Ik schrijf dit echt met een giga steen in mn onderbuik. Mickey, mn hond, normaliter een hele grote allemansvriend,heeft vandaag iemand gebeten. En ik denk dat het jaloezie is vanwege Carmen. Toen ze was geboren is hij een dag of 3/4 'smorgens opgehaald door mijn ouders. Mickey kan nogal door het dolle heen reageren als er mensen komen, zo enthousiast is hij dan. En omdat de kraamzorg er was wilden we hem overdag vij mn ouders laten tot een uur of 4 's middags. Maar na een oaar dagen heb ik besloten om hem toch in huis te houden, ik was bang dat hij zich misschien buitengesloten zou voelen. Verder hebben we hem, voor zover het ging, volop aandacht gegeven. Als ik Carmen verschoon loopt hij wel eens achter me aan en dan laat ik dat gewoon toe, juist om hem erbij te betrekken. Hij mocht altijd 's mirgens eventjes op bed en dat heb ik nu ook weer toegelaten. Dan ligt hij aan het hoofdeinde terwijl ik Carmen voed. Vorige week had ik visite en ik zat met Carmen tegen mn borst aan, ze werd net gevoed. Die vriend buigt over me heen om me 3 zoenen te geven en Mickey gromt en wilde hem echt bijten. Ik schrok me rot. Toen hebben we het afgedaan als 'beschermingsdrang' , omdat ik die kleine op mn arm had. Gekke was ook dat Mickey vervolgens in katzwijm bij die vriend heeft gelegen, dit doet hij altijd als hij aandacht krijgt. Vandaag liep ik met mn moeder naar een buurvrouw toe, om Carmen ( mijn baby)te showen. En toen zei die buurvrouw op een gegeven moment: Hey Mickey jij moet natuurlijk ook aandacht krijgen he! Hij kwispelt met zn staart, ze buigt helemaal over hem heen om te kroelen. En vervolgens gromt hij en bijt zo in haar arm en ze had 2 krassen van zn nagels in haar wang. Ik kan wel janken, want hij is normaliter altijd zo lief tegen haar. Ik ben er misselijk van zeg. Al je haar arm had gezien,haar vel hing los. Heb natuurlijk mn excuses aangeboden en zij zei dat hij het ws deed omdat ze vlakbij de kinderwagen stond, uit bescherming. Maar ik heb er sterk mn twijfels over. Ik weet even niet wat te doen. Is dit niet gewoon pure jaloezie ipv beschermingssrang? We doen zo ons best hem overal bij te betrekken. Ik kan toch niet nu opeens gaan weigeren dat hij op de bank ligt etc? Dan maak ik hem toch juist jaloers? Maar ik moet wel iets doen, want dit gedrag is heel alarmerend.
Hond alles weigeren totdat hij zich aan weet te passen aan zijn nieuwe rang! Bijten streng afstraffen en bij visite de hond in een andere kamer doen... Jemig. Dat lijkt mijn hond wel, haha. Mijn ouders schaften een hond aan, net na mijn geboorte en de hond beet iedereen die te dicht in mijn buurt kwam.
Moeilijk meid! Is de hond wel écht gewend aan Carmen? En... wat ik me net zit te bedenken, misschien is het een optie om de mensen voorlopig eerst de hond te laten begroeten en daarna pas Carmen??
Poeh dit is zeker een lastige. Bgeon je hond al met meer beschermingsdrang in de zwangerschap? Misschien na laten kijken bij de dierenarts en als daar niks uit komt misschien een hondengedragspecialist erbij, want dit lijkt me een erg lastige om zomaar 1,2,3, even op te lossen. Heel veel succes en sterkte ermee.
het klinkt wel als bescherming. een hond is heel gevoelig bij de komst van een baby. mijn hond wilde een half uur voor ik thuis kwam niet meer de deur uit en ze wist instinctief dat er wat ging gebeuren. mijn hond heeft altijd de aandacht gehad maar ja toen moest ze het toch delen. als de baby op de bank is dan de hond even niet. zo zijn we begonnen maar ook dat als de hond op de bank was de baby even niet. velen zullen het niet met mij eens zijn maar een hond staat hoger in rang dan een baby. de baby is net als een pup. ze zullen het beschermen omdat het niks kan. het staat pas boven de hond als ze overwicht hebben en das meestal rond de 12 jaar. ik adviseer je om met een hondengedragdeskundige te gaan praten. ik ken wel iemand maar weet niet waar jij woont.
Allereerst: gefeliciteerd met jullie dochter! Ik kan alleen maar uit ervaring zeggen dat onze hond ook heel beschermend was na de geboorte van onze dochter. Niemand mocht bij de baby komen en als iemand de baby vast had, dan ging ze er bij zitten. Als onze dochter huilde in de wieg en ik reageerde niet snel genoeg, stond ze erbij te blaffen. De kraamverzorgster mocht niet in de buurt komen, want dan ging ze voor de wieg staan en grommen. Ook als ik haar uitliet en andere honden kwamen in de buurt, dan ging ze tekeer, niet normaal. Het scheelt misschien dat dit een klein hondje is en dus niet zo bedreigend over kwam. Wij hebben haar een spuugdoekje van onze dochter gegeven voor in haar mand, en daar lag ze elke keer op te kwijlen en mee te vrijen leek het wel. Daarna is het geleidelijk minder geworden. Ze moet er nog steeds niks van hebben als andere honden bij onze kinderen in de buurt komen trouwens. Daarom kan ze dus ook niet meer los lopen, omdat we het niet vertrouwen. Nu de kinderen beiden ouder zijn (2 en 4) is het stukken minder. Dat is gekomen op het moment dat ze konden lopen en dus groter waren dan de hond zelf. Maar het is dus alleen nog een issue hier bij andere honden. Wij denken dat het echt bescherming is...
Oh ja, wij vroegen bij visite of ze eerst de hond even wilden begroeten. Daarna mocht ze even aan die persoon snuffelen en als die persoon de baby wilde vasthouden in de mand.
bij ons is het ook geweest dat de hond eerst werd begroet en toen pas de baby. om de rang even duidelijk te houden.
Als je de visite eerst de hond laat begroeten en dan pas het kind, dan lijkt het alsof de hond hoger is in rang, maar hij moet juist leren dat hij lager is in rang! Ik zou hond in de bench doen als visite binnenkomt en pas als ze even binnen zijn er weer uitlaten. Het is een veilige situatie waar hij zich niet mee hoeft te bemoeien
Dat hebben wij gehad toen de jongste geboren was. Niemand mocht bij de wieg komen, en zeker de kraamzorg en verloskundige niet. Pas als ik zei dat het goed was, ging de hond aan de kant.
Poeh lastig... Ik zou de hond niet teveel laten betuttelen, doe maar gewoon, de hond voelt jullie haarfijn aan. Laat het op de hond zijn tempo gebeuren en ook de visite niet al te betuttelend doen (en zeker niet over de hond heen gaan hangen, dat is sowieso ontzettend bedreigend, ook al gaat het 'altijd goed', die kennen we langer dan vandaag). Wel eerst de hond begroeten, net als anders doen, niet overdreven, laat de hond toenadering zoeken. Overigens is en komt er geen andere rangorde, een kind staat nooit hoger dan een hond in rang. Vinden wij mensen misschien wel, maar dat krijg je er bij een hond niet in. Vandaar de regel: nooit hond en kind alleen laten.
is het een mannetje of vrouwtje? en hoe oud? Bij mannetjes verandert het gedrag sws meestal als ze wat ouder worden toch?
ze buigt helemaal over hem heen om te kroelen Dat kan bij een hond ook helemaal verkeerd binnen komen.. Onze hond was ook erg beschermend..
oh wat vreselijk rot voor jullie. Het kan zeer zeker wel beschermingsdrang zijn en ik weet uit ervaring hoe de hond subtiele dingen op kan vangen. Zo zijn mijn vader altijd tegen de hond dat hij goed moest oppassen als hij naar zijn werk ging. Gevolg een grommende, tanden showende hond als er toevallig visite kwam als mijn vader weg was. Want ja hij had het commande oppassen gehoort. Of die keer dat er iemand voor mijn vader kwam en hij (binnenmonds) momelde daar heb je de vervelende rot kerel ook weer. Nou dat wist de hond goed op te lossen door eens even een hapje been van die man te nemen. Die vervelende rotkerel was dus zo weg. De hond van mijn oma was zo beschermend dat alleen mijn oma in de babykamer kon komen. Wilde opa er naar toe dan moest dat gewapend met de greep. Die hond is uiteindelijk ook weggegaan omdat de situatie niet meer houdbaar was.
Ik denk dat je een goed baasje en moeder bent, dat je dit alarmerend vindt en er iets aan wil doen. Ik raad aan om het een expert te vragen. Sinds onze oude hond 20 jaar geleden door Martin Gauss (zijn instituut in Lelystad) is geholpen, ben ik daar een groot fan van Maar ik denk dat de dierenarts wel een goed adres in de buurt weet. Denk aan een 'hondenfluisteraar', maar dan niet zo zweverig Gewoon iemand die er verstand van heeft en je kan adviseren over hoe je er op moet reageren. Dat is heel lastig zo via internet, want wij kunnen jouw hond niet zien en we weten ook niet hoe jullie relatie werkt, bijvoorbeeld op welke manier jullie corrigeren, welke vrijheden hij nu heeft, in welke mate hij daar nu in wordt beperkt, etc. Heel veel succes in elk geval!
Bij ons zag je dus het verschil komen toen de kinderen konden lopen. De hond werd wat relaxter omdat ze nu meer voor zichzelf konden opkomen.
Een hond hoort juist lager in rang te staan dan een kind, hoe klein het kind ook is. Wij hebben het zelfde probleem gehad alleen richtte onze hond zich tegen ons zoontje. Had allemaal met rangorde te maken. Wij hebben contact gehad met een gedragstherapeut en die heeft ons heel goed geholpen. enorm veel tips gekregen (telefonisch)/ Misschien is dat een optie voor je? Kan me voorstellen dat je je rot schrikt