Even een vraagje: het valt me op dat ik de laatste tijd wat topics voorbij zie komen met daarin situaties waarin de kinderen gewoon moeten doen wat de ouders willen en dat ze dan ook netjes luisteren en ze heel gehoorzaam zijn en heel goed opgevoed. Mijn zoontje wordt volgende maand drie en heb nog een mannetje van drie maanden.. Mijn zoontje luistert echt niet altijd en is ook echt niet altijd gehoorzaam. Uiteten ( was in een ander topic een vraag) bijvoorbeeld daar zul je hem en ons echt geen plezier mee doen. Er wordt dan opgemerkt dat ze maar hebben te luisteren en gewoon mee moeten en stil moeten zitten. Pfff hier zou hij echt geen drie uur stil kunnen zitten of doe ik dan iets verkeerd? Het lijkt soms wel of het dan aan de ouders ligt Ik probeer echt consequent te zijn en hem op de mat te zetten ( dat is zijn time-out plek) maar ik heb er gewoon niet altijd tijd en zin voor om een strijd aan te gaan en soms geef ik hem dan maar gewoon zijn zin Vooral als ik met mijn jongste zoontje bezig ben. Wie herkent dit?
Hier gaan ze ook mee uit eten af en toe en ja dan moeten ze tijdens het eten ook aan tafel zitten en netjes eten maar geen drie uur.. hier kies ik het restaurant op uit en voor en na het eten mogen ze spelen. En nee hier geen perfecte kinderen of perfecte moeder.. maar er zijn wel regels en ja daar moeten ze zich aan houden.. zo niet zijn er consequenties aan verbonden.
nou ik heb echt geen braverik , maar ik hou echt wel vast aan niet luisteren? dan geen ditjes of datjes of even time out , hoe moe ik ook ben , * en stiekem helpt het helemaal niks hahaha *
Mijn middelste is echt een draak en die houden we dan ook erg kort.. geef 1 vinger en ze neemt 4 handen. Dus ja daar is nee nee en ja ja.. geen middenweg
Dat denk ik ook. En ik vraag me af wat voor consequenties er dan aan hangen. Al neem ik de kinderen al hun speelgoed af, krijgen ze dag erna geen koek of snoep of wat ik dan ook kan bedenken: ze blijven echt niet een hele maaltijd (thuis of ergens anders) aan tafel zitten.
Herkenbaar hoor, die van mij luisteren ook lang niet altijd, ik heb al ik weet niet hoe vaak met zweet onder de oksels excuses gemaakt in de omgeving omdat ze soms echt niet luisteren en ik dan even hard moet optreden, er is nog nooit iemand geweest die dat niet begreep trouwens, ook in restaurants misdragen ze zich wel en als ik dan ingrijp en om me heen kijk met een "excuses" hoofd kunnen mensen er vaak wel om lachen.
IK! Ik heb 2 mannekes van 4 en 2. Ze kunnen heel lief zijn, maar vaak zijn ze lekker ondeugend, druk, wild en luisteren (wat is dat?). Dus ik plan mijn dingen zodat ze het prettigst verlopen. Als we gaan uit eten dan is dat ergens waar ze ook een speelhoek hebben en vooral niet te chique en anders gaan we niet. Boodschappen doe ik tegenwoordig alleen. Ik denk als ze wat ouder worden het vanzelf weer makkelijker wordt!
Mijn oudste is gewoon een heel braaf kind, super volgzaam, vindt alles gezellig. Mijn jongste is haar tegenpool Uit eten doen we wel gewoon iedere week, dus dat is ze nu ook wel gewend en ze blijft dan gewoon een uur zitten, daarna mag ze rond lopen. Maar het ligt dus wel een beetje aan het karakter van het kind, niet alleen aan de opvoeding.
Hier echt geen lieverdje luisteren weet hij soms niet wat het is thuis aan tafel blijft hij wel zitten maar met uit eten niet Soms denk ik wel eens of ik het wel goed doe als ik hier soms lees
Ik ben zo'n erge moeder dat als ik n de supermarkt moeders zie met kindjes die niet luisteren/driftbui krijgen of vervelend doen ik ergens opluchting voel. Zo van 'hehe, ben toch niet de enige'.
consequenties zijn hier verschillend. Zo is er overal een hoek.. dus misdraag je je in de supermarkt kun je daar ook in de hoek etc.
M is idd zo'n braaf en gehoorzaam kind. T al wat minder. S is een boef. Dus ligt niet (alleen) aan opvoeding maar zeker ook aam het karakter van je kinderen....
Hier de gulden middenweg (althans poging tot). Hij gaat gewoon mee uit eten bijv maar passen het wel zo aan dat hij het leuk vind. Luisteren is hier wisselend hij is nog geen 2 maar zegt wel nee . Consequent blijven en geven en nemen en dan kom je een heel eind.
Ik heb er nog geen ervaring mee. Maar ik zie wel is in de restaurants waar wij wel is komen dat kindjes ook aan tafel vermaakt worden zeg maar. Dat ze een kleurplaat krijgen of een puzzel ofzo. Denk dat het 'stil zitten' dan wel makkelijker wordt dan dat je maar moet zitten en stil moet zijn En ik hoor van mensen om me heen dat ze als ze met kids uit eten gaan vaak tussen de gangen door even een rondje gaan lopen, even plassen, even buiten kijken, of dat ze naar een buffet achtig iets gaan zodat je ook makkelijker van tafel kan zeg maar.
Ja ze kunnen hier best wel een tijd stil zitten, dat moeten ze ook regelmatig bij een afspraak ofzo. Maar goed, zo nu en dan zijn ze alsnog strontvervelend hoor.
Wij hebben er 4 kinderen twee van 11 jaar 1 van 5 jaar en 1 van 1 jaar. Ja ik wil sterker nog ik eis dat er geluisterd word! Dit komt natuurlijk nogal onaardig over maar het gebeurd hier echt. Ze weten wat ze mogen en niet mogen en uiteraard zoeken zij hun grenzen wel eens op krijgen dan een waarschuwing maar twee keer word hier niet gewaarschuwd. Luca is natuurlijk een ander verhaal dat is echt nog een ongeleid projectiel . Wij zijn wel heel consequent en dat werkt hier heel erg goed. En dat betekent niet dat ze niks mogen maar hier is nee 'nee' en ja 'ja'.
Ik weet niet of wat iedereen zegt altijd waar is, maar hier werkt het dus wel zo..je hebt gewoon te luisteren...maar volgens mij gaat het bij velen al heel vroeg mis, want hoevaak ik wel niet lees: mijn baby wil niet liggen..mijn baby wil...niet. Nou dan zit ik hier echt hardop achter mn scherm te lachen..als je je baby al laat bepalen hoe de dingen gaan dan wordt het als peuter/kleuter helemaal niks. Mijn baby's liggen in de wandelwagenbak zolang ze erin passen, zitten in de maxi cosi zolang ze erin passen en niet totdat zij dat leuk vinden. Daarnaast wordt er gewoon elke avond flink gegeten en meer van dat soort dingen. En hoe gek ook 9 van de 10 dingen gebeuren meteen zonder dat ik boos hoef te worden of dat er gehuild wordt. Duidelijk zijn is het toverwoord...ik lees van baby af aan al te veel dingen als" het kind volgen" en ik ben er van overtuigd dat ouders dit veel en veel te ver doortrekken en vind ik echt dat er in 80% van de nederlandse gezinnen eens opgevoed moet worden.
Nou nee. Ik vertelde haar gisteren het sinterklaas verhaal, voor de zoveelste keer. Dus ook dat stoute kinderen naar spanje gaan. Begon ze ineens heel hard te huilen, ze zou NOOIT meer stout zijn. Ik vond het zo zielig, en erg van mezelf dat ze nu dus een lichte trauma had. Tot ik de woonkamer binnenwandelde.. Wat bleek nou, ze had de tv beklad met schoolbordkrijt. Vandaar het gehuil, want eerder huilde ze nooit als ik het vertelde. Verder luistert ze wel redelijk goed hoor, en zo niet dan in de hoek. Maar 3 uur in een restaurant stilzitten trekt ze (eigenlijk vooral ik) echt niet.