Geen idee of dat de "norm" is. Als ik even vanuit mijn eigen kindertijd kijk; ik ben van begin jaren 80 en kom uit een gezin van 3. Om mij heen, buurt, school etc, waren heel veel gezinnen met 3 kinderen. Ik heb niet gemerkt dat dat destijds als "veel" werd gezien. Gezinnen met 1 kind kwam en kom ik ook zeer regelmatig tegen Tegenwoordig "ken" ik niet veel / hoor niet vaak over gezinnen met 3 of meer, tenzij het dus van mijn leeftijd en ouder. 3 kinderen wordt misschien tegenwoordig snel als " een groot gezin" gezien?
Ts, ik merk dat 2 idd als normaal word gezien, en dan liefst natuurlijk jongen en meid... maar er zijn zoveel redenen te bedenken om het bij 1 te willen laten of juist 3 of meer... Misschien volgende keer zeggen dat je eerst van deze gaat genieten en dan wel verder ziet als je geen zin heb in commentaar? Overigens wisselen de opmerkingen hier erg per zwangerschap en persoon. Bij de oudste was ik 19 (te jong), de 2e kwam 18 maanden later (te snel), toen nr 3 (waarom, er zijn maar 2 soorten). En nu nr 4... "dat had ik wel verwacht bij jullie" terwijl deze juist nìèt in de planning zat en dan heb ik ook nog regelmatig neefje bij me die qua leeftijd prima in het rijtje past Lekker boeiend wat andere vinden, als je er zelf maar achter staat
Eens. Geheel Off topic verder: Ik heb zelf zelfs de ervaring(helaas) dat een compliment ook verdraaid kan worden zodat het geen compliment meer is. Bijvoorbeeld een oprecht gemeend " wat zit je haar leuk" of " wat heb je prachtige krullen" wat dan opgevat wordt als " zit mijn haar anders niet leuk dan?!" of " nou ik vind stijl haar ook mooi hoor" Wat kun je nu tegenwoordig nog wèl zeggen vraag ik me af.
Ik heb het uiteraard nooit aan iemand gevraagd, maar ik merk dat ik me bij een gezin met 2 of 3 kinderen met maximaal 3 jaar leeftijdsverschil tussen 2 opeenvolgende kinderen nooit afvraag of dit zo gepland was en of er misschien meer speelde. Maar op het moment dat er één is, of een leeftijdsverschil van meer dan 4 jaar, of meer dan 4 kinderen, dan vraag ik me af wat het verhaal van de ouders is. En ik weet echt wel dat er echt niet vaker of minder vaak een verhaal achter zit in het tweede geval, maar blijkbaar ben ik ook zo geconditioneerd.
Ik had vroeger ook dat ik vaak dingen verkeerd opvatte. Maar vaak zijn dingen niet slecht bedoeld. En degenen die het wel slecht bedoelen zijn er vaak ook wel uit te vissen (vroeger of later). Het is zoveel leuker voor jezelf en anderen om er in eerste instantie vanuit te gaan dat mensen het goed bedoelen. En dat jou triggers (de woorden en situaties die pijn naar boven halen) van jezelf zijn.
Hier lijkt 3 wel de norm, zie het bij ons vaak in de omgeving, vrienden, kennisjes, en buren, veel met 3 kids, maar voor ons is 2 genoeg. Ik kan me voorstellen dat 1 voor mensen met een moeilijke vruchtbaarheid ook genoeg is, dan ben je allang blij dat je zo'n prachtig kindje hebt kunnen krijgen! Maar mensen zijn vaak brutaal en vinden het leuk om te vragen of je niet nog meer kindjes wil, dan kun je daar toch gewoon op antwoorden, nou wij vinden 1 genoeg. En als ze doorvragen of een bord voor hun kop hebben, gewoon zeggen, wie weet ooit. Iedereen heeft altijd een mening overal over, en een idee van wat normaal is. Lekker niets van aantrekken!
wat leuk gefeliciteerd hier nu ook zwanger van een derde de meeste vinden wel dat het nu een jongen moet worden. maar bij mij weten moet je doen waar jeje goed bij voeld
Onze tweede is nog geen maand oud en ik krijg al de vraag of we een derde willen. Mij stoort het eigenlijk totaal niet. De vraag is niet onaardig bedoelt.
Wat fijn dat het zo goed gaat met jullie mooie meid Appeltje! Ik ervaar het ook hoor, 2 is de norm. Zo vaak dat ik met m'n dikke, overduidelijk zwangere buik achter m'n tweeling wagen hobbelde en dan bij het stoplicht/ kassa/ bakker de opmerking. Tweeling mevrouw? Ja. Jongen én een meisje? Ja. Goh, in 1x klaar. Nou, waar woont u, kom ik de volgende bij u afleveren.... Het is nogal een dingetje, begrijp het ook van vriendinnen. Belangrijkste is dat de ouders kiezen waar ze zich fijn bij voelen binnen de kaders van verantwoordelijkheid, financieen, genieten en kunnen organiseren.
het maakt niet uit hoeveel kinderen je heb/krijgt feit is gewoon dat er altijd wat te zeuren valt, zo zeiden mensen na mijn tweede dat het wel heel jammer was dat ik geen zoon meer zou krijgen want idd 2 was de norm toen de 4e dochter kwam zei iedereen ooo nu moet je wel heel teleurgesteld zijn toen mijn 5e een zoontje bleek toen zei iedereen nou heb je EINDELIJK wat je altijd wilde hebben en toen ik de 6e kreeg vroeg men of ik nog wel helemaal spoorde, om maar niet te beginnen toen nummer 7 zich aandiende en ook nu krijg ik regelmatig te horen jullie zijn toch wel klaar he nu, uhm ja nu wel maar niet perse omdat we er 7 hebben hoor.
Wat veel reacties al zo snel, leuk! Nee, natuurlijk beïnvloedt het mijn/onze keuze niet of 2 nu wel de norm is of niet. Als wij 1 genoeg vinden, dan blijft het bij 1, zo simpel is dat. En zoals iemand schrijft: misschien verandert dat nog wel. Dat kan natuurlijk, hoewel ik het beeld van 1 kindje eigenlijk al heel lang heb. Ik weet niet of dat verandert als mijn dochter strakjes wat ouder is. Ik opende dit topic omdat ik gewoon erg benieuwd ben hoe anderen hier tegenaan kijken Iemand schreef dat opmerkingen over een 2e niet per definitie verkeerd bedoeld zijn. Dat snap ik ook wel. Ik denk ook wel eens dat mensen altijd wat te zeggen moeten hebben en dat is wat ik hier in het topic ook wel teruglees. Als je geen kinderen hebt, dan vraagt men wanneer en gezinsuitbreiding komt. En als er een kindje is, dan wordt er gevraagd naar een 2e. En zo is er altijd wel wat natuurlijk.
hier zeuren alle mensen juist of we nog een derde erbij willen, terwijl dat verre van verstandig zou zijn... door alle omstandigheden en gezondheid... heel irritant. we zijn met zijn 4tjes en dat is goed zo en ach, je weet zelf of je compleet bent of niet. dat merk je vanzelf
Ik weet niet of het zeuren is.... Is het niet gewoon een gesprek/discussie hebben? Ik lees best vaak dat iemand een ongepaste vraag stelde op het schoolplein, in de rij bij de kassa, bij de slager enz.... Ik vat een vraag niet gelijk als een belediging op/ als zeuren op.
Nee zeker geen norm, althans.. Ik vindt van niet. Denk eerder dan mensen altijd wel iets te klagen hebben, en ze mensen vinden er altijd wel iets van dat mag natuurlijk.. Maar houd dat lekker voor jezelf 😁 Of je nu 1, 2, 4, 8 of 10 kinderen hebt. Het is gewoon rijkdom ❤️
Hier ben ik het wel mee eens. Ik denk dat mensen gewoon dit soort dingen vragen omdat ze ook gewoon oprecht geïnteresseerd zijn. En wat is er nou eigenlijk mis met de vraag of iemand wel of geen kindje nog wil? ik zie daar echt het probleem niet van zolang je niet daarna te horen krijgt hoe slecht je wel niet bent omdat je maar 1 kind wil of omdat je er 6 wil.
Op kraamvisite de vraag pas? Hier vroeg mijn schoonvader wanneer de tweede kwam toen de eerste pas 5 maand in mijn buik zat....
De norm van een fam doorsnee is het wel denk ik. Maar ook wij zijn compleet met onze knul, ook hier de gekste opmerkingen gehad maar daar trek ik me nu niets meer van aan. En het "wat eenzaam voor hem of wat zielig zo alleen" lap ik al helemaal aan mijn laars. Kom uit gezin van 3 kinderen maar als er wat met mijn ouders is draai ik er voor op en heb ik er een zorg bij mbt broertjes. Doe ik met liefde maar alsnog alleen.
Tuurlijk zijn er geen normen. Maar het milieu waar ik vandaan kom is 3 kinderen standaard. En 1 is echt een uitzondering. Maar dat is ieder voor zich lijkt mij. Ik ken het dan ook niet dat mensen naar gezinsuitbreiding vragen.
Ik denk het wel ja, de meeste gezinnen hebben toch wel meer als 1 kind. 1 kind is soms een keuze en vaak geen keuze ( Qua vruchtbaarheid, echtscheiding of wat dan ook ) wij kregen de raarste blikken dat we na een jongen en meisje nog een keer zwanger raakten. En nog wel van een tweeling nu