Pfffff ik zit even met mijn handen in mn haar! Ik heb een maand geleden aan mijn ouders of ze deze zaterdag op onze zoon konden passen, die zou daar slapen. Toen ik het vroeg zei mijn moeder ja is goed dan komen jullie smiddags naar mijn verjaardag want blijkbaar zou ze die dan vieren.. We zijn 9 jaar samen vrijdag dus wilden samen lekker uit eten en naar de bios voor ik ga bevallen. Ben volgende week 40 weken hopelijk blijft hij nog even zitten hihi. Nu bel ik ze gister op te vragen hoelaat ze thuis zijn smiddags ivm verjaardag, en dat ZL daar kan blijven eten ivm restaurant alleen plek had om 18.00. Kreeg me ineens verwijten van mijn vader, dat hij het niet normaal vind dat wij niet savonds komen maar smiddags want het is wel mijn moeders verjaardag. En dat het nu ineens niet goed is dat hij daar blijft slapen etc etc.. Hij betrok mijn schoonouders erbij dat hun maar op moeten passen want die doen nooit niks blabla. En dat ik uit eten en bios belangrijker vind dan haar verjaardag... Terwijl we daar de hele middag zitten.... Ej dat ze alleen maar goed zijn om op te passen en als ik problemen heb. Jullie kennen mijn laatste topic wel over het scheiden.... Daarmee bedoelde ze dat. Mijn man heeft mijn moeder niet gefeliciteerd gister, toen was ze jarig. Ik zit er weer middenin. Hij wilt zaterdag helemaal niet gaan naar de verjaardag. Heeft er iemand tips? Ben ik diegene die onredelijk is??
Ik vermoed dat je ouders misschien wel een beetje gekwetst zijn. Zij hebben je bijgestaan een paar weken geleden. Je aan alle kanten willen helpen. Het voelt voor hun nu niet fijn dat jij er in de avond niet bij bent maar met je vriend weg bent, de persoon die jou toen zo enorm heeft gekwetst. Als ik even kijk naar mijn ouders, zouden die ook zo reageren in deze situatie. Voor hun voelt het denk ik dat je de verjaardag van je moeder laat schieten voor hem. Dat je er in de middag al bent doet er dan vaak niet eens toe...
Denk ook frustratie van wat er gebeurt is. Huur thuis film. Ga er niet te diep in met je ouders je zult ze nog hard nodig hebben.
Ik snap je ouder wel ergens MAAR ik vind wel dat ze dat al van te voren hadden kunnen aangeven. Want als je al met je moeder (haar verjaardag) heb afgesproken dat het goed is. en dat je smiddags komt en je kindje daar blijft. Dan vind ik het belachelijk dat er nu ruzie over komt. terwijl als ze dat toen al gezegd had van nee dat gaat niet of ik zou het jammer vinden dat je niet savonds komt was er niets aan de hand geweest en had je eventueel zelf een dag later kunnen boeken. Dus bel ze op, ga er heen. wat binnen je mogelijkheid ligt. leg uit dat je ze begrijpt maar dat als ze dat gelijk aangegeven hadden dat het anders geregeld was. En het dus absoluut niet zo bedoeld is geweest.
Ik zou idd even je film en etentje uitstellen en naar je moeder gaan. Zij verdienen nu ook wel even waarderibg, zelfs al is het onredelijk wat je vader zei (eerst zeggen dat het ok is en dan ineens blijkt het toch niet ok..).
Ik snap de reactie van je ouders wel eigenlijk. Een paar weken geleden lag je relatie aan gruzels door het vreemdgaan van je vriend. Ik kan me voorstellen dat jij er misschien overheen gestapt bent, maar dat zij er nog de grootste moeite mee hebben! Ik zou me er gewoon bij neerleggen en zelf naar de verjaardag gaan.
Ik vind het ook onredelijk, al snap ik wel waar die verontwaardiging vandaan komt. Ik zou zeggen; alleen naar de verjaardag gaan 's middags en een andere oppas zoeken voor jullie kind en 's avonds alsnog uit eten gaan. Als dat niet gaat, het uit eten cancellen en thuis film kijken samen. En verder geen sjoeg geven naar je ouders toe. Jammer dat zij niet eerlijk durfden te zeggen hoe ze er echt over dachten en dit nu ineens tussen jullie in komen te staan, maar ik zou mijn eigen plan trekken. Prima, dan komt *naam kind* niet logeren, whatever. En dan kijken of hij elders kan logeren/blijven totdat jullie hem ophalen bij een vriendin of inderdaad in de schoonfamilie. Zo niet, andere avond kiezen en je ouders niet meer vragen om op te passen. Verder over een paar weken de boel maar eens uitpraten en aangeven dat je hier niet van gediend bent dat je kind als pion misbruikt wordt. Het is graag of niet, hè? Ik kan er niet goed tegen wanneer mensen ja zeggen en nee doen. Het is niet alsof je hen dwingt of over schot houdt. Wil je oppassen? Ja, nou fijn! Super bedankt. Zo niet, dan niet, dan gaat het over en verzin je wat anders. Misschien is er nog wel een buurmeisje of vriendin in de buurt die wat centjes wil verdienen om bij jullie thuis op te passen. Dan moet je wel ergens anders (of om een latere tijd) gaan eten, maar kunnen jullie nog steeds naar de film.
ik snap je ouders eigenlijk wel (misschien niet zo netjes verwoord door je vader) Eerst helpen ze je omdat je vriend is vreemdgegaan, ik weet niet hoe het met andere ouders zit maar bij mij komt er een behoorlijke woede opzetten als iemand mijn kind kwetst. En dan ga je 's avonds niet naar de verjaardag van je moeder om met diezelfde (in hun ogen waarschijnlijke) kl.zak uit eten te gaan en een biosje te pakken terwijl hun tijdens de verjaardag op je kind mogen passen. Persoonlijk zou ik de plannen met vriendlief een weekje uitstellen en lekker na de verjaardag van mama gaan (al dan niet met vriend)
Ga in gesprek met je ouders en vraag wat man en jij kunnen doen om dit goed te maken. Dat etentje en die verjaardag zijn het probleem niet, dat begrijp je zelf ook wel. Van je man vind ik het te achterlijk voor woorden als hij hierom niet naar hen wil gaan. Hij heeft nog heel wat goed te maken! Dat jij er alweer overheen bent, betekent niet dat je ouders dit ook zijn. Het is doodvermoeiend om keer op keer iemand op te vangen die toch weer dezelfde fouten blijft maken. Dus ja jullie zullen beiden even door het stof moeten bij hen, vooral je man!
Het is weleens vaker voorgekomen dat ze op het laatste moment afzeggen..om nutteloze redenen terwijl ik een afspraak had staan bijv.. Het gaat me er niet zo zeer om dat ze niet willen oppassen maar gewoon om het feit dat het weer zomaar word afgezegt terwijl ik al kaartjes heb etc. Heb het netjes gevraagd... Er komen 5 mensen en mijn zoon gaat tussen half 8 en 8 naar bed. Ben gewoon verdrietig dat het zo moet, ben net weer beetje stressvrij begint dit weer
Eerlijk gezegd snap ik helemaal niks vanjou en jullie huwelijk. Een maand geleden heb je je moeder gevraagd of je zoontje daar mocht slapen, zodat jullie uit eten en naar de bioscoop konden. Maar een maand geleden zaten jullie midden in de crisis! Dan ben je toch niet bezig met het plannen van een uitje ter ere van een jubileum?! Zelf al heb je net weer samen besloten om er voor te gaan en in relatietherapie te gaan, dan nog staat je hoofd er toch niet naar om gezellig te vieren dat je 9 jaar samen bent? Ik zeg dit niet snel, maar ik heb toch steeds meer mijn twijfels iver wat er allemaal waar is van wat je schrijft. Mocht het echt allemaal waar zijn, dan zou ik zsm alleen naar mijn ouders gaan om het met hen uit te praten. Vraag hoe ze zich voelen, waar ze nou eigenlijk zo boos of verdrietig over zijn. Luister vooral en probeer je in hen te verplaatsen. Schiet niet te veel in de verdediging. En wat er op dat avondje kwa uit eten en/of bioscoop uiteindelijk gebeurt... is dat in het licht van alles wat er gebeurt is en vergeleken met de relatie met je ouders nou echt belangrijk?
We hebben maand geleden gezegt tijd voor elkaar vrij te maken om samen dingen te doen en zo dichter bij elkaar te komen. Hij zei zelf we zijn dan 9 jaar bij elkaar dan kunnen we ook wat leuks doen voor de kleine er is.
Helemaal mee eens! Ik weet natuurlijk niet precies wat er allemaal aan de hand is.. Maar ik kan me voorstellen dat dingen voor je ouders nu eenmaal gevoelig liggen na zo'n periode (of dat nu terecht of onterecht is). Waarschijnlijk hebben ze het gevoel dat nu het weer beter gaat, jij hun niet meer nodig hebt. Dat jubileum kun je ook een dag eerder/later vieren toch? Die verjaardag van je moeder staat vast, en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar persoonlijk prioriteit aan zou geven. Kan me niet voorstellen dat ik op haar verjaardag een avond samen met mijn man plan, dat kan altijd. Je ouders hebben waarschijnlijk genoeg zorgen om je gehad de afgelopen tijd, misschien moet je hier niet teveel aandacht aan besteden en ze gewoon even laten. Ga naar haar verjaardag en wacht op rustiger vaarwater.
En ik wil nog even toevoegen: Ik vind je man momenteel echt NIET in de positie om je moeder niet te willen feliciteren.. Sorry hoor, maar als er iemand reden heeft de relatie tussen hen te bekoelen zijn het je ouders.. En daarbij zijn het wel jouw ouders, hij moet zich toch maar even van zn beste kant laten zien.
Om heel eerlijk te zij snoepkontje... je ouders verdienen meer respect! Ook zij maken een moeilijke tijd door vanwege jouw situatie. Jij gaat vrijdag vieren dat je 9 jaar samen bent met een hork van een vent.... en je zet daar zomaar je moeder voor opzij. Wat heb je te vieren eigenlijk? Wat zegt dat? Hij hoort nog diep door het stof te gaan. Als ik jou was geweest had ik het avondje verzet zodra ik hoorde dat je moeder op die dag haar verjaardag wilde vieren. Zij hebben je gesteund, zij zijn er altijd voor je. Die kerel van je besluit om te vertrekken en terug te komen wanneer hij maar zin heeft en om seks met je te hebben toen hij wilde gaan scheiden (en jij trapt daar ook nog in) en jij pikt dat zo makkelijk. Hij heeft even helemaal niets te vinden van de situatie, zijn rechten zijn momenteel even verspeeld.
Ja, dat topic weet ik nog wel. Daar vroeg ik 2 weken geleden nog hoe het met je ging, zoals ook ander dames. En daar kwam geen reactie op. Dus eerlijk gezegd heb ik geen zin om nu inhoudelijk antwoord te geven. Crap.... kan het toch niet laten: Uhhh... een maand geleden sliep hij nog ergens anders. (Zie je andere topic). Ik snap dat jullie het nog willen proberen en dingen samen te willen doen om dichter tot elkaar te komen, maar waarom zou je in hemelsnaam een maand vooruit plannen (en al kaartjes kopen enzo), als: 1) jullie relatie nog zo instabiel is? 2) je bijna uitgerekend bent? Ik ben momenteel zéér sceptisch over de waarheid van dit verhaal... Als je 39 weken zwanger bent en je wil naar de bios, dan koop je de kaartjes toch zeker aan de deur?
Oh ja een feestje! Omdat jullie al 9 jaar zo gelukkig zijn! Ja nee natuurlijk, leuk! Komt zijn scharreltje ook mee? Gezellig! De relatie met je ouders, die band, is eeuwig. Die met je vent waarschijnlijk (hopelijk) niet.