Wat een vreselijk nieuws. Ik voel je pijn. Heel veekl sterkte met het verwereken van de zoveelste tegenslag. Liefs Hope
Vanochtend weer naar het ziekenhuis geweest. We hadden zoveel vragen en de gynaecoloog had aangegeven dat we als we wilden een afspraak konden maken. Helaas heeft ook hij geen antwoorden op de meeste vragen. Duidelijk is dat er iets mis is, maar wat zullen we waarschijnlijk nooit achterkomen. De medische wetenschap is nog niet zover en er zijn geen behandelingen bij onverklaarbare herhaalde miskramen. We hebben het gehad over mogelijke opties, zoals aspirine, heparine, progesteron toedienen etc. De tot nu toe goed uitgevoerde onderzoeken vinden geen bewijs dat dit zou helpen. Onderzoeken die aangeven dat het wel zou werken zijn allemaal uitgevoerd vanuit commercieel oogpunt door de farmaceutische industrie. Ik mag het gebruiken bij een eventuele volgende zwangerschap, maar moet er geen wonderen van verwachten. Een andere optie is een doorverwijzing naar de herhaalde miskramenpoli in het AMC, maar zij zullen ook niet veel kunnen doen. Het voelt zo machteloos dat er waarschijnlijk geen andere mogelijkheid is dan opnieuw zwanger worden en hopen dat er ooit eentje blijft zitten. Daarna hebben we gesproken hoe nu verder met deze zwangerschap. Ik voel me nog steeds zwanger en dat is confronterend. Wel heb ik het idee dat sinds maandag de symptomen wat minder zijn. Iets minder misselijk misschien? We hebben voor de zekerheid nog een echo gehad met gevoeliger apparatuur en je zag echt een mooi klein boontje. Het was zelfs groter dan we gisteren dachten en het is hooguit een paar dagen geleden misgegaan. Er was nog geen enkele aanwijzing dat het begon los te laten. Ik heb ervoor gekozen om cytotec te gebruiken om het op te wekken als het niet vanzelf komt. Dit mag ik niet net voor of tijdens het weekend gebruiken, vanwege het risico van een spoedcurretage. We wachten tot maandag af en als er dan niks gebeurt is, ga ik ze gebruiken. Lieve meiden ik vind het erg fijn om jullie lieve troostende woorden te lezen. Soms voel je je zo alleen in je verdriet en dan helpt dit forum om je verhaal kwijt te kunnen. De omgeving weet het niet of begrijpt het niet. Voor sommige ben ik Trees met haar miskramen geworden. Trees die nergens anders meer over kan praten of denken. Trees die nooit meer gezellig meedoet en vaak verdrietig is. Natuurlijk ben ik veranderd. Hoe kan ik nog dezelfde zijn na dit alles? Hoe kunnen ze verwachten dat het went om keer op een keer een miskraam te krijgen? Het gemis wordt alleen maar groter en de twijfel of we ooit een kind kan krijgen neemt alleen maar toe. Anderen zeggen juist dat ik sterk ben, maar volgens mij heb je weinig keus en zo sterk voel ik me nu niet. Bedankt meiden dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Ook hier een luide vloek toen ik las dat het weer mis was. Oh ik krijg er echt kippenvel van, het is zo oneerlijk. Ik begrijp dat jullie niet meer in toeval geloven. Ik wens jullie van harte een beebje toe, het is zo oneerlijk dat mensen met zo'n groot verlangen het niet krijgen... Er zijn geen woorden voor... Als vreugde omslaat in verdriet dan wordt de wereld klein dan telt alleen je baby nog die niet meer hier mag zijn Al was je zwangerschap nog pril de namen nog niet klaar... dat het zo snel al over was dat is wel heel erg zwaar Het kindje is bij jullie weg maar hij heeft wel bestaan! Je leven is veranderd ook al is hij weggegaan Hij heeft jullie meer mens gemaakt een nieuwe pijn ontstaat pijn die je nog niet eerder had gevoelens die je haat Die pijn wordt minder na een tijd dit kindje krijgt zijn plek zijn eigen plekje in je hart aan ruimte geen gebrek! Geef de hoop niet op!
Lieve Trees, ik krijg weer kippevel van je berichtje. Hoeveel ellende kan een mens aan? Maar inderdaad, je hebt weinig keus. Hopelijk zorgt de gedachten dat het fout is gegaan voor een spontane miskraam en hoef je maandag niet de cytotec te gebruiken. Het zal niet de eerste keer zijn dat bewustwording ook een grote rol speelt bij het proces. Hebben ze al wel eens de vruchtjes onderzocht? Of zijn er op de echo aanwijzingen te zien dat het vruchtje afwijkingen heeft? Zo niet, dan zou bij een volgende zwangerschap extra progesteron misschien toch wel een optie zijn? De moeder van een vriendin van mij had voor haar eerste goede zwangerschap ook twee miskramen gehad. Bij de derde zwangerschap kreeg ze iedere week een extra hormooninjectie (ws dus progesteron?) en toen ging de zwangerschap wel goed. Sterkte lieve Trees. *knuf*
Lieve Trees, 5 keer mis is ook heel wat... maar wil je toch hart onder riem steken.. bij mij is het 4 keer fout gegaan voor ik zwanger werd van het wondertje in mijn buik.. ik weet hoe moeilijk het is om steeds opnieuw overeind te moeten krabbelen. ik wens je dan ook heel veel sterkte toe! hele dikke knuffel
Trees ik wens heel vele sterkte en kracht toe... ook ik volgde je al een tijdje en zag pas dat je zwanger pas... zie je wel dacht ik iedereen wordt zwanger.. maar helaas was dit van korte duur.... ik hoop dat het de grootste pech is op de wereld die je kan hebben en dat je echt wel zwanger wordt. zonder dat je een medische reden hebt. natuurlijk verander je... iedereen veranderd zodra we kinderen willen.. laat staan als je de geduld zo op de proef wordt gesteld. wij vrouwen hebben een missie hier..... zwanger worden en blijven...
Lieve Trees, Heel erg veel sterkte met dit verlies.. echt heel vreselijk... Zo oneerlijk...... Liefs Lyla
Jeetje wat erg voor jullie! Ik wil een héél verhaal typen, maar ik kan de juiste woorden niet vinden, die zijn er natuurlijk ook helemaal niet. Ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen! En inderdaad, geef de moed niet op!
Hoi Trees, Had je verhalen hier op het forum ook stiekum gevolgd en was zo blij voor jullie dat je weer zwanger was! Ik vond je verhalen altijd fijn om te lezen omdat je; hoe slecht het ook op dat moment was, zo positief kon blijven.. Ik wil ook heel veel dingen schrijven net als iedereen hier maar de meeste mooie woorden en zinnen zijn al gezegd en daar sluit ik me helemaal bij aan. Ik wil alleen even zeggen dat ik net een kaarsje voor je hebt aangestoken.. Heel veel liefs Karina "Wannabee"
Hey Trees, Ik zat een ander topic te lezen waarin jij had geantwoord en ik zag je onderschrift... Ik dacht, nee, het zal toch niet?! Ik vond het zo verschrikkelijk mooi voor je dat je weer zwanger was en al 3 dagen voor NOD zo'n ontzettend positieve test. En dan gaat het toch nog mis... Ik heb er ook geen woorden voor. Vind het echt vreselijk voor je. Ik hoop dat jullie ooit toch nog een kindje krijgen, waardoor deze ellende een beetje vergeten kan worden.... Heel veel sterkte! Liefs Marije
Lieve Trees, Nog een paar dagen terug was je nog zo positief meid. Ik hoopte ook dat het deze keer goed zou gaan. Ik heb er geen woorden voor meid...Wat oneerlijk allemaal...
Trees, ik lees ook wel eens je berichtjes en ik hoopte zo voor je dat dit die zwangerschap zou zijn waar je op wachtte. En nu lees ik dit... Heel veel sterkte Trees. Het is zo oneerlijk.
Trees, Heel veel sterkte. Wat verschrikkelijk om voor de vijfde keer dit verdriet mee te moeten maken. Liefs, Romy
trees, Ik heb er eigenlijk geen woorden voor, maar wil je toch laten weten dat ik het ongelooflijk erg voor jullie vind. Ik kan me niet voorstellen wat er door je heen moet gaan en hoe je je voelt. Wel wil ik je heel veel liefde en geluk voor de toekomst wensen.. vergeet nooit dat hoop doet leven.. en je leeft als je hoopt... Heel veel sterkte en ooit zal er na regen zonneschijn komen... je moet alleen nog door de storm... Ele
Gisteren een heftige dag gehad. Gisterenochtend besloten om toch de cytotec in te brengen. Ik was op en vond het emotioneel zo zwaar om alle hormonen nog door mijn lijf te voelen gieren. Helaas ging het niet goed met de cytotec. Ik kreeg de meest vreselijke krampen/ weeen en ze hielden uren aan. Het resultaat een paar druppels bloed. Tot dat ik dacht dat ik echt in de hel op aarde was beland voelde ik een plop en waren de krampen over en begon ik te vloeien en stolsels te verliezen. We dachten dat we het ergste gehad hadden en dat het voorbij was. Te vroeg gejuigd, want twee uur later begon ik vreselijk veel bloed te verliezen. Ik voelde het er letterlijk uitstromen en de hele bank zat eronder. Toen ik opstond zag ik het bloed onder mijn broekspijpen uitkomen. Dat leek ons wel een wijs moment om als de sodemieter in de auto te stappen en naar het ziekenhuis te rijden. Onderweg ging het onverminderd door en voelde ik me steeds raarder worden. Ik begon wazig te zien en geluiden leken steeds verder weg te komen. Voordat ik het wist lag ik al op de ok voor een spoedcurretage. De placenta bleek niet los te willen laten en vandaar de heftige bloeding. Vannacht een nachtje in het ziekenhuis gebleven en nu weer thuis. Voor mij dus nooit meer cytotec en hopelijk hoef ik nooit meer voor deze keus te staan. Mijn lichaam voelt weer 'normaal'. Deze ochtend voor het eerst niet overgegeven en mijn smaak begint ook weer langzaam terug te komen. Dit was het fysieke gedeelte en nu komt het moeilijkste het psychische deel. Het is ons eerder gelukt om het een plekje te geven, dus waarom zou het niet nog een keer lukken?
Trees lieverd ....ik heb er geen woorden voor... wens je zo ontzettend veel sterkte! Heb net als sommige hier ook een paar van jou berichten gevolgd, toen je weer zwanger werd en je hoopte dat het het dit keer wel goed zou gaan... en helaas is het weer mis gegaan....meid dit is zo heftig....heel veel sterkte!
Lieve lieve trees, Wat kan een mens allemaal niet mee moeten maken, hoeveel kun je nog aan op zo'n moment? De tranen stromen over mijn wangen, nu ik heel je verhaal lees Weer door diezelfde hel heen... Meis ik vind het zo verschikkelijk k*t voor jullie, al jullie hoop was op dit kleintje gericht, dit beebje zou jullie wondertje worden! Waarom moet het dan deze keer weer mis gegaan, waarom is het jullie niet gegunt? Meis ik weet niet wat ik moet zeggen, ik voel je pijn, ik leef met je mee, en ik had zo gehoopt iets anders te mogen lezen... Ik was zo benieuwd naar je ervaring met je echo, hoe mooi je het hartje zou hebben gevonden, en dan lees ik dit... Meis ik heb er geen woorden voor, ik wens je heel veel sterkte, ik hoop dat jullie er ook deze keer weer bovenop weten te komen! Als je wilt praten, je weet he het, je kunt altijd een pb sturen, ik ben er voor je! Lieverd, ik denk aan jullie!