Ik ben bij mijn dochter bevallen met ruim 38 weken. Doordat ik het HELLP-syndroom heb gehad, ben ik logischerwijs op medische indicatie bevallen d.m.v. een inleiding. Alles is uiteindelijk goed gegaan en goed gekomen. Nu ben ik zwanger van de tweede en ik loop gewoon bij een verloskundigepraktijk. Dit heeft me verbaasd en verbaast me nog steeds omdat bijvoorbeeld in de informatiefolder van het ziekenhuis stond dat bij een volgende zwangerschap de begeleiding altijd via het ziekenhuis gaat. Ik heb dit nu bij de tweede nog extra aangekaart bij de verloskundige, maar zij geven aan dat zij dit met het ziekenhuis zo hebben besloten. Wel zal ik indien nodig laagdrempelig naar het ziekenhuis doorverwezen worden. Ergens blijft het knagen dat ik het toch vreemd vind en misschien zijn er hier meer vrouwen die hier ervaring mee hebben. Ik ben benieuwd!
Hier ook! Ik mag gewoon bij de verloskundige maar moet wel met 12 weken een echo bij de gyn. Zolang ik mij goed voel blijf ik tot 36 weken bij de verloskundige, en ga daarna over naar de gyn ( zoontje met 37 weken geboren ) Mocht ik mij eerder slechter voelen dan meteen naar de gyn.. Persoonlijk vind ik het wel prettig omdat ik de verloskundige veel gezelliger en persoonlijker vind maar ook prettig idee dat ik hoe dan ook naars de gyn kan!
Ik had pre-eclampsie/Hellp. Ik ben pas net zwanger maar wel overleg gehad. Ik blijf bij de gyn onder controle.
Ik bij vk Ze vangt net zo goed signalen op als de gyn en als er symptomen zijn kom ik vanzelf bij gyn terecht Kan ook gewoon gezonde zwangerschap worden dus daar gaan we van uit
Mij is aangegeven dat ik weer bij de gyn moet komen, mocht ik weer zwanger (willen) worden. En dat vind ik wel een prettige gedachte, al is mijn ervaring in het ziekenhuis niet geweldig geweest. Maar de kennis en (na)zorg rondom Hellp / Pre-eclampsie vind ik sowieso best bedroevend in NL als ik dat bijvoorbeeld vergelijk met de VS.
O,ja? Kun je daar wat meer over vertellen? Ik heb me wel verbaasd over de intake bij de verloskundige. Ze zei toen iets van "en aan het eind schoot die bloeddruk wat omhoog he?". Terwijl het veel meer was dan de bloeddruk en ik maanden herstel nodig heb gehad. Het voelt soms alsof de nasleep een beetje wordt onderschat.
Helemaal mee eens, en je bent er zelf ook bij om de eerste symptomen vast te stellen. Ik ga er ook vanuit dat het een goede zwangerschap wordt. Maar ik vond het zo verraderlijk omdat ik heel weinig klachten had, dat ik wel wat voorzichtig ben geworden hiermee.
Dan kan de vk op t einde je urine blijven controleren toch? Wat was jou nasleep? Ik dacht dat t bij mij alleen kwam door t bloedverlies dat eeu eeuwig durende herstel
Nou vooral vanwege het laatste wat je schrijft. Naar mijn idee wordt er veel te weinig informatie gegeven over de eventuele gevolgen en is er ook op de langere termijn weinig controle. Ik heb best veel contact met Amerikaanse lotgenoten, en bij hen lees ik vaak dat ze maanden tot jaren nadien nog steeds gecontroleerd worden op bepaalde bloedwaarden. Hier wordt toch min of meer gedacht dat alles weer oké is op het moment dat je kind geboren is en vaak worden klachten ook nog niet erkend als 'gevolg van'.
Ik vermoed dat je termijn waarop je bevallen bent te maken heeft gehad met waarom je bij een verloskundige loopt ipv een gyneacoloog... De kans bij een 2de zwangerschap is groter om het weer te kijken, maar vaak pas later in de zwangerschap. Bij mijn eerste kreeg ik ook zwangerschapsvergiftiging bij 37 weken, ben met 38 weken ingeleid... Verloskundige gaf toen aan dat ik volgende keer bij hun onder controle mocht, gyneacoloog zei dat ik in het ziekenhuis onder controle moest. Ik heb toen voor gyneacoloog gekozen, en maar goed ook.. ik was een uitzonderingsgeval en kreeg bij mijn 2de zwangerschap de zwangerschapsvergiftiging eerder ipv later in de zwangerschap.. bij 28weken al... Ben uiteindelijk bevallen met 32 weken, en lag toen al 4 weken in het ziekenhuis.. Mijn dochter heeft 7 weken er gelegen... Bij mijn derde ging ik toen weer naar gyneacoloog... toen weer zwangerschapsvergiftiging, maar pas met 36 weken... Schijnt niet zo vaak voor te komen hoor, dat iemand het bij al haar zwangerschappen heeft, dus zie mijn verhaal maar als een uitzonderingsgeval