Nee het is niet erg . Het is wel zwaar maar vooral omdat het zo overweldigend is en heel anders dan je ooit eerder gedaan hebt. Ik vond en vind het nog steeds fantastisch. (en dat na een niet al te beste bevalling maar dat verhaal zal ik je besparen, want bij jou zal het toch anders lopen )
Ik vond het niet zwaar. Ja, je slaapt weinig en bent heel intensief bezig met je kindje. De kraamvisite bepaal je echt zelf dus dat heb je in de hand. Ik genoot er vooral van. Nog nooit in mijn leven heb ik zo weinig problemen gehad met weinig slaap als in die eerste periode dat ik 's nachts mijn meisje in mijn armen had en elke keer weer dacht. Dit is mijn kindje, ze heeft me nu nodig. Later, toen ze ka een jaar doorsliep en dan af en toe een keer toch wakker werd 's nachts, toen voelde dat heel anders. Vond ik veel minder fijn. Je bent wel echt ingesteld op weinig slaap denk ik en je went er aan...
Bij de eerste was het best zwaar...maar dat komt omdat ik geen kraamtijd had...dochter moest een week in het ziekenhuis blijven....dus het was voornamelijk zwaar omdat we steeds heen en weer moesten van huis naar ziekenhuis en dan natuurlijk het psychische gedeelte...van komt het wel goed enz... Dus was best vermoeiend....eenmaal thuis vond ik het ook wel zwaar omdat daarna de buikkrampjes kwamen en niemand had daar over verteld! En langzaam komt het allemaal goed! Bij de 2e vond ik de kraamtijd helemaal niet zwaar....het zwaarste gedeelte was dat de kraamhulp heel de dag op me lip zat en mij bijna geen rust gunde omdat ze de oren van me kop zat te kletsten...lichamelijk was ik na een kleine week weer helemaal op de been...slapeloze nachten was ik al gewend vd zwangerschap...dus dat viel ook mee...en qua visite? Die liet ik pas een paar weken later komen...en op het geboortekaartje aangeven dat ze eerst moeten bellen voordat men langs wil komen....
Ik vond mijn kraamtijd geweldig. We hadden gelukkig maar 3 uur kraamhulp per dag en konden verder lekker ons eigen gang gaan. Familie en goede vrienden kan langs, het was heerlijk weer en we hebben lekker buiten gezeten . Na twee dagen liep ik al weer in de supermarkt, en kon ik alles weer. Ook geen last gehad van kraam tranen. Het was een zware zwangerschap maar zodra hij er was was het voor mij alleen genieten
Ik heb 2 keer mijn kraamtijd als heerlijk ervaren! Werd lekker in de watten gelegd en kon alles in mijn tempo doen. Nu had ik naast de kraamverzorgster ook mijn schoonmoeder die hier een week lang elke dag was en dat was ook echt heel fijn ik heb een super goede band met haar. Misschien scheelt het ook dat ik 2 super snelle en makkelijke bevallingen heb gehad waardoor ik nog redelijk fit was. Je moet het gewoon over je heen laten komen en aangeven wat je wel en niet wilt.
Wat de meesten hier al zeggen: het is op zich niet zwaar mits je zelf een beetje fatsoenlijk de bevalling doorkomt. Bij mijn eerste had ik HELLP en zij was pre en dysmatuur, dan wordt het gewoon niet leuk. Maar bij de tweede en derde was het heerlijk. Mits je aangeeft wat je zelf wilt, en het allemaal een beetje over je heen laat komen. De baby bepaalt het ritme de eerste maanden, en dan zul je zelf moeten bepalen en aangeven hoeveel je er nog bij wilt en kan hebben. Ik wou rust en niet te veel visite en dat gebeurde dan ook niet. Vriendinnen van me vonden het heerlijk om de hele dag visite en (schoon)moeders over de vloer te hebben en als je dat fijn vindt is het ook goed. Maar acceptatie dat je baby de eerstkomende maanden je ritme bepaalt, en verder aangeven wat je zelf en je partner willen, maakt een kraamtijd makkelijk en gezellig.
Vond het best zwaar. Mijn bevalling was makkelijk in termen van herstel. Maar dochter dronk niet aan de borst. Ik heb daardoor fulltime gekolft. In combinatie met een traag drinkend kind was ik per dag al snel 6-7 uur bezig met voedingen als mijn man er niet was. Dat vond ik wel zwaar. Kraamvisite deden we om en om: dag wel en dag niet. Was voor ons prima.
Ik denk wel dat als je je kraamweek als een roze wolk voorstelt, dat het dan flink tegenvalt, vooral als je een zware bevalling hebt gehad. Ik heb twee hele makkelijke super mooie snelle bevallingen gehad, maar ook dan is de kraamtijd toch een pittige week. Je bent de hele week bezig met voeden (de eerste week is het aller belangrijkste als je bv geeft) je bent moe en in een rare hormonale toestand. Ik zou me zekere geen droomweek voorstellen en visite lekker buiten de deur houden.
Ik vond de eerste dagen en weken na mijn bevalling juist de fijnste weken. Genieten van dat kleintje, borstvoeding ontdekken, samen met je man uren staren naar het wonder dat je gemaakt hebt. Wij hebben wel bewust gekozen om kraamvisite goed te spreiden en echt tijd te maken om te genieten en te rusten. Mijn man was na de bevalling 13 dagen thuis, zorgde ervoor dat ik tussendoor kon slapen. De vermoeidheid van de gebroken nachten begonnen mij pas op te breken na 3 maand. Daarvoor zat ik nog zo op hormonen, geluk, adrenaline, dat ik zonder moeite meermaals op stond 's nachts en de volgende dag perfect kon draaien. Ik moet wel zeggen dat ik heel snelle en goede bevallingen had. Bij beiden stond ik na een halfuur recht en liep ik rond alsof er niets gebeurt was. Volgens mijn gynaecoloog had dit veel te maken met m'n leeftijd en goede conditie voor de bevallingen. Ik had direct na de bevalling een heel goede melkproductie. Dochters namen direct grote slokken, toen ze op mijn buik gelegd werden en ze aanhapten (dit is dus nog geen kwartier na bevalling) Dit zorgde er natuurlijk ook voor dat ik hierover geen stress had in de kraamperiode.
Ik vond het leuk! De bevalling viel me heel erg mee (wel een ruggeprik gehad). De kraambezoekjes hielden we rustig, 1 bezoek per dag en de opa's en oma's mochten onbeperkt langs komen. Tijdens de kraamweek ook heerlijk laten verwennen door de kraamhulp. Ben ook echt in bed gebleven de eerste 5 dagen. Zou het zo weer overdoen
Tja. Dat ligt er aan. Mijn zwangerschap was super soepel. Mijn bevalling ook. Mijn kraamtijd was an sich wel prima die eerste week. Toen was kraamzorg er nog. Wel begon zoon vanaf nacht twee te huilen en dat is niet meer gestopt (reflux, huilbaby, overprikkeld, obstipatie bleek later) Ik zat vol hormonen kreeg vreselijke kraamtranen, ik voelde me totaal niet mijzelf, was super onzeker over alles, mijn zoontje huilde en huilde en ik moest een zoektocht doen naar wat hij nou had. Hem daarnaast leren kennen, wennen aan mijn nieuwe leven, elkaar als ouders leren kennen, weinig tot geen slaap, 12 voedingen in 24 uur waar ik dan 3 kwartier mee bezig was en na 2 uur kwam zoonlief weer, borstontstekingen...NOU ik heb betere tijden gekend Roze wolk niet gezien en ik wilde juist dat ik mijzelf had beseft hoe pittig het zou zijn. Ik heb echt reikhalzend uitgekeken dat het eerste half jaar voorbij zou zijn. En inderdaad daarna werd alles beter en toen hij ging doorslapen bij 9 maanden helemaal en nu ben ik alleen maar de hele dag verliefd op hem. Maar ik ben blijkbaar geen mini baby moeder ofzo. Uiteraard was ik ook overweldigd over hoe mooi hij was en hoe bijzonder het was hoor! Maar ik ervaarde het toen die eerste 6 weken (kraamtijd) zeker en nog een poosje daarna wel als zwaar. Voor mij is het wel zo dat ik alweer een beetje zenuwachtig ben voor een volgende kraamtijd. Al denk ik dat het bij een tweede sowieso anders is. MInder onzeker enzo. Ik hoor veel om mij heen van vriendinnen en collega's dat ze het als heftig hebben ervaren. Maar ik ken ook een paar vriendinnen die het allemaal easypeasy vonden. Dus ja. ligt aan jezelf, aan je kindje. Goed komt het sowieso!!! Neem het gewoon mee als een gegeven dat het pittig kan worden maar probeer vooral het zelf te ervaren en te genieten!
Ik vond het geen horrorperiode maar het was ook zeker niet de gelukkigste week van mijn leven. Ik was door bloedverlies ongelofelijk moe. Gewoon alsof alle energie uit mijn lijf getrokken was. Pas na ruim een week kwam ik daar een beetje overheen. Dus alles is een beetje in een waas aan me voorbij gegaan. Ik wilde graag alles, kindje verzorgen, gezellig met de visite enz. Maar (ook door bekkenklachten) moest ik eigenlijk de hele week op bed blijven liggen. En dat viel wel tegen. Maar ik was wel dolblij met dat kleintje (dat gelijk doorsliep 's nachts).
Kraamweek heb ik niet als vreselijk ervaren juist fijn dat er dan iemand kwam die het ff kob overnemen.. maar de eerste weken bij mijn zoon en nu dochter vind ik het echt heel pittig.. heb ook nog geen blauwe of roze wolk gezien...
Ik had bij de eerste precies hetzelfde! Een makkelijke zwangerschap en bevalling. Maar pfff de kraamtijd Ik was totaal niet mezelf. En nu is de tweede 3 weken oud en ik zit ook niet op een roze wolk. Het is wel "makkelijker" dan met de eerste, omdat ik niet zo onzeker meer ben en hij huilt ook veel minder dan onze dochter deed. Maar ook nu ben ik heel emotioneel en voel me opgesloten omdat ik erge last heb van mijn bekkenbodem en niet ver kan lopen. Dan komen nog de schuldgevoelens tegenover mijn dochtertje. Maar toch ga ik er nu beter mee om omdat ik weet dat dit gevoel maar tijdelijk is. Dus nee, ik ben ook geen fan van de kraamtijd.
Mijn eerste zwangerschap was verschrikkelijk. Ik was elke seconde van de dag misselijk, en verder in de zwangerschap ging de misselijkheid over in brandend maagzuur. Daarnaast zat ik wel op een roze wolk met het idee "ik word mama en er groeit een prachtig wezentje in mij" Ik heb volgens de dokters een horrorbevalling gehad, al besefte ik dat op het moment zelf niet. Alle dokters waren in paniek en ik had zoiets van "jongens doe rustig, doe gewoon je werk en dan komt dat wondertje wel!" Ik zat toen echt op een roze wolk, hoe zwak ik ook was. Ik had een bloeddruk van 6/3 maar dat kon me niets schelen. Na de bevalling kwam elke 10 minuten iemand controleren of alles nog goed met me was, maar ik was alleen maar gelukkig met dat kleine wonder. Ik mocht de dag zelf en de dag na mijn bevalling eigenlijk geen bezoek krijgen omdat ik te zwak was, maar ik was zoooo trots en heb onze ouders, broer en zus toch even laten komen. Thuis zijn er nachten geweest dat onze dochter urenlang heeft gehuild, maar als je een goede relatie hebt sta je elkaar bij tijdens die nachten. Mijn vriend heeft vaak gezegd "blijf maar liggen, ik zal wel gaan", en dan ging hij met onze dochter in de zetel liggen. Zelfs tijdens mijn zwangerschapsverlof en mijn vriend de volgende ochtend moest gaan werken stond hij ook 's nachts voor me klaar, omdat hij wist dat ik mijn slaap nodig had. Andersom heb ik dat ook voor hem gedaan, we spraken niets af op voorhand, het kwam 's nachts altijd wel zo uit dat 1 van ons 2 zoiets had van "ik zal wel gaan, blijf maar liggen" We hadden dan wel het geluk dat onze dochter al op 9 weken doorsliep, nu is ze 10 maanden en zijn de nachten nog steeds heerlijk. Om half 9 gaat ze naar bed en tussen 7 en half 8 moeten we haar wakker maken (als ze niet wakker is geworden van mijn wekker om 7 uur). Om met deze ervaring dus te antwoorden op je vraag "Is het dan echt zo erg?" is mijn antwoord: nee hoor helemaal niet! Natuurlijk zijn er in het begin dagen geweest dat ik te moe was en ik geen zin had in bezoek, maar ik was zo trots op die baby dat ik het niet erg meer vond! Ja bij een natuurlijke bevalling heb je de eerste weken enorm veel moeite met zitten en doet het zelfs enorm veel pijn, maar ik heb gewoon even uitgeprobeerd welke manier het minst pijn deed om te gaan zitten en dan kon ik met gemak gaan zitten, zelfs met een baby in mijn handen. Bij mij heeft die roze wolk echt alles goed gemaakt. Als ik artikels lees over hoe erg het is, herken ik de meeste dingen wel, maar ik heb zoiets van "wat maakt het uit? Dat wondertje maakt toch ALLES goed!" En dat is ook echt zo, ik moet de artikels zelfs lezen om te herinneren waar ik allemaal last van had, want de schoonheid van die baby laat je al die mindere dingen vergeten. (en dat is écht zo!) Maar goed, ik had wel geen huilbaby dus daar kan ik niet over meespreken. Laat je vooral niet bang maken door verhalen, elke zwangerschap, elke bevalling, elke baby is anders!
Ik heb een fijne kraamtijd gehad, maar vond het ook best een zware periode. Ik had nog last van bi dus ik kon niet zoveel. Verder erg wennen aan het nieuwe leven met baby, herstellen van de bevalling enzo. Ik heb zeker ook genoten, maar leefde ook in een soort van roes. Weinig tijd voor jezelf, dat vond ik op een gegeven moment wel lastig. Maar toen de kraam weg was, werd dat wel beter.
Hier wel zo'n roze wolk mama. Denk dat het net ligt aan je instelling en kindje/bevalling. Hier moeite met bv de eerste dagen. Om de 3 uur wakker dag en nacht. 9 hechtingen. Laatste dagen draak van een kraamzorg. Maar toch kijk ik terug op een mooie periode. Enorm gelukkig en vol energie. Al weet ik echt wel dat dat niet voor iedereen zo is. Maar het kan dus wel.