Is het het leven zoals je had verwacht!

tja feitelijk heb ik niks te klagen ik ben gelukkig getrouwd , we hebben het goed , ik heb een leuke baan wat wil je nog meer !

In mijn puberitjd heb ik een eetstoornis gehad die mij op de een of andere manier mijn hele leven al acherna zit , ik dacht dat toen ik genezen was dat dit afgesloten was maar de "schade" die ik toen op gelopen heb heeft veel conseqenties(<-hoe schrijf je dat ?) voor mijn leven waar ik nu mee tob .
Dit had ik zeker niet verwacht van het leven !

Verder mag ik absoluut niet klagen

L.sybje

 

Ik vind het leven soms wel tegenvallen.
Soms heb ik dagen dat ik nergens blij over kan zijn, meestal ben ik wel gelukkig.

Heb een rot jeugd gehad met weinig leuke herinneringen en ik vind het vreselijk dat ik mijn jeugd nooit meer terug krijg om het over te doen.

Gelukkig heb ik nu een lieve vriend die er altijd voor me is, maar soms wou ik toch dat ik eerst een carriere had opgebouwd voordat ik zwanger werd( ik was 19)
Huismoeder zijn vind ik vaak zwaar, omdat je nooit eens onder de mensen bent.
Op het schoolplein komen ze vaak niet verder dan poepluiers en roddels..
Gelukkig heb ik twee lieve kinderen...daar heb ik alles voor over en die maken alles de moeite waard.

 

Ja het leven is wat ik verwachtte.
Ik heb een fijne jeugd gehad, gestudeerd, na een paar jaar samenwonen zonder kinderen, nu een gezinnetje. Ik heb alle mensen die me lief zijn nog om me heen. Geen zorgen. Dat maakt dat ik heel positief in het leven sta en kan staan. Daar ben ik ook heel dankbaar voor.

Ja ik ben erg gelukkig - en best saai als ik het bovenstaande lees !

 

Nee mijn leven is niet wat ik ervan verwacht had. Maar ik denk altijd maar zo, mijn man en ik houden van elkaar, we hebben een heerlijke gezonde dochter en nog een kind om van te houden op komst. Dat is het allerbelangrijkste! Dat zegt mijn man ook altijd. Wat er ook gebeurd, niemand kan onze liefde voor elkaar afnemen.

Maar, ik zou toch graag wel eens een leven willen dat rustig is. Ik heb vanaf dat ik me kan herinneren altijd een onrustig leven gehad.
Ik wil gewoon kunnen genieten van wat ik heb.
Ik hoef geen rijkdom, alleen maar rust.

 

Mijn puberteit was aan de ene kant vreselijk want ik werd dagelijks gepest en dat 2 jaar lang. Ik fietste elke dag kokhalzend naar school van angst. Hierdoor vluchtte ik heel erg in de muziek en had zo mijn eigen wereldje. Ik kon echt uren wegdromen op muziek. En ik had ook hele leuke vrienden toen.

Op mijn 18de ontmoette ik mijn man en nu 10 jaar later nog steeds samen en getrouwd en onlangs papa en mama geworden van onze prinsesje.

Ik heb spijt dat ik niet voor mezelf durfde op te komen tegen de pester, dat ik hierdoor jarenlang down voelde en zelfs eetproblemen kreeg. Ik krijg er koude rillingen van en moet er niet aan denken dat mijn dochter zoiets zal meemaken want ik wens niemand deze eenzaamheid en angst toe.

Nu ben ik duizenden keren gelukkig maar niet zozeer door mijn kind of mijn man maar meer omdat ik echt van mezelf ben gaan houden en leren gelukkig te zijn met de kleine dingen. Mijn man is echt nog steeds de liefde van mijn leven: dagelijks mailen/sms/bellen en zeggen hoeveel we van elkaar houden. En als ik naar mijn dochter kijk, is het zo mooi om zo'n lief klein mensje te zien groeien en om zoveel van iemand te houden.

Ik geloof in mezelf en ik geloof dat alleen ik mezelf gelukkig kan maken.

 

Ik heb de laatste jaren veel meegemaakt! En totaal anders dan wat ik verwachte, momenteel verwacht ik helemaal niks, ik zie wel hoe het leven loopt, ik had zoveel dromen en zoveel wensen, heel veel dingen zijn fout gegaan waardoor ik een soort van niet meer wil hopen op dingen! Ik ben wel erg gelukkig met mijn gezin en hoop toch stiekem dat dit altijd zo zal blijven!

 

Bij mij is het ja en nee.
Ja omdat ik nu alles heb wat mijn hartje gegeerd, een lieve man en een prachtig zoontje, een eigen huis en een leuk beroep.
Nee omdat ik de laatste 7 jaar zo ontzettend veel heb meegemaakt, dat ik zelfs mijn vijand niet gun. Gescheiden van mijn eerste man, chronisch ziek geworden, een aantal keer zeer slecht gelegen, stoma gekregen, arbeidsongeschikt geworden, dierbare verloren.

Het leven heeft een witte en een zwarte kant, toch heb ik liever grijs

 

Nee... het is anders.

Ik had verwacht een carriere te hebben en een leuke relatie en geld om te doen wat ik wilde. Maar bovenal wilde ik geen kinderen!

Nu 10 jaar later heb ik een goede baan, een geweldige man, genoeg geld en een droom van een zoon. En nee geen ongelukje we hebben in de MMM hard moeten vechten om zwanger te worden... Zo zie je maar wat je denkt te willen veranderd nogal

Dus nee niet wat ik verwachte maar 1000 keer beter!

 

Nee, in de zin dat ik niet verwacht had chronisch ziek te worden, een vriend zou krijgen met een flinke rugzak en een depressie, een baan zou vinden in het gevangeniswezen, lang zou tobben om zwanger te worden, vrijwillig terug zou keren naar het dorp waar ik vandaan kom, nog steeds bevriend ben met mijn allereerste vriendinnetje.
Ja, in de zin van, ik wilde altijd al jong trouwen en kinderen (aan de kinderen wordt gewerkt...), ik wilde graag een huis met een tuin (we zijn aan het klussen) een leuke baan (heb ik) en een rustig leven (ook dat begint zich te ontwikkelen).
Het lijkt alsof het laatste anderhalf jaar de puzzelstukjes op hun plaatst vallen. Overall is het leven nu leuker dan ik 10 jaar geleden dacht dat het zou zijn....

 

Tja dat is ff moeilijk zeg....er zijn natuurlijk wel dingen die ik liever niet had gezien( of achteraf gedaan ) in mijn leven..

- ex-vriend met losse handjes..waar ik toch nog 7 jaar bij bleef hangen
- vroeg het huis uit..en dan bedoel ik ook vroeg !
- reuma krijgen
- ouderlijk huis wat niet helemaal super liep...nu wel weer..

Maar daarin tegen...

- nu getrouwd met de liefste man ter wereld
- 2 heerlijke kinderen
- leuk huisje
- financieel gaat het lekker

Zou het niet willen missen, alles wat er in mijn leven is gebeurd of gaat gebeuren is voor een reden denk ik dan maar...ben er tig keer sterker uitgekomen ..en ben zoooooooooooooooooooooooooooo gelukkig!

 

Nee, mijn leven is totaal niet wat ik ervan verwachte. Ondanks dat ik een spierziekte heb en veel problemen heb gehad ben ik nu met mn vriend en Anouk wel heel erg gelukkig. Ik had nooit verwacht dat ik van mn depressie af zou komen, maar het is me toch gelukt. Ik moet nu alleen uitkijken dat ik niet dezelfde kant opga. Niet alleen voor mezelf, maar vooral voor mn gezin. Zij hebben mij net zo hard nodig als ik hun nodig heb.

Liefs,
Duveldraakje

 

k heb altijd gezegd ik word jong moeder, maar wou wel graag nog dingen van het leven zien vooral andere landen!
die heb ik nu inmiddels nog niet gezien , maar heb wel een lieve dochter waar ik misschien in de toekomst de wereld ken zien!
dus ja leven is anders gelopen maar zeker niet minder leuk
k heb een heerlijk leven, soms klaag ik nog wel eens maar dat doet iedereen altijd wel!
nee mijn leven ken niet beter!

 

ik heb eigenlijk niet te klagen en de meeste dingen die ik wilde doen in me leven heb ik ook gedaan. heb veel van de wereld gezien, heb veel gestapt, heb geexperimenteerd en ben tevrede met me leven nu.

ik heb altijd geroepen met me 21 een kindje te hebben en dit gaat nog net op de valreep lukken doordat ik een mk heb gehad hiervoor. ik wilde trouwen en een huis kopen en ook dit gaat volgend jaar gebeuren. ik heb me bijde ouders nog waarop ik heel trots ben en een goede band met me 4 zusjes.

natuurlijk heb ik ook tegenslagen gehad met me studie etc maar ook deze ervaringen had ik nodig om te worden wie ik nu ben. het enige waar ik het echt moeilijk mee had en nog steeds heb en wat mijn persoonlijkheid erg heeft veranderd is dat ik verkracht ben op me 9e onder bedrijging en die angst en ervaring heeft mijn veranderd in een verlegen en stil iemand die moeite heeft met het maken van sociale contacten.

 

Nee, ik had dit zo nooit verwacht.
Ben getrouwd met een niet Nederlandse man, wat erg veel onzekerheden met zich mee brengt.

Ik had nooit verwacht dat ik zo'n goed betaalde baan zou krijgen (ben helemaal geen studiebol, heb genoeg verstand maar geen zin in leren)

Had nooit gedacht dat ik 2 kinderen zosnel opelkaar zou krijgen.

Nooit gedacht dat ik in mijn huidig dorp ooit zou wonen.

Ik heb een heel leuk en mooi leven het enige waar ik me wel vaak zorgen over maak is mijn man. Gaat het niet om zijn status dan gaat het wel om zijn werk.. Dat vind ik erg moeilijk om daar mee om te gaan.

Ik had het zo nooit verwacht, maar zou het ook zeker niet anders willen doen!

 

Nou, dat is geen eenvoudige vraag ...

Toen ik 19 was, zat ik op school, dacht ik dat lerares zijn echt mijn roeping was, was mijn man nog mijn vriend, had ik al een grote kinderwens, woonde ik nog thuis wat vaak heel moeilijk was omdat het niet goed klikte tussen mij en mijn ouders, dacht ik dat wanneer ik het huis uit was alles beter zou zijn, droomde ik van een leuke baan, had ik veel mensen om me heen die mij positieve energie gaven waardoor ik op de been bleef.

Nu ben ik 29, ben ik juf, maar ben ik ook tot de conclusie gekomen dat dit misschien niet is wat ik de rest van mijn leven wil doen én sinds Thijs er is is mijn werk bijzaak, niet meer dan een manier om geld te verdienen, ben ik getrouwd met een lieve man en heb een schat van een zoontje, wonen we met z'n drietjes in ons eigen huisje, maar we willen graag verhuizen, gaat het op momenten heel goed tussen mijn ouders en mij, maar op momenten wenste ik dat we gingen emigreren en ik ze een hele tijd niet meer hoef te zien (de pijn blijft dus, had ik niet gedacht), heb ik nog steeds een heleboel geweldige mensen om me heen, maar ben ook een aantal geweldige mensen verloren, wat nog steeds pijn kan doen.

Tsja, is het wat ik had gedacht ? In sommige opzichten wel, andere weer niet. Maar ik ben wel tevreden en gelukkig met mijn leven nu, en ik denk dat dat het belanrgijkste is, toch ?

Groetjes,
Nikki F

 

Vroeger heb ik het erg moeilijk gehad.
Veel nare dingen gebeurd en heb er hulp voor gehad dingen te verwerken en een plaats te geven.
Ik vodn toen m leven geen bal aan....
Maar nu zijn we verder en ik vindt mn leventje nu echt heerlijk!
heb een knus huisje,prachtige dochter van 10,5 mnd bijna en een schat van een man.
Ik ben nu echt zielsgelukkig met mn leven.
Het is nu wat ik er van verwacht maar dat dacht ik paar jaar terug echt niet.
Was ongelukkig,depri,alles was somber vond ik maar nu....
Ben ontzettend blij met mn leven!

 

Mijn leven is op dit moment niet wat ik ervan verwacht had ... Wel altijd zo geweest trouwens , maar voor anderhalf jaar geleden ongeveer is mijn leventje compleet op zn kop komen te staan , en dus nu ziet het er niet uit zoals ik verwacht had ! Ik ben dolgelukkig met mijn dochtertje , maar voor de rest kan het wel beter... maar nu ben ik ook van mening dat je zelf heel veel kan doen aan je situatie , dus ik ben nog vol goede moed

 

Het leven is totaal niet wat ik ervan had verwacht 10 jaar geleden. Ik heb een hele hoop meegemaakt en het meeste daarvan was niet leuk. Vooral het afgelopen jaar heeft ons erg op de proef gestelt. Ondanks alles ben ik het gelukkigste mens op aarde. Ik heb liefde en een kind op komst, wat zou ik me meer kunnen wensen!

 

Ik heb altijd gezegd dat ik graag voor mijn 25e kinderen wilde krijgen, maar ga dat helaas niet meer redden.
Verder had ik vroeger geen idee hoe ik de toekomst zag, maakte me niet zoveel uit..