Jeetje Trees, wat heb jij vorige week een enge dag gehad zeg! Dat kan er dan ook nog wel even bij! Maar ik zie aan je onderschrift dat jullie heerlijk je zinnen gaan verzetten in Egypte... groot gelijk. Zoals je misschien nog weet hebben wij ook een heerlijke reis gemaakt in de tijd dat het allemaal even teveel was en te moeilijk werd en geloof me; het kan je zo ontzettend goed doen! Geniet ervan!
Meiden ik weet even niet hoe ik me voel? Sinds gisterenavond lijkt het pas bij me door te dringen. Het leek emotioneel zo goed te gaan, maar dat bleek schijn te zijn. Gisteren te horen gekregen dat een direct collega van mij zwanger is van de derde. Het klinkt misschien heel erg gemeen van me, maar ik vind het vreselijk. De komende maanden weer dagelijks geconfronteerd gaan worden met een dikke wordende buik en gepraat over zwanger zijn en later het kindje. Ik wil dat ook zo graag meemaken en het lijkt nog zo ver weg. Ik probeer de moed niet op te geven, maar ik zit er nu gewoon helemaal doorheen. Iets wat zo mooi had moeten zijn, is veranderd in een nachtmerrie. Zolang ik me al kan herinneren droom ik er al van om zwanger te zijn en mama te worden. Naast al het verlies vind ik het ook heel erg dat ik nooit meer onvoorwaardelijk van een zwangerschap zal kunnen genieten. Sommige mensen hebben makkelijk praten en komen met goedbedoelde opmerkingen als ik weer zwanger ben, 'zoals geniet ervan, maak je niet druk en blabla'. Ik wilde dat ik het kon, maar ik draag wel de herinneringen en de ervaringen mee van alle vorige zwangerschappen en deze kan ik niet zomaar uitwissen. En wat ik voor nu zo erg vind? Deze laatste zwangerschap was ik zo vol vertrouwen, het voelde zo goed en dacht echt dat dit het ging worden. Ik ben weer zo vreselijk voor de gek gehouden door mijn lijf en weet nu dat ik niet kan vertrouwen op mijn intuitie en zwangerschapssymptomen. Volgende week weer aan het werk, maar ik zie er als een grote berg tegenop. Ik ben psycholoog en zie me momenteel niet naar de ellende van andere mensen luisteren. Ik kan me slecht concentreren en heel slecht, maar soms denk ik bij sommige problemen 'waar zeur je nu over'. Lijkt me niet goed in mijn werk. Ik kan ook niet gaan werken, maar wat moet ik dan, thuis zitten? Het afgelopen jaar heb ik vreselijk veel verzuimd en krijg regelmatige rottige opmerkingen over mijn ziekteverzuim. Niet van de mensen die weten hoe het zit, maar van anderen die van niks weten. Ik geef ze ook geen ongelijk, want ik ben een onbetrouwbare kracht waar je niet op kan bouwen. Ben te onregelmatieg aanwezig en afspraken worden te vaak afgezegd. Al dit soort gedachtes maken me ook niet bepaalde vrolijker. Ik voel me een slechte werknemer, een slechte vrouw die iets wat zou gewenst is keer op keer kapot maakt en een slechte vriendin voor vrienden, want ook daar zeg ik regelmatig afspraken af. Vrienden die een kleintje verwachten, vermijd ik helemaal. Ik kan er nu even niet tegen. Bijna vakantie en ik hoop inderdaad dat het lukt om de zinnen te verzetten... We kunnen het beiden wel gebruiken.
Trees, er zijn geen woorden voor eigenlijk, maar wat je beschrijft is precies mij op dit moment. Je staat er zo machteloos tegenover, omdat je de wens niet zo maar even uit je hoofd kan zetten. Je kunt niet even die knop omzetten. En dan voel je je klemzitten. Ik hoop dat die vakantie even een goede en fijne afleiding is. En je hoeft je zeker niet te schamen als je het vreselijk vind dat mensen in je omgeving zwanger worden. Ik haat het ook!
Bikkeljte, ik heb geen woorden, alleen maar verdriet voor jou en Treesman. Heel, heel, héél veel sterkte meissie...
lieve trees, je bent GEEN slechte werknemer of vriendin! pas op hoor! de mensen die van je verhaal weten kunnen je bijstaan en steunen en van de rest moet je je helemaal NIKS aantrekken hoor. Het is jouw verdriet, het is vordorie niet niks wat jullie meemaken, daar zou iedereen moedeloos en verdrietig van worden! laat je tranen maar gaan, wees maar boos, wees chagerijnig, dan kijken de mensen die er niet wat vanaf weten maar even de andere kant op. Je moet nu eerst aan jezelf denken en aan je mannetje. Dan ben je maar een week afwezig, jou (geestelijke) gezondheid gaat nu voor! Lieve trees heel goed dat jullie lekker even saapmjes weggaan binnenkort! even niet bezig zijn met zwanger worden of miskramen... even helemaal niks! Dikke knuf! Liefs humm
Oh lieverd , ik kreeg tranen in mijn ogen van je laatste berichtje , Mensen die jou kennen en weten wat er is gebeurd die zullen jou niet zien als slechte werknemer , vriendin , en vrienden die zwanger zijn moeten nu maar ff hun begrip hier voor hebben , en zoniet dan is dat hun probleem , daar moet je je ooknog niet eens zorgen over gaan maken ....... Tsja en wat te doen met je werk , je moet zelf de beslissing maken , maar als je niet goed kan functioneren , zou ik eens aan jezelf denken en gewoon thuisblijven .........en die anderen die dan weer niks weten ,laat ze lekker .......ga lekker schilderen , lekker veel wandelen met Sumo.......en alles waar je anders gen tijd voor hebt ,net als je altijd tegen mij zegt , zeg ik het nu tegen jou , het is TREESTIJD ! Ik hoopzo voor jullie dat de miskramen polie jullie kan helpen ! Ben je trouwens weleens bij een osteopaat geweest , zou die niks voor jullie kunnen beteken ? En geen goede vriendin , nooit meer zeggen hoor , ik wou dat ik wat mer Treesjes om me heen had ! Je bent een schat , een kanjer en zo kan ik nog wel ff doorgaan ! Dikke knuffel M@rjon
Lieve Trees. Ik kan me helemaal voorstellen dat je op dit moment genoeg hebt aan je eigen verdriet en niet ook nog eens de problemen van anderen aan kan horen. Waarschijnlijk is het voor jezelf maar ook voor de patienten/clienten beter als je nog wat langer tijd neemt voor jezelf. Hoe staat je leidinggevende hier tegenover? Begrijpt hij/zij de situatie? Misschien kun je daar iets mee afspreken over halve dagen of wat meer vanuit thuis werken. Ik snap dat dat laatste moeilijk is met patienten. Maar dat je bijvoorbeeld het uitwerken van rapporten thuis doet of zo? En dat je het niet aan kan blij te zijn voor mensen die wél een goede zwangerschap hebben en een kleintje hebben, dat is zo begrijpelijk. Als andere mensen dat niet begrijpen, is dat hun fout. Dikke knuffel Trees!
meiden wat een ontzettende lieve berichten. Ik krijg het er warm van. Zulke lieve woorden . Ik zit echt even in een dippie, maar vind dat ik nu ook mag dippen en mezelf even heeel zielig mag vinden. We moeten het gewoon weer een plekje geven en dat kost tijd. Nu is mijn grootste probleem mijn complete gebrek aan geduld en ik wil altijd zo snel mogelijk verder. Misschien nu maar eens leren dat dit niet altijd kan. Ik heb mijn werk gesproken en de afspraak gemaakt dat ik volgende week halve dagen werk. Mijn manneke vind dat ik helemaal thuis moet blijven en me moet storten op schilderen, boekjes lezen en met de hond spelen. Tja maar dat eeuwige schuldgevoel Ik zie nu wel hoe het volgende week gaat en anders kijken we weer verder. Vanmiddag had ik de eerste afspraak voor accupunctuur. Dat was een aparte ervaring en eerlijk gezegd nogal een ver van mijn bedshow. Het klonk nogal zweverig allemaal. Mijn mannelijke en mentale kant overheerste teveel en verder voelde ze veel verdriet (goh...verbazingwekkend). Nu zit mijn lijf volgeplakt met gekleurde stofjes en die kunnen een maand blijven zitten . Leuk voor over twee weken in mijn bikini op vakantie . Ze gaat nu een heel schema maken met wanneer en waar ik geprikt moet worden tijdens een zwangerschap. Dat kan bijv. ook 's avonds en 's nachts zijn. Mijn verzekering vergoed, ze schijnt goede resultaten te boeken en ik heb weinig te verliezen. Dus we geven het een kans! En meiden nogmaals wat een geweldige opbeurende berichten heb ik van jullie gekregen. Helaas weet ik dat veel van jullie hebben het ook hebben moeten meemaken of er nog middenin zitten. Ook voor jullie een dikke knuffel en hopelijk snel dat gewenste beebje. *knuffel*
Trees, je mag absoluut dippen. Je mag altijd dippen wanneer je wil. Al wil je over een maand of 3 maanden dippen, dan mag dat ook gewoon. Soms kun je denken dat je er overheen bent, maar het is niet niks wat je hebt meegemaakt, dus dat kan zo maar weer boven komen drijven. Wat goed dat je een regeling met je baas hebt kunnen maken over volgende week. En gaat het echt niet, dan je niet schuldig voelen en gewoon aan jezelf denken! Nogmaals, het is niet niks wat je meemaakt. Klinkt spannend, die acupuncturist. Enne, die gekleurde stofjes. Moet ik dan echt aan stof van kleren denken, of stof als in 'middeltjes'? Hoe dan ook, erg spannend om je straks in bikini te zien. Laten we hopen dat het werkt. *knuf*
Stof in de zin van kapot geknipte kleren . Ik ga er in bikin echt belachelijk uitzien met mijn opgeplakte roze en rode lapjes op mijn lijf
Ook hier toch nog even een reactie. Ik wil jou/jullie heel veel sterkte wensen en neem er echt de tijd voor. Hoe stom het klinkt misschien...ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Toch schrik ik elke keer weer als ik dit hier lees. Maar vooral ook bij jouw. Zo hoopvol en dan....weer niet goed. Ik denk dat er meerdere zijn..als we konden helpen zou ik het zo doen....helaas weet ik niet hoe. In ieder geval heel veel plezier alvast op vakantie....en ondanks alles....lekker proberen te genieten daar. En anders.....kijk vaak naar je stofjes die je nu hebt ...hopelijk werkt het een beetje. Ik zal voor je blijven duimen en dat je echt snel het geluk mag hebben/houden en vinden. Dikke knuffel