Lieve mama's, 18 dagen geleden is ons zoontje geboren. Direct na de bevalling hapte hij aan. Daarna is zijn tongriempje meteen gekliefd omdat die te kort was. Maar vanaf dat moment is elke voeding een drama.... De eerste drie dagen hebben we min of meer aangeklooid. Hij leek soms wel te drinken maar eigenlijk was het altijd huilen als we hem probeerden aan te leggen. Na drie dagen was hij 7% afgevallen en werd er overlegd met de VK. Die dag kregen we een nieuwe kraamhulp die heel veel wist van borstvoeding. Zij was er dan ook van overtuigd dat het zou gaan lukken. Een hele trucendoos hebben we open gehaald; van tepelhoedje tot finger feeding. Helaas niet direct resultaat waardoor onze zoon uiteindelijk meer dan 10% afviel en we aan de structurele bijvoeding moesten. De hele kraamweek hebben we het geprobeerd maar elke voeding werd een strijd. Onze zoon hapt wel aan maar zuigt niet door. Uiteindelijk heb ik extra kraamzorg gehad. Maar de laatste dag heb ik besloten dat dit niet langer zo kon. Ik ging stuk van onzekerheid. Er zou een lactatie deskundige komen maar dat was pas de week erna en ik kon nog geen enkele voeding zelfstandig doen terwijl ik er na die dag wel alleen voor zou staan. We hebben toen besloten om voorlopig fulltime te gaan kolven ipv live voeden. Ik vind dat heel moeilijk maar had het ervoor over. Ik bleef hoop houden. Ik kolf nu dus ruim een week fulltime en voed onze zoon met de fles op therapeutische wijze. In de tussentijd hebben we de lactatie deskundige op bezoek gehad. Zij dacht dat het tongriempje weer was vastgegroeid en dat zijn lipbandje mogelijk ook te strak is. We kregen een verwijzing naar een tongriem kliniek. Hier konden we gisteren terecht. Zowel zijn tongriempje als lipbandje zijn behandeld. Nu heb ik onze zoon opnieuw weer meerdere malen aangelegd vandaag. Resultaat is volledig hetzelfde; huilen, frustratie en geen enkel teken aan de horizon dat ie ooit aan de borst gaat willen. Zelf ben ik inmiddels op. Ik heb nog amper kunnen genieten en vind het loodzwaar momenteel. Met name elke 3 uur kolven bovenop de voedingen is zwaar. Het enige dat ik doe is voeden, kolven, afwassen en dan is het alweer tijd voor de volgende ronde. Dag en nacht. Ik heb super goede support maar ik begin de hoop te verliezen. Van binnen ga ik stuk; ik wil niet stoppen maar ik kan ook niet meer zo door. Ik vind het vooral moeilijk om te accepteren dat ik niet weet waarom het toch niet lukt.mag Ik moet erbij zeggen dat ik niks tegen kunstvoeding heb maar dat ik graag mijn zoon zo lang mogelijk borstvoeding had gegeven ook ivm mijn eigen hormoonhuishouding en het zo lang mogelijk uit willen stellen van het op gang komen van mijn cyclus.... Is er iemand die zich in mijn verhaal herkent? Is er nog hoop of wordt het tijd om dit los te laten en af te gaan bouwen?
Meid wat ben jij kneiter hard aan het werk. Elke dag is er één. Als jij er aan ten onder gaat is dat het niet waard! Je kindje heeft zijn mama meer nodig dan welke soort melk. Ik weet wel dat na klieven kindjes moeten wennen. Heb je de oefeningetjes/ spelletjes ook uitgelegd gekregen? Was er een lactatiekundige bij om te ondersteunen na de behandeling? Ik kan je zoveel trucs geven maar dat is op afstand niet te doen. En je hebt al zo veel gedaan kanjer. Je kunt het ook loslaten: kolf wanneer het je uitkomt ipv strak elke 3 uur. Je kindje lekker bij je houden. Bij je blote borst. Gewoon terug naar de ontspanning en knusheid. Weer genieten van elkaar, geen verwachting. Wie weer hoe het gaat, maar zo te lezen is deze weg te veel voor je nu.
We hebben geen oefeningen/spelletjes gehad. Alleen dat we na elke voedig beide moeten masseren. Wat meneer echt niet tof vindt natuurlijk.....moet ik hem daar ook al mee plagen.... Ik kolf in de nacht al niet meer, tenzij mijn borsten erom vragen wat wel vaak zo is helaas. Zoon drinkt 80cc per voeding en ik kolf makkelijk het dubbele per voeding. Inmiddels stop ik zelfs iets eerder om te voorkomen dat ik overproductie krijg want dan kan ik aan de borst helemaal vergeten heb ik begrepen. Als ik hem op mijn blote borst heb zakt hij ook vaak af naar mijn tepel. Hij gaat echt op zoek. Ook door kleding heen als hij mij ruikt. Dat maakt het alleen des te lastiger om te accepteren; ergens weet jij prima wat hij moet doen maar het is net of het hem niet lukt. En ik heb het idee dat zolang hij de fles krijgt het ook nooit zal lukken want voor die fles hoeft hij (ondanks therapeutisch voeden) veel minder te doen....ik zou dan ook denken; laat die tiet maar zitten Ik ga nu inderdaad tijden even loslaten. Kijken hoe het dan gaat. Heb immers nog voorraad genoeg....misschien ook connectors bij bestellen zodat ik niet altijd meteen hoef af te wassen bijvoorbeeld na sessie in de lage avond of vroege ochtend..... Sinds vandaag slaapt hij niet meer in de wieg maar in zijn nieuwe co sleeper. Lekker dicht bij mama
Inmiddels heb ik besloten af te gaan bouwen en te stoppen met fulltime kolven. Ik ga hier aan onderdoor en kan helemaal niet genieten. Ben alleen maar bezig met voedingen en mijn borsten. En doordat hier bijna 3 weken alles om borstvoeding draait ben ik amper bezig geweest met de basis. Simpele dingen worden me nu al teveel. Het is genoeg geweest; ik heb gedaan wat ik kon.... Natuurlijk doet het verdriet; ik zou willen dat ik het langer vol kon houden. Maar het gaat gewoon niet meer.
Herkenbaar. Ik heb het 12 weken geprobeerd en fulltime gekolfd ging er ook aan onderdoor. Onze dochter was te vroeg geboren dus had ook nog sonde. Leefde echt van voeding naar voeding. Gooide mijn man bevroren melk weg omdat het stonk (@&%* daar had ik uren voor gekolfd) was gewoon enorm frustrerend. Heel begrijpelijk om te stoppen, hopelijk krijg je snel je energie weer terug. Ook op kunstvoeding worden ze groot
Hou zijn mondje en drinktechniek wel in de gaten. Er is altijd een reden waarom een kindje niet uit de borst kan drinken. Een te kort lipbandje kan later ook problemen geven met bijvoorbeeld spraakontwikkeling.
Yes, doen we! Drinken uit de fles gaat inmiddels gelukkig prima. Er is in het begin simpelweg teveel tijd verspilt; er had veel eerder ingegrepen moeten worden. Maar ja; ik wist niet beter want dit is de 1e voor ons. Dus enerzijds zuigverwarring en anderzijds tongriempje en lipbandje....
Herkenbaar. Zo bij onze eerste ook gegaan. Uiteindelijk fulltime gaan kolven. Dit 5 weken lang volgehouden. Achteraf voor mijn gevoel geen leuke kraamtijd gehad en alleen maar met voeding bezig geweest. Bij onze 2e en 3e daardoor meteen met kunstvoeding begonnen en dit gaf zoveel meer rust. Nu is de 4e op komst en ga ik het borstvoeden toch weer proberen. Maar wel met de afspraak naar mezelf dat ik het niet zover laat komen als bij de 1e. Lukt het dan ben ik blij maar lukt het niet dan helaas.
Net wat Iris86 zegt; elke dag borstvoeding is er 1! Je hebt gedaan wat je kon doen. Het is niet de bedoeling dat je er zelf onderdoor gaat. Daar heeft je kleine uiteindelijk ook niks aan. Ik zelf ben de bv af gaan bouwen met 8wk. Vond het ook heeeel erg jammer en had haar veel langer bv willen geven. Maar het is nu echt beter zo. Zodra je aan je kleine merkt dat hij/zij tevreden is, dan is het ook goed zo.
Meid het is jammer, je hebt je super goed gehouden en je inzet is top. Nu voor jezelf kiezen is prima! En het is toch een afscheid, en daar hoort rouwen ook bij....
Bedankt voor jullie lieve reacties! Doet me erg goed! Ben inmiddels begonnen met afbouwen zodat als eerste de nachtvoeding eruit gaat qua kolven. Merk dat productie meteen afneemt gedurende de dag maar dat kan ook een mentaal ding zijn. Ik ga het gewoon met de dag bekijken en wie weet blijf ik toch nog een paar keer per dag kolven. Ik ga het gewoon zover afbouwen als dat ik het volhouden kan. Al krijg ik maar 1 uur extra slaap op een dag; dat zou al zoveel schelen! Ik heb er veel over gepraat de afgelopen dagen en dat doet me goed. Verloskundige is ook nog een keer extra langs geweest om een hart onder de riem te steken; echt zo super! Ik vind de kraamtijd ontzettend heftig maar hoop dat ik straks nog wel even flink kan genieten in mijn verlof! Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan!