Hallo lieve mensen, Ik heb hier een paar keer iets op gezet en steeds kreeg ik fijne en handige adviezen (ik hoop dat mijn adviezen dat ook waren haha). Ik zit ergens mee en omdat ik het met weinig mensen kan bespreken hoop ik dat jullie mij kunnen helpen.. Ik praat al een tijdje met mijn man over een kindje.. Ik weet dat hij heel graag wil maar hij ziet bijna alleen maar beren op de weg. Om een heel lang verhaal kort te houden (we hebben er al aardig wat gesprekken aan geweid), wil ik jullie vragen of jullie hoer ervaringen mee hebben gehad. Wat deden jullie toen? Moet ik hem juist met rust laten of juist stimuleren? Moet ik hem een lijst geven met alle leuke dingen van een kind? Moet ik hem mee nemen babyshoppen zodat het wat tastbaarder word? Of werkt dat juist ave rechts? Ik wil mijn man graag begrijpen en helpen om naar deze keuze toe te leven. Groetjes!
Bij ons was hij 'over' door veel met baby's gezeten te hebben, dus een klein neefje die kwam logeren. Toen zag die in dat het wel erg leuk weer was. En ook vrienden die in dezelfde fase zitten hielpen goed, mannen die samen over een baby praten helpt wel en maakte mijn man minder bang 😜 En nu is die helemaal om, maar soms vind hij het nog spannend hoor dan zegt ie het mag nog wel even duren
Ik zou niks forceren. Mijn vriend was er ook steeds niet aan toe dus we hadden het er verder niet over. In september 2011 ben ik gestopt met de pil en toen had hij nog geen kinderwens hoor maar ik wilde kijken of ik uit mezelf een cyclus zou krijgen aangezien het moeilijk zwanger worden in de familie zit. Ik heb dit tegen mijn vriend gezegd en hij begreep dit. De zomer van 2012 was ik nog steeds niet ongesteld geworden. Inmiddels was mijn vriend wel klaar om voor een kindje te gaan en ben ik dus naar de huisarts gegaan voor een door verwijzing voor het ziekenhuis. Maar wat ik dus zeggen wil, hij is er echt naar toe gegroeid. Het kwam misschien ook wel dat er in die 2 jaar neefjes zijn geboren en hij zag dat een kindje toch ook wel heel leuk is.
Wat voor beren ziet hij op de weg dan? Kan je die wegnemen? Zeker niet mee nemen met babyshoppen. En jezelf ook inhouden, voor het zelfde geldt duurt het nog een paar jaar en staan die spullen gruwelijk in het oog. Persoonlijk zou ik dus kijken wat zijn bezwaren zijn en die proberen weg te nemen. Meestal zijn mannen van 'hoe meer je zeurt, des te minder graag ik wil', maar dat moet je van je eigen vent het beste in kunnen schatten Ik zou het zo af en toe eens noemen, zeker als je al zoveel gesprekken hebt gevoerd. Als je merkt dat hij er wel voor open staat, zou ik vragen wanneer hij er dan wel aan toe zal zijn en hem een datum/maand/jaar uit laten kiezen, wanneer jullie er voor gaan. Dan kan hij er ook naar toe leven en er aan wennen. Succes! Ik weet dat het lastig is als je graag wilt en je man (nog) niet, maar dit is echt iets wat je niet af kan dwingen. Anders had ik nu wel 3 kindjes kunnen hebben ipv 2.
Nee idd niet gaan babyshoppen. Dan lijkt me alleen maar averechts te werken. Ik merk dat mijn man het ook erg spannend vind. Ik heb wel even op hem in moeten praten en ik weet nog dat er vrienden kwamen met een kleine baby van een paar maand en die had hij vast ggehouden en nadien is hij wel helemaal om. Soms zegtie hij nog wel es dat mss toch beter is om aan de pil te gaan omdat bladiebladiebla... nja allemaal smoezen. Dan praat ik weer even en dan is het weer heel blij van: ja we gaan voor een babietje! Hahah Mannen vinden het gewoon eng en spannend. Dat is wat mij opvalt... ik hoop dat je je man snel kan overtuigen.
Hi, Dat was en is af en toe bij ons ook nog zo! Mijn man werkt met alleen maar mannen en krijgt daar vaak te horen; begin niet aan kinderen want dan is je leven voorbij. Heel flauw natuurlijk! Wat bij hem heel erg heeft geholpen om hem te laten focussen op de vrienden die hij/wij hebben waarbij het wel leuk gaat. Die wel positieve verhalen horen en die naast het ouderschap nog samen leuke dingen doen. Daarnaast heb ik een nichtje redelijk in de buurt wonen en die komt wel eens logeren, de laatste keer was het een week. Wat een super week was dat, dat heeft hem echt over de streep getrokken. Gelukkig! Succes!!
Wauw! Wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben! En ontzettend bedankt voor jullie adviezen. Het werkt bij mijn vent idd ook zo, als ik er meer over ga 'zeuren' des te meer hij gesprekken af kapt en er niets van wilt weten! Hij heeft het vaak over dat hij dan minder vaak met vrienden kan afspreken, niet meer zo flexibel is en dat je hele leven er van veranderd. Dat is ook zo, maar ik probeer hem steeds uit te leggen dat je zeker nog wel andere dingen kan doen maar het gewoon anders moet plannen. En dat je daarnaast een klein schattig kindje van jezelf hebt, waar je heel graag bij wilt zijn. Ook zeg ik tegen hem dat het voor mannen heel anders is.. Ik heb al ontzettend veel liefde voor een kindje wat nog niet eens verwekt is! En mijn man krijgt waarschijnlijk pas papa-gevoelens als het kindje geboren word of nog later.. Zeg ik dit goed?
Helaas en gelukkig hielp iets waar ik geen invloed op had... Zijn vrienden kregen kinderen . Dat heeft heeeeeel erg geholpen gelukkig. Misschien zwangere vrienden zoeken haha. Succes!
Haha! Nee inderdaad.. Een vriendinnetje van mij is bijna uitgerekend.. Misschien als het kindje geboren is en hij het vaker ziet/vast houd dat zijn 'eierstokken' ook gaan rammelen haha!
Heel herkenbaar je verhaal! Mijn vriend was er nooit aan toe hij zei altijd weet ik niet en dat 3 jaar lang en ik altijd maar er over beginnen tot ruzies toe maar dit werkte alleen maar tegen .Toen heb ik een brief geschreven waarom het zo belangrijk is voor mij een kindje en niet alleen de positieve dingen maar ook de negatieve en dat ik hem voorlopig er even niet mee lastig zou vallen.. in December 2012 ben ik gestopt met de pil en dat vond hij goed en in maart zei hij dat hij er klaar voor was maar hij wilde eerst nog op vakantie na de vakantie gingen wij ervoor dit is de 3e ronde en ik merk aan mijn vriend dat hij het steeds spannender gaat vinden! Als advies tip: Als je met hem wil praten zorg dan dat hij op zijn gemak is dus niet als hij net uit zijn werk is of gezellig aan een biertje zit en als jullie aan het praten zijn en hij reageert flauwig ook er over ophouden hoe moeilijk het ook is. Mannen zijn bang voor het onbekende wat dat ook mag zijn. Iedergeval na 3 jaar is mijn vriend die altijd riep ik wil geen kinderen op een punt bereikt dat hij ze wel wilt. En het enige wat je kan doen is afwachten... Ik hoop voor jou dat die tijd snel komt
Vooral de ruimte geven, af en toe (op een rustig moment) erover praten en dan even los laten. zo ging t bij ons ook en was binnen een paar maanden om en wat mijn vriend zegt "iedereen kan het, dus waarom wij net" als het gaat over drukte, werk, moe etc....
Mijn ervaring is dat mannen 'het graag voor elkaar hebben' voordat ze aan iets groots als kinderen beginnen . Ze hebben een bepaald beeld, zoals vaste baan, geld op spaarrekening, eigen huisje. De beren hebben vaak te maken met 'hoe gaan we financieel/praktisch' zorgen voor een kind... Terwijl vrouwen (ik in ieder geval) meer zijn van 'komt wel goed, zien we dan wel'. Mijn man wilde ook graag kinderen, maar 'straks'. Tijdens een aantal goede gesprekken (zondagochtend bij uitgebreid ontbijt bijvoorbeeld) heb ik hem een beetje aan de tand gevoeld over straks. Wanneer was dat? Wat moest er gebeuren om bij dat punt aan te komen? Ik vond het prima om te wachten, maar ik wilde dan wel weten waarop ik aan het wachten was . En als hij dat dan verwoord had, spraken we dat samen door: hoe reeel was het dat dit binnen 1-2 jaar ging gebeuren, was het waard/makkelijk om op te wachten? Etc. Soms moest hij dan ook toegeven dat bepaalde 'beren' misschien toch niet zo rampzalig zouden zijn . Zo zijn wij telkens toch samen op het punt gekomen: ja, we gaan er voor. (ik was bij alle kinderen er eerder aan toe dan hij, dus we hebben deze gesprekken iedere keer gehad , al was het wel makkelijker bij nr 2 en nr 3) Succes!
Wauw! Wat goed om te horen! We hebben afgesproken dat hij een paar gedachten en ideeën op gaat schrijven, zodat hij de dingen concreter ziet en niet allerlei losse dingen zegt. Ook gaat hij met een mannelijke vriend dit bespreken, vind hij fijn en een man heeft natuurlijk weer een hele andere visie! Echt fijn om te horen dat het uit eindelijk allemaal goed is gekomen, haha! Ik weet het wel hor.. Maar mijn verlangen is zó groot..
Jouw verhaal is hier ook heel herkenbaar. Ik heb mijn vriend met rust gelaten en uiteindelijk (half jaar later) hadden we weer eens een gesprek en toen zei hij dat hij het ook wel tijd vond.
Toevallig heb ik net een topic geopend dat mijn vriend eindelijk "om" is. hoe dat eindelijk is gebeurt.. denk dat ik hem juist er niet te veel over moest beginnen, want dan raakte hij geirriteerd en werkte het averechts. Toen er steeds meer zwangere vrouwen en kleine kinderen in onze omgeving kwamen, begon ik er voorzichtig weer over te praten. Maar dan over die mensen en hoe goed het allemaal bij hun ging. En dat het voor iedereen spannend blijft. En vorige week een 5e zwangere vrouw erbij in onze families, dus dat was denk ik voor hem de druppel..
Mijn man houd absoluut niet vankinderen van andere dus ergens mee naar toe nemen werkte echt mega a van rechts Toen ik na al een jaar een grote kinderwens heb gezegt dat ik duidelijkheid wilde dat mijn hormonen me de baas werden en dat ik graag zou willen weten hoe hij er over dacht en hij de toekomst zag Van hem hoefde het niet persee maar hij snapte wel dat ik er gek van werd. Uiteindelijk een tijdje het er niet over gehad En dat deed bij ons wonderen want we hebben nu afgesproken om vanaf april te gaan kijken of het ons gegunt is. Ik probeer nogsteeds zomin mogelijk erover te praten aangezien hij altijd angst blijft hebben zoals bijna alle mannen. Alleen toen kregen we afgelopen week te horen dat we oom en tante worden en werden de hormonen weer even de baas haha Mja iedere man heefteen andere gebruiks aanwijziging dus kijk door hints wat efect op hem heeft en vraag hem om duidelijkheid tegenover jou en om open te zijn Succes
Ik heb tegen hem gezegt (ben namelijk nog al een doorduwer als het om mijn zin gaan ) Je weet dat ik het graag wil als jij komt met een potje foliumzuur weet ik dat jij ook graag wilt!
Joepie! Goed nieuws.. Gisteren lekker uit eten geweest en ik vroeg of we even 'babby-talk' konden doen, en dat vond hij goed. Ik heb gezegd dat ik graag een datum wil hebben wanneer we gaan proberen een kindje te krijgen. Anders word ik gek en blijft hij het maar voor zich uit schuiven. En..... Vanaf 1 april gaan we proberen met een kindje krijgen (nu denk ik.... Nog 3 maanden, hoe overleef ik dat?! Maar ik weet dat ik mn enthousiasme nog even terug moet duwen ). Ik ben zo blij! Moet wel op letten dat door mijn enthousiasme ik mijn man niet weer terug duw, maar dat komt vast goed! Enorm bedankt voor jullie hulp meiden!!!
Kijk, zie je wel! Die 3 maanden kom je wel door, daarna begint het echte spannende wachten (hopelijk niet te lang) en als het kindje er eenmaal is, heb je ook geduld nodig, kan je nu vast oefenen
Wat fijn zeg, dat je nu een datum hebt om naar uit te leven! Helaas zit ik in hetzelfde schuitje. Ik heb het ook verschillende keren met mijn vriend erover gehad, hij wil heel graag een kindje, alleen niet nu. Hij wil eerst alles goed op orde hebben. Zo wil hij eerst meer spaargeld hebben en zeker weten dat we een kindje goed kunnen onderhouden. We houden genoeg over per maand, vooral in het nieuwe jaar omdat we allebei salarisverhoging hebben gehad en ik heb een vast contract gekregen dus dat is helemaal geweldig! Dus ik snap echt niet waarom hij er dan nog niet voor wil gaan. Hij zegt dat hij er ook aan toe is, maar hij wil me geen tijdindicatie geven wanneer we ervoor gaan. Hij zegt dan dat het 'spontaan' beslist moet worden.. Hij begrijpt wel dat het voor mij erg moeilijk is omdat ik dus al twee jaar aan het wachten ben op hem, maar ach, het komt vanzelf wel goed! Als hij die tijd nodig heeft, dan krijgt hij de tijd. Alleen is het soms wel heel erg frusturerend voor mij. Vooral als er dan weer een zwangere bij komt in de familie of vriendenkring..