Wat verschrikkelijk. Wat erg dat zoiets gewoon gebeurt. Nee dat zou bij ons niet gebeuren. Wij hebben het financieel goed. De andere 3 zouden zeker niks te kort komen. En als je op vakantie gaat op een camping of huisje maakt een 4 de kindje ook niks uit. We zitten nu al altijd in een 6 persoons huisje.
Hier maar 1 kind, maar MOET bij ons op de kamer omdat we geen extra kamer hebben. Dit betekent dat, nu ze in een moeilijke slaapperiode zit, ik heel erg stil moet doen als ik naar bed ga en dan nog kans heb dat ze wakker wordt. En op die momenten, dat ik doodmoe weer een baby in slaap probeer te krijgen (want als mijn vriend het probeert is het huilen, huilen en nog eens huilen) denk ik 'waar ben ik aan begonnen'. Gelukkig zijn er veel meer leuke momenten waarbij ik denk 'hier doe je het voor. Daarom is moeder zijn zo leuk'. Dat zal bij een 2e, 3e, 4e en misschien 5e niet anders zijn. Het moet alleen niet zo zijn dat een extra kindje ervoor zorgt dat de levenskwaliteit achteruit gaat. Hoe je het ook wendt of keert, 4 kinderen is nu eenmaal duurder dan 1,2 of 3 en dat moet je kunnen dragen.
Tot 1 jaar heeeeeeeeeeeeeeeeel erg het gevoel voor een 3e kindje. Maar nu moet ik zeggen is de jongste 1 en vind ik 2 als alleenstaande toch al netjes
Hier ook een wens voor een 3e (altijd al gehad) maar mijn man ziet dat (nog)niet echt zitten Hij heeft niet keihard nee gezegd maar hij wil dan eerst verhuizen terwijl ik denk de twee jongens kunnen makkelijk op 1 kamer en de baby op de kleinste kamer. Het is nu soms wel druk met een kleuter die vermoeid uit school komt en dan best vervelend kan doen. En een dreumes die van alles probeert om mama op de kast te krijgen met dingen die hij uitvreet Gelukkig zijn er ook veel dagen dat ze heel gezellig en leuk met elkaar kunnen spelen
Ik begrijp je wel hoor. Ik heb ook een bijzondere man Bij ons blijft het daarom maar bij 1 kind. Zelf heb ik het er erg moeilijk mee. Maar ik weet dat mijn man het niet gaat trekken. En als ik kijk naar wat ik al heb: een fijne man waar ik zielsveel van hou en een prachtige dochter dan is dat heel veel.
Hier een tweeling en hoe ouder ze worden hoe meer het gevoel van een derde erbij verdwijnt. Niet omdat het nu zwaarder is maar juist omdat het makkelijker wordt. Ik vind het heerlijk zo, de avonden weer terug, de nachten gaan bijna altijd super, en ze worden nu ook zelfstandiger. Net als wat tinateenslipper al zei, ik ben ook geen moeder voor meerdere kindjes. Er zijn mama's die echt gemaakt zijn om voor veel kinderen te zorgen. Dat ben ik dus niet. Ik hecht ook veel waarde aan tijd voor mezelf en tijd voor mijn man, en hoe meer kinderen je krijgt hoe drukker het zal zijn. Dus ik denk dat we het bij 2 kindjes zullen houden, maar zeg nooit nooit.
Dit, maar dan met zelfs 1 kindje Toen mijn dochter ongeveer 3 dagen oud was heb ik serieus gegoogled op de term "spijt kinderen" Door de keizersnee en dat dochter meteen meegenomen was naar couveuze had ik aan het begin niet direct een band met haar. Ik zag haar meer als "een kind" dan "mijn kind". Ze leek ook uiterlijk totaal niet op mij (inmiddels wel) dus en toen ik op de couveuze-afdeling kwam was het ook echt zo van "uhh, de derde baby van links is van jou". Als ze een ander baby hadden aangewezen had ik het ook maar aangenomen. En ik weet nog toen we samen op 1 kamer kwamen dat ik daar in bed lag en naar links keek naar "die baby in dat bedje naast me". Ik dacht echt van daar zit je dan maar mooi de rest van je leven aan vast, je kunt nooit meer terug, kan haar vader haar niet gaan opvoeden, enz. Uiteindelijk toen ze na 3,5 week thuis was en alles op rolletjes liep (makkelijke baby) dacht ik de eerste 4 maanden echt van wouw, dit wil ik nog wel een keer! Dus compleet het omgekeerde En inmiddels? Ben ik helemaal dol op haar, maar bijna zeker dat het bij eentje blijft. Ik ben toch ook best gehecht aan tijd voor mezelf en beetje rust en opgeruimdheid in huis. Met twee kinderen 2 keer zoveel kans dat er eentje wakker wordt 's nachts, ziek wordt, kinderen die elkaar in haren vliegen, financieel dubbele kosten, en nog wel meer. Met 1 kind die ergens gaat spelen of sporten heb je direct tijd voor jezelf. Met 2 kinderen komt het niet vaak voor dat ze beiden even ergens anders zijn. 1 kind kan ook makkelijker uit logeren. Ik denk dat wat mensen schrijven je ook niet spijt kunt hebben van het kind wat je hebt, wel van het theoretische aantal zegmaar. Ik denk dat bijna iedereen die eenmaal een kind heeft dat persoontje zelf natuurlijk niet weg zou willen hebben, maar misschien achteraf gezien wel beter/liever een andere keus had gemaakt. Waar ik ook wel over nadenk. Als je nog 1 kindje erbij wilt kunnen het er inderdaad ook spontaan 2 of 3 worden. Of je krijgt een gehandicapt kind, in welke vorm dan ook. Of een anderzijds medisch zorgenkindje. Geloof dat ik me dan ook wat schuldig zou voelen naar dochter.
Toevallig had ik gisteren een momentje. Ik heb er dan wel geen 3. Maar ik voelde heel snel de drang voor een tweede. Nu met de nodige lichamelijke klachten en vermoeidheid word het me soms even te veel. Gisteren wilde mijn zoon niet slapen en ook niet stoppen met huilen. Toen ben ik zelf even in huilen uitgebarsten. Spijt is een groot woord. Maar wel een beetje het gevoel van weet je wel zeker waar je aan begonnen bent? Maar als iemand 1 van de twee weg zou willen halen zou ik er als een leeuwin om vechten hoor.
Ik denk dat je van een kind krijgen op zich geen spijt krijgt, maar wel van de omstandigheden en wat er allemaal bij komt kijken. Als ik naar mezelf kijk, ja dan ben ik soms teleurgesteld dat alles (de dagelijkse dingen) zo moeizaam moet gaan. Maar goed, je verwacht ook niet dat je kinderen met gezondheidsproblemen en ASS krijgt Van de kinderen zelf heb ik dus absoluut geen spijt, maar het spijt me wel dat het me zwaarder valt dan ik had gedacht. En toch wil ik heel graag nog een of twee kindjes. Ik zal wel gek zijn Ik kom zelf uit een gezin met vier kinderen en hoewel ik weet dat het echt aanpoten was voor mijn moeder, geniet ze er nu ontzettend van als we allemaal samen zijn. Een groot kippenhok! Dat wil ik ook zo graag later, gezellig met z'n allen rond de tafel met kerst bv, aanhang erbij, een hoop kleinkinderen, lijkt me echt geweldig. Maar daar moet ik echt aan herinnerd worden af en toe, want soms vraag ik me af of ik wel geboren ben om moeder te zijn En ik las net ook dat het beter is om spijt te hebben van iets dat je hebt gedaan, dan spijt te hebben van iets dat je niet hebt gedaan. Dat gaat niet altijd op, maar zo voelt het voor mij wel wat betreft kinderen krijgen. En als je de ruimte hebt, er beiden achter staat, de financieen er zijn, waarom dan niet?
Wij hebben getwijfeld, ik wilde er altijd drie of vier. Maar nu mijn beide zoons een beperking hebben en dat zo ontzettend zwaar zien we er vanaf Mijn ouders hebben er vier en mijn moeder kon dat miet aan. Wij vieren hebben dus niet niet alleen goede herinneringen aan vroeger, om zo maar te zeggen. Due fout wil ik zelf absoluut niet maken! Dus het blijft bij twee.
Mag ik even zeggen dat ik dat echt geweldig van je vind? Je niet laten regeren door je hormonen, maar ook je hersens gebruiken en beseffen dat soms iets wat je graag wilt door omstandigheden gewoon niet kan. Echt petje af!
Nee dat is voor mij niet herkenbaar. Wat ik me wel afvraag is hoe drukker is het met 3 kindjes dan 2 Wij willen graag een derde kindje maar ergens is er ook de twijfel..
Beetje late reactie terug. Maar ik vond de overgang van 1 naar 2 kindjes veel groter dan van 2 naar 3. Ik vind 3 kindjes echt geweldig!!! Mag nog wel 1 bij 😀
Ik vind het dus wel veel drukker met 3. Komt ook doordat mijn jongste de makkelijiste niet is en we altijd handen en ogen te kort komen.
De eerste maanden met drie was appeltje eitje, het eerste jaar ook Maar toen kon ze lopen ..... En toen werd het opeens wel 1000 keer drukker dan met 2, onze derde is een handenbindertje, ze loopt altijd weg en het doet haar niet, laatst zaten we in de v&d te eten ( ik en dochter ) in de speelhoek, zijn we samen aan het spelen, klimt ze opeens tussen een hek door waardoor ze aan de andere kant uitkomt en ook naar de roltrappen kan. Natuurlijk geen hond aan de andere kant die mijn dochter even terug kan drukken door het hek waar ik uiteraard niet door heen pas daar blijven staan en terug roepen was geen optie want die roltrappen vond ik te eng, heb tig gezegd dat ze terug moest komen en het enige dat ze zei was " dag mama " omdat ik vond dat roepen geen zin meer had, niemand in de buurt was en ik bang was dat ze naar de roltrappen ging ben ik snel er om heen gegaan maar dacht je dat ze daar was nee hoor ! Heb de medewerkster gezocht en gevraagd bij de roltrap te gaan staan zodat mijn dochter daar iig niet af kon, zoek de hele verdiepen af..... Zat ze weer in het restaurant ! Stiekem broodjes gepakt en onder de kassa zat ze ze op te eten ! Elke kans grijpt ze op weg te gaan, ze klimt overal op onder of tussendoor, als ze valt en ze heeft pijn en een blauwe plek dan leert ze er niet van en moet het nogmaals gebeuren, Ze is nu net 2 en het enige dat we haar tot nu toe na 1 jaar dagelijks meerdere malen oefenen hebben kunnen bereiken is oversteken is een handje ! En tot die tijd niet oversteken, loopt ze de straat op weer terug trekken en herhalen, daar ben ik echt druk mee geweest want ik moet 8 keer per dag lopen voor de school van de kids Gaan we samen koekjes bakken dan gaat zij niet helpen .... Nee hoor zij gaat de creaties kapot maken van broer en zus, Verder is het wel echt super leuk het is een echte tomboy ze is ondeugend houd van vies worden en lekker in het bos en de modder spelen, ondanks haar streken zijn broer en zus dol op haar, broer zelfs heel trots want hij houd van die streken haha, zus heeft er na toe moeten groeien, nu word de derde wat rustiger en begint ze iets meer te luisteren en te spelen en daardoor kunnen de zussen nu samen spelen en dat vind grote zus erg leuk. Ze zit sinds 3 weken op de peuter speel zaal, wij hadden van te voren gezegd dat ze een handen binderrje was en ze heel erg haar eigen mening heeft en deze ook uitvoert , mwooaaah zal wel mee vallen was de reactie vaak zie je namelijk dat ze thuis anders zijn en ze op een pa zich snel aanpassen zonder mokken. Nou van de week gesprek gehad, " je hebt niets te veel gezegd .... Eerder te weinig " jeetje wat een ondeugend ding ! Het speeltuintje is afgezet want ze mogen niet van de grote glijbaan alle kinderen snappen het en doen het niet, jullie dochter wel, als er dan zeggen " daar hangt een lint van boom tot boom omdat kleine kindjes niet op de grote glijbaan mogen " dan loopt ze naar het lint trekt het lint eraf en vraagt waar is dat lint dan ? ( op een kinder twee jarige manier ) Een derde is dus voor ons zeker drukker, maar geen reden voor geen vierde en ik ben altijd thuis dus ik houd haar gewoon lekker bezig, ze is een heerlijk meisje en we houden ervan als er een beetje( veel) pit in zit Nu met een vierde erbij valt het nog mee maar ik weet niet hoe hij is als hij kan lopen maar onze dochter word al rustiger dus volgend jaar zal ze me misschien wel helpen achter haar broertje aan te vangen
Kregen na dochter een tweeling terwijl twee de planning was. Nee, geen spijt maar ben nog lang niet gewend.... En dan lopen ze nog niet eens. Elke dag loslaten en veel oefenen en leren ..