Vermoeidheid, grenzen opzoeken, chaos in je hoofd, moodswings en verslavingsgevoeligheid kunnen ook horen bij ADD. Wat de dames hier al,schrijven...het kan vanalles zijn. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de huisarts en evt het GGZ. ik wens je heel erg veel sterkte toe!!
Ik heb veek ervaring met borderline en andere stoornissen zoals ADD etc. Laat je verwijzen naar een goede psycholoog en laat door hem/haar gedegen onderzoek doen. Je kunt onmogelijk adhv een oaar kenmerken denken dat je dat misschien hebt, zeker met borderline omdat veel mensen daar wel iets van herkennen, net als bij autisme. Gezien je jeugd bestaat natuurlijk wel de kans dat je dat hebt, maar haal nog even niks in je hoofd. Let goed op want niet alle (GGZ) deskundigen stellen nauwkeurig een diagnose weet ik uit ervaring, met alle gevolgen van dien. (zo heb ik eens meegemaakt dat een psychiater asperger vaststelde bij een man die hij nooit eerder had gezien, ma een gesprek van slechts 20 minuten) Heel veel sterkte en wees niet te hard voor jezelf meis.
In plaats van aan een psychiatrische stoornis, zou ik eerder denken dat jouw klachten voortkomen uit je vermoeidheid. Vermoeidheid doet veel met je en geeft ook dit soort klachten. Het kan best dat een deel van je klachten ook veroorzaakt wordt door je jeugd en dat gesprekken bij een psycholoog nodig zijn om dat allemaal op een goede manier een plekje te geven, maar borderline lijkt me in jouw situatie niet zo'n logische conclusie eigenlijk... Bovendien: als leek herkent iedereen zich in bepaalde psychiatrische stoornissen. Het is bij die stoornissen altijd niet zozeer de vraag OF je bepaalde kenmerken hebt, (want die heeft elk mens wel), maar IN WELKE MATE. Ik weet dat Pfeiffer chronische vermoeidheidsklachten kan geven en ik weet ook dat de homeopathie (en je moet dan wel een homeopaat hebben die ook daadwerkelijk arts is, geneeskunde heeft gestudeerd dus. Zie hiervoor: VHAN). Voordat je dat doet, is uitgebreid bloedonderzoek bij een internist misschien aan de orde: kijken of er door je pfeiffer niet een of ander tekort is ontstaan. Ik zou eerst dat probleem aanpakken, eventueel wel tegelijk met gesprekstherapie, en dan nog eens verder zien. Mochten je vermoeidheidsklachten niet verdwijnen, dan zou je een training/cursus kunnen doen bij een vermoeidheidspoli. Daar kan je huisarts je vast meer over vertellen, waar je dat in jouw omgeving kunt doen. Uit ervaring weet ik wat vermoeidheid met je doet en ik herken een deel van je klachten dus wel. Die trekken ook weer weg als je minder moe raakt. Ik zou dus eerst dat vermoeidheidsprobleem echt tackelen, voordat je naar een psychiater stapt voor een diagnose. Die zijn er namelijk niet altijd even goed in om eerst fysieke oorzaken uit te sluiten... (wat wel moet, voordat er een psychiatrische diagnose komt te liggen). Sterkte met alles!
Zoals ik snel uit je verhaal opmaak denk ik niet dat je bordeline hebt.. Iedereen heeft wel eens symtomen van die ziekte maar deze mensen hebben alles tot in het uiterst... Dus Inmens vrolijk of zo derpresief dat ze geen uitweg meer zien... Vaak dingen dwangmatig en hebben moeite om contact te houden, dus aantrekken en afstoten...(ik ben opgevoed door iemand die bordeline heeft) Ik zou echt naar de HA en uitleggen wat je dwars zit en wat er lichamelijk met je aan de hand is... Ik heb ook 10 jaar geleden pfeiffer gehad en heb ook heellang last van gehad..Heb me ook op b12 laten prikken maar bij mij was het 190 en de dokter vond het niet nodig om me die spuiten te geven... Misschien heb je dat ook wel?? Hoe oud is je dochter? Sterkte
ben ik het niet helemaal mee eens! ik heb ook borderline en heb niet alles het uiterste elke borderline patiënt is anders. ik herken me zelf volledig in haar ben altijd moe ene moment dat andere moment dit erg zwart wit denken impulsief maar alle symptomen zijn de ene keer erger dan de andere keer het wisselt. heb ook een moeilijke jeugd gehad en de ziekte van pfeiffer waar ik nog steeds een nasleep van heb. ik had de de zelfde symptomen en ben daarmee naar psyq gegaan en op die manier werd de diagnose gesteld.
Wat een heftig verhaal. Ik heb zelf ook Pfeiffer gehad, 2 jaar geleden. Ben er een jaar mee zoet geweest, want het bleef enorm lang aanhouden. Ben toen ook door een hele medische molen geweest om te kijken of er geen andere dingen speelde. Uiteindelijk weer gaan werken wat me veel energie koste. Maar het voelde ook goed om weer bezig te zijn. Voelde me tijdens m'n ziek zijn zo nutteloos. Ook zou ik het jaar daarna gaan trouwen. En ik weet nog toen aan het eind van het zieke jaar en het begin van het nieuwe jaar dat ik me zo ellendig voelde. Ik huilde om alles, zag er zo tegen op om te gaan trouwen en tegen alles dat ging veranderen. Eigenlijk gewoon wat depressief. Ik zag overal tegenop en kon me er niet toe zetten om dingen te gaan doen, hoewel ik dat wel graag zou willen. Ik wou gewoon weer mijn "oude ik" worden. Ik ben toen ook naar een psycholoog gegaan en wat gesprekken gehad. Eigenlijk was het geen goede psycholoog, maar ben me toch beter gaan voelen. Pfeiffer is een heftige ziekte en die kan in periodes best terugkomen, als je weerstand minder is. Dan kan je terugvallen hebben. Het is belangrijk dat je probeert wel een dagritme te hebben en ook voldoende rust te nemen. Probeer niet overdag te slapen. Ik zou je ook aanraden om eens naar een psycholoog te gaan, al is het alleen om je verhaal te doen en kijken of zij je wat handvaten kunnen geven om je leven weer een beetje op te pakken en aan de gang te gaan. Ik hoop voor je dat je je snel weer beter mag gaan voelen en van het leven kan genieten!! Sterkte!!!!
jullie noemen allemaal borderline, maar volgens mij komen de symptomen ook overeen met een manisch depressieve stoornis. Maar zoals al eens eerder gemeld, ik zou eerst proberen het vermoeidheidsprobleem aan te pakken.
Als ik jou was zou ik naar de HA gaan. Iedereen kan hier wel allerlei dingen roepen wat het kan zijn,maar daar word jij niet mee geholpen!
1: pfeiffer blijft altijd in je lichaam zitten en kan zo weer komen opspelen als je niet goed voor jezelf zorgt 2: verder lijkt het op een borderline. iemand die dat heeft reageert extreem, net zoals jij omschrijft van het ene moment kan je supergelukkig zijn maar het andere moment wenste je dat je er niet meer was. dat is een van de meest bekende symptomen van borderliners. tuurlijk wil ik je er niet gelijk mee bestempelen maar ik zou me er wel op laten onderzoeken.
omdat haar gedrag overeenkomt met dat van een borderliner...ik doe een opleiding waarin ik al dit soort dingen leer