Ik denk dat mannen het heel normaal vinden om het eerste jaar cadeautjes mee te nemen en ons te laten voelen wat ze vond ons voelen en dat het daarna "normaal" wordt. Dus TS om je vraag te beantwoorden; ik denk inderdaad dat jullie relatie weer normaal is geworden. Wat ook fijn kan zijn toch ? Ikzelf geef niks om Valentijn, verkering datum of een verjaardag (alleen dan die van onze zoon). Vind het super lief dat mijn vent een keer een cadeautje mee naar huis neemt, maar ik heb liever dat hij zegt dat ie me waardeert en van me houdt en er gewoonweg voor me is! Ik ben niet zo materialistisch, en als ik dan eens een jurk ofzo voor mezelf besteld zegt ie vaak zat; hier heb je mn pinpas, betaal maar! Lief toch .
Bij ons is het precies omgekeerd. Vriendlief grijpt elke gelegenheid aan om iets voor me te kopen. En ik heb al moeite met iets verzinnen voor zijn verjaardag. Ik vind het gewoon lastig om iets voor een vent te verzinnen
Och, ik ben al 23 jaar samen met m'n man en heb me er allang bij neergelegd dat het geen "kadootjes" man is.. Hij denkt er simpelweg niet aan. Achja, ik denk dat wij als vrouwen soms het "romantische" beeld vèèl te serieus nemen. Liefde zit niet in dingen, maar in zijn gevoel. Als je je verder gewaardeert voelt (een arm om je heen, gezelligheid thuis, er zijn als je hem nodig hebt), wat doen die kadootjes er dan nog toe? Tuurlijk is het leuk om soms verwend te worden, maar bij sommige mannen zit het er gewoon niet in.. Hihi, mijn man heeft het zelfs eens gepresteerd om een weegschaal voor mijn verjaardag te geven.. "tja, die hadden we toch niet?" Verder weet hij nooit iets te geven. Om dan toch enigszins attent te zijn, vraagt hij me tot in de puntjes welk luchtje ik bijvoorbeeld zou willen hebben, om het me vervolgens toch nog zelf te laten kopen. Dat ik èn hijzelf 2 zussen hebben om bijvoorbeeld advies aan te vragen, komt gewoon niet in hem op. Geeft ook niks, we houden ontzettend veel van elkaar, dat vind ik echt het allerzwaarst tellen
Ligt erg aan het soort man dat je hebt denk ik.. Die van mij is wel romantisch.. Niet vaak bloemen, maar wel chocola voor me meenemen als ie boodschappen gaat doen enzo (vind ik veel nuttiger ) en verjaardagen /trouwdag/enz. doen we beiden wel wat aan en hoeven we elkaar ook niet aan te herinneren.. Of een lief briefje neerleggen voor de ander.. Is niet minder geworden in de 10 jaar dat we samen zijn.. Maar als jouw man dat niet uit zichzelf heeft zijn er maar 2 opties: of met hem om de tafel en aangeven dat dit belangrijk voor je is, desnoods herinneringen in zijn telefoon e.d. dat ie wat moet kopen voor je.. Of accepteren dat hij nou eenmaal niet zo is.. Wat waarschijnlijk de betere optie is want optie 1 werkt volgens mij ook niet zo op de langere termijn.. En als je verder gelukkig bent samen.. Dan zou je je erbij neer kunnen leggen.. Lekker zelf kadootjes kopen voor jezelf en de rekening aan hem geven
Hier hebben we gewoon 1 huishouden, dus het maakt niet echt uit van welke rekening ik dingen betaal...
Voor mij niet herkenbaar maar als jij hem nu eens verrast? Met iets spannends of zo even aanwakkeren die hap
Hier ook een man van wie ik geen bosjes bloemen ed hoef te verwachten. Een cadeautje voor mijn verjaardag heeft hij alleen het eerste jaar gedaan en daarna hield dat ook op. Hij denkt er gewoon niet aan en ieder jaar laat ik weer merken hoe pisst ik ben maar het zit er gewoon niet in. Gelukkig is hij de beste vader die mijn kinderen zich maar kunnen wensen dus daar geniet ik dan maar van (ook heel lief voor mij hoor hihi)
Mijn man kocht in het begin ook veel cadeautjes. Nu we wat zuiniger aan moeten doen, doet hij dat niet meer. Al vindt ie het wel moeilijk. Vooral als ik verdrietig ben geweest wil hij de hele wereld voor me leegkopen...