaring, maar ik wil je wel even een hart onder de riem steken. Ik snap heel goed dat je je rot voelt en dat het na een mk allemaal extra spannend is.... Sterkte!!
Wat rot voor je meid! Ik had vanmorgen ook zo een k*t moment,ff emotioneel. Voel me al niet lekker,verkouden en keelpijn! En dan ook nog dat wachten iedere x. Bij jou speelt nu ook nog die MK,ik zou er ook echt helemaal doorheen zitten hoor! Ik hou er rekening mee dat mij dat ook kan gebeuren,bij het idee wordt ik al verdrietig!! Bij mijn eerste was ik 18, en heb ik bij een MK nooit stilgestaan dat het überhaupt zou kunnen gebeuren. Was trouwens toen ook niet geplant. Nu we er wel bewust voor gaan moet ik zeggen dat ik er ook wel veel mee bezig ben hoor!! Dus ik begrijp je emoties volkomen!! Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk of mee bezig ben. Makkelijk Gezegt om dat niet te doen...toch? Hopelijk gaat de dag snel om en is je mannetje snel weer thuis! Sterkte!!
Ik weet hoe je je voelt, ik wil je ook even een hart onder de riem steken! maak t jezelf niet te moeilijk en probeer (ja ik weet hoe moeilijk t is) er niet te veel mee bezig te zijn. Doe het even rustig aan en ga iets leuks doen, iets wat je afleid. en laat deze pagina even voor wat t is, hier word je op dit moment alleen maar onzeker en verdrietig van. Ik hoop dat t snel raak is en dat t deze keer goed mag gaan!
Dank je wel lieverds! Net de folders die binnen gekomen waren even doorgespit. Je raad het al, de ene baby actie na de andere die in het blaadje staat. Ik heb ff flink zitten janken! Heerlijk! Alle make-up uitgelopen, maakt het uit! Ff mijn gezicht gepoetst en nu maar eens examens na kijken. Das een geluk dat ik vandaag geen les hoefde te geven, anders had ik ze denk ik allemaal afgekat!
Soms is huilen best fijn! Sterkte en probeer, hoe moeilijk ook, positief te blijven! Dikke knuffel mamsie M
Ik snap je heel goed. Loslaten lukt mij ook niet zo goed. Ik vind het ook lastig dat er na mk geen touw aan vast te knopen is. Wel heb ik voor mezelf een paar regeltjes bedacht die me wel een beetje helpen. Wellicht helpen ze jou ook. - ik mag niet testen tot een week over tijd, ik heb mijn vriend de testen die we nog hadden liggen gegeven en gezegd dat hij ze ergens moest verstoppen. Zonder hem testen wil en doe ik niet. - ik mag 's avonds (niet de rest van de dag) even opschrijven wat ik nu weer allemaal voel, want ik voel natuurlijk weer van alles... - als ik een dag merk dat ik er weinig mee bezig ben, dan mag ik mezelf de volgende dag belonen door lekkere koffie op mijn werk te kopen, en dat is meteen weer een stimulans om er ook die dag weinig mee bezig te zijn. En positief belonen werkt beter dan jezelf dingen verbieden! - wij hebben een vrij hoog libido, dus hebben gewoon om de dag seks, komt het uit dan komt het uit, maar ik plan dus niet. Dit alles bij elkaar besef ik dat het altijd makkelijker gezegd is dan gedaan en weet ik ook niet hoe het gaat als ik dichterbij m'n nod kom... Iig sterkte en er af en toe doorheenzitten mag best, niet te streng zijn voor jezelf!
Thanx! Hier heb ik zeker wat aan! Ik ga ook maar eens iets van een beloning inlassen. We hebben sowieso samen afgesproken binnenkort weer een weekend weg te gaan, heerlijk! En als manlief thuis komt, gaan we denk ik ff lekker uit eten. Ik zit nu ook maar alleen thuis 's avonds, dan ga je echt zitten malen. En iedere keer bij mijn ouders enz. op visite is ook niet altijd fijn. Ze zien mij aankomen! Alweer?? En ik denk ook dat het beter is om ZP even te laten wat het is. Ik kijk er nu wel 20x per dag op, maar ik vind het zo fijn om alle verhalen te lezen van meiden die hetzelfde meemaken. Dat geeft je steun en hoop! Misschien moet ik maar 1x per dag kijken. Testdrang heb ik niet, dat heb ik eigenlijk nog nooit gehad. Wel dat ik naar mijn NOD toe leef en als mijn LF langer duurt denk ik dat t wel eens raak zou kunnen zijn. Vorige maand teste ik pas 16 dagen na mijn ei posi. Wel licht posi, maar dat kwam waarschijnlijk omdat het ff later mis ging...:x En zoals er al gezegd wordt, je mag best wel eens balen toch! Mijn man zegt altijd; het is nooit zo donker, of het wordt weer licht. Daar houd ik me dan maar aan vast!
hoi FBdB, Ook ik ben er veelste veel mee bezig. Gisteren zat ik er helemaal doorheen. Had ook ontzettend veel pijn in mijn onderrug (heb nooit rugpijn behalve de 3 weken voor mijn mk). Ik heb geen idee wanneer ik na mijn mk (curretage) weer voor het eerst ongesteld wordt. En natuurlijk hoop ik het niet te worden en zou het fantastisch zijn als het in 1 keer raak zou zijn (na 3 jaar proberen en en 3 mk waarvan 2 mk bij 5 weken alleen voelde dat niet net zo als nu. Ik had de kleintjes nu 2x gezien en ook het hartje en dan is het toch echt). Aan de andere kant kan ik na mijn menstruatie wel weer mijn lijf beter in de gaten houden. Ik voel alleen nooit wanneer ik mijn eisprong heb maar daarom wil ik wel weer gaan testen. Dat heb ik nu niet gedaan. Want daar was ik op dat moment niet aan toe, maar als ik me zo down voel, heb ik daar weer spijt van. Terwijl ik heus wel weet dat dit nergens op slaat. Vandaag ben ik grieperig. Maar de rugpijn is gelukkig weg. En zo blijven we aan de gang. Ik kan alleen maar zeggen, laat die tranen lekker gaan. En probeer inderdaad afleiding te zoeken. En ook ik wil vanaf morgen deze pagina's minder gaan bezoeken, ook al lijkt me dat nu weer erg moeilijk want ergens zoek ik iets bij andere om me weer aan vast te kunnen houden. Sterkte! groetjes!
Hoi Fem, wat herkenbaar wat je schrijft. Vorig weekend had ik constant stemmingen en vriendlief moest het ontgelden. Mijn eisprong kwam eraan en het leek wel of er buskruit in me zat. En dan kan ik even geen pubers meer uitstaan maar ja ik geef wel les. Grrrrr.... maar ook nu gaat het weer en ben ook aan het nakijken. Heb besloten dat ik het zwanger willen worden virus heb waar nog geen antibiotica voor is uitgevonden. haha wat kunnen hormonen toch rare dingen met ons doen. Hoe gaat het nu met je? liefs Spring
Hey Spring! Goed van je te horen! Het gaat hier aardig. Ben er toch nog wel veel mee bezig hoor! Zeker omdat dit weekend spannend wordt... Gezien mijn korte LF voor de MK zou ik dit weekend mijn NOD kunnen hebben. Het is wel ff stressen nu. Ik temp een paar keer per dag en kijk naar mijn borsten of ik al wat zie. Ik voel soms prikjes in mijn onderbuik en verder ben ik eigenlijk best vrolijk. Het is nu echt afwachten, maar damn, wat is dat moeilijk!!
Hey meid, ik wilde je toch even laten weten dat ik je helemaal begrijp, bij ons was het de eerste ronde raak en we waren helemaal in de wolken. Toen kwamen we een week later weer keihard tegen de grond terug... Het is lastig en je moet inderdaad gewoon wat zachter voor jezelf zijn, de eerste maanden erna zijn echt lastig, je denkt constant waarom wij nou deden we het niet goed? Verdienen wij het niet om ouders te worden? natuurlijk verdien je het, maar de natuur is soms hard, de redenen waarom zijn nooit duidelijk maar meestal is het doordat het kleintje niet juist was. En veel praten erover samen dat heeft ons ook veel geholpen, we hebben het er nogsteeds af en toe over! Niet erg om er weer veel mee bezig te zijn, zolang je maar zorgt dat je niet te gespannen raakt want dat is ook niet goed. Succes meid, en hoopelijk heb je weer snel een posi test in handen en mag jullie kleintje dan lekker bij jullie blijven.